Πάντα με τα ξερά

Τα χλωρά  για τους  άλλους

Κυριάκος Συλφιτζιόγλου   

όλαφεύγουν
Όλα φεύγουν

ν΄αγκαλιαστούμε
ναμείνει κάτι.

Αλέξανδρος Φωσταίνης 

Τα πουλιά δεν ξέρουν τ’ όνομά τους
μήτε τον κυνηγό που τα σκοτώνει


Πέτρος Χρονάς                                                             

.............................................................

Μ' αγαπάει το ραδιόφωνό μου
Με φροντίζει η μπανιέρα μου
Μου χαρίζει τρυφερότητα η κουβέρτα μου

ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ

Αστροφεγγιά μου
ολόκληρη
λοξοδρομείς στον άνεμο
κομμάτια ξεγνοιασιάς
στους κάλυκες της νύχτας

Τα μυστικά σου μπράτσα
ξετύλιχτα ανεμίζεις
νιώθοντας πως πολλοί
αρέσκονται καιρό
στη δυναστεία των υποσχέσεων



Δημήτρης Παλάζης

ΥΓΡΑΣΙΑ

Ο βραδινός κολυμβητής
του κρόουλ
βγάζοντας ρυθμικά το κεφάλι
για την ανάσα
εντυπωσιάζεται απ' τα φευγαλέα φώτα
της παραλίας

δε θέλει να θυμάται τις μέρες της στεριάς.

Φαίδων Χατζηδημήτρης

…………………………………………………

Aφήστε με να μιλήσω πριν αράξει το καράβι. Λένε πως φέρνει ανθεκτικό μετάξι για να ράψουνε τα χείλη μας. Ελέγχονται οι γραφές και τα ταχυδρομεία. Λοιπόν, αφήστε με, ίσως μείνει η μνήμη της μιλιάς μου.



Κύπρος Χρυσάνθης

………………………………………………

Tραβάω τις άκρες της μέρας
να ενώσω εκείνο το διαλυμένο μεσημέρι
που ήρθες
περπατώντας πάνω στο χαμόγελό μου
έδωσες μια
με το μικρό σου δαχτυλάκι
γκρέμισες όλα τα κρύσταλλα της ψυχής μου
κι άφησες μέσα μου
χιλιάδες μικρές γωνιές να με τρυπάνε



Ολυμπία Σταύρου

......................................................................

Ξεσκονίζεις τα παπούτσια σου
ξέχασες όμως
ότι είσαι ολόκληρος σκόνη



Θωμάς Ιωάννου

......................................................................

Ίσως εν Τέλει

Ίσως εν τέλει ποίηση
να είναι κι ένας μαθημένος τρόπος ζωής.
Ένα ασφαλές μοντέλο συμπυκνωμένης λύπης
απ’ το οποίο δεν είναι εύκολο να βγει κανείς.



Eιρήνη εξ Απορρήτων

 Τα χέρια σου αρπάζουν και δίνουν
τη λησμονιά
Ω διαμάντι ω πηγή
Μεταμόρφωση
Δεν έχω εμπιστοσύνη παρά μόνο στη νύχτα
Δεν έχω εμπιστoσύνη παρά μόνο σε σένα
που το όνομά σου
έχει το σχήμα απ' τα χείλια σου
Νύχτα
Εσύ νύχτα

.......PHILIPPE SOUPAULT

όλα φεύγουν

Όλα φεύγουν.

Ν ΄αγκαλιαστούμε

Ναμείνει κάτι.

Αλέξανδρος Φωσταίνης

ΠΟΤΑΜΕ ΜΟΥ

Ποταμέ μου σ' έχασα
Σαν τους κυνηγημένους δολοφόνους
που και στο γυάλισμα της κανάτας
βλέπουνε το στραφτάλισμα του δεσμοφύλακα
Στο μουχλιασμένο αυτό ξερόχωμα
βλέπω ότι ξερότοποι αγκαθεροί
χωρίς συγκρατημό θα με σκεπάσουν

Ήταν δροσιά και βεργίτσες σκύβανε στα νερά σου
ήτανε πεντακάθαρα τα χαλίκια
Πατάν τα πόδια μου στο βρωμονέρι, μύγες
κουνούπια, μιά μπόχα π' όνομα δεν έχει



Γιάννης Πατσώνης

……………………………………………..

TO AΣΠΡΟ ΧΩΜΑ

Το άσπρο χώμα
μου θυμίζει το θάνατο.
Μπορεί επειδή είναι ουδέτερο
ή γιατί θυμίζει χιόνια και παγωνιά,
ή γιατί και τα σάβανα
είναι πάντα λευκά.

Ίσως ακόμα
γιατί τη μέρα που έφυγες
φορούσες ένα άσπρο φουστάνι.



Περικλής Σφυρίδης

……………………………………….

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΕΡΜΑ

Είμαι ένα μικρό κέρμα.
Τρέμω τη συσκευή
που θα με κάνει τραγούδι
να με τραγουδάς μ' όποιον κι όποιον.




Σπύρος Λαζαρίδης

…………………………………………

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Oι γυναίκες αγαπάνε το φεγγάρι
το φεγγάρι αγαπάει την ερημιά
κι οι γυναίκες δεν το ξέρουν.




Κώστας Γαρίδης

………………………………………..

Στις φωλιές
των πουλιών
θερμαίνει
τις χούφτες του
ο Φλεβάρης
για να πλάσει
την Άνοιξη.



Ιωάννης Φριλίγκος

……………………………………………

Απέξω βρέχει
κι εγώ
που έλεγα
να στεγνώσω
τη μοναξιά μου
στο πάρκο



Γιάννης Παπαοικονόμου

……………………………………………







Το πολύχρωμο τοπίο του έρωτα
ανθόσπαρτο, λουλουδιασμένο
τι να τα κάνει τα φλύαρα ποιήματα
τι τα θέλει τα ποτάμια των λέξεων
αφού διαρκώς ανθοφορεί
μες στο χειμώνα;


Γιώργος Καραντώνης

                       ΑΥΡΑ ΝΑΥΤΙΚΗ

Η σάρκα είναι λυπημένη, αλίμονο ! και τα βιβλία μου όλα διαβασμένα.

Να φύγω ! εκεί μακριά να φύγω ! Aiσθάνομαι πως τα πουλιά είναι μεθυσμένα

Να βρίσκονται ανάμεσα σε αφρούς και ουρανούς !

Τίποτε, ούτε οι γέρικοι ήλιοι που αντανακλούν στα μάτια

Δε θα κρατήσει  την καρδιά βρεγμένη απ’ τα κύματα

Ω νύχτες !  ούτε το έρημο φως της λάμπας που έχω εγώ

Πάνω στο άδειο το χαρτί που υπερασπίζει το λευκό

Κι ούτε η νέα γυναίκα που θηλάζει το μωρό.

Θα φύγω ! Ατμόπλοιο που τις αντένες σου κουνάς,

Σήκωσε την άγκυρα σε φύση εξωτική για να με πας ! Πιστεύει  πάνω στα μαντήλια ακόμα στο αντίο

Μια Στεναχώρια, απεγνωσμένη απ’ τις σκληρές ελπίδες!

Και, ίσως, τα κατάρτια, που προσκαλούν τις καταιγίδες

Να είναι απ’ αυτά που ένας αέρας τα γέρνει  στα ναυάγια

Χαμένα, χωρίς ιστία, χωρίς ιστία. Ούτε  εύφορα νησιά…

Αλλά , άκου το τραγούδι που λεν οι ναύτες, ω καρδιά  !

Stephane Malarme

H πόρτα του καλοκαιριού

Τρίζοντας σέρνει ο τελευταίος τζίτζικας

Με κόπο

Και κλείνει την πόρτα του καλοκαιριού

Νίκος Γαζέπης

ΜΟΥΣΙΚΗ

Ξέχειλη από σιωπή η απέραντη αίθουσα.
Και το πιάνο ήταν η μεγάλη, άγια Τράπεζα
όπου πάνω της, τα χέρια ενός άντρα, λιγνά κι ασυγκράτητα
κόβαν και μοίραζαν γύρω
τον άρτο της αιωνιότητας.



Τάσος Λειβαδίτης



....................................................................


ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Ό,τι δεν πρόλαβε
να τραγουδήσει η αστραπή
το αφηγείται
με υπομονή η στάχτη.



Γιώργος Στάμος

………………………………………….

Ενοικιάζεται κορμί
Περιορισμένων τετραγωνικών
Διαμπερές από τραύματα
Σε καλή κατάσταση
Πρόσφατα ανακαινισμένο
Φρεσκοβαμμένο
Με εσωτερική αυτόνομη θέρμανση
Εξωτερική μόνωση
Σε περιοχή ήσυχη
Με θέα σε πάρκο
Ελαφρώς επιπλωμένο
Χωρίς αναμνήσεις
Τιμή λογική
Εξαιρούνται οικογένειες
Προτιμώνται τύποι μοναχικοί
Και μονόχνοτοι
Για ιδιοκατοίκηση
Πληροφορίες εντός


Aγγελική Λάλου

…………………………………………………

    XΩΡΙΣ ΓΥΡΙΣΜΟ

Ντυμένος την απύθμενη πνοή σου
στις θάλασσες των ματιών σου
ταξιδεύω
χωρίς γυρισμό.



Κώστας Πάτσης

………………………………………………….

BOYTIA

Μολις του ανοιξε την πορτα την φιλησε με λυσσα.
Βουτηξε ολος μεσα στο στομα της.
Επειτα εκεινη γινηκε θαλασσα. Άπατη.
Περασαν χρονια, υπερβολικα πολλα.

΄κεινη ακομη θαλασσα.
'κεινος ακομη Δυτης της.

Καθε που θα ανταμωθουν, η βουτια οπως η πρωτη παραμενει.

Και ποσο αυτος λυπαται που καποτε θα χαθουν!
Ο ενας θα πεθανει
κι ο αλλος κατω απο ενα δεντρο, σαν ξερόφυλλο, θα περιμενει
τη σειρα του
αναπολωντας τα νιατα του τα ζωηρα
και την Καλη του Αγαπη.



Καtia Tornay

………………………………………………………..

ΣΟΥ' ΚΛΕΨΑ

Φεύγοντας σου' κλεψα
την οδοντόβουρτσα.
Παλιά τριμμένη μισοφαγωμένη
δε φαντάζομαι
να σου έλειψε.

Καιρός ήταν
να πάρεις καινούργια.
Εγω κάθε πρωί
τα δόντια μου
με την οδοντόβουρτσά σου πλένω

στο στόμα μου
το στόμα σου
τη δική σου γεύση
φιλώντας.

Όσο καιρό μου κρατήσει
δε θα φύγει
από το στόμα μου
η γλώσσα σου.



Στέλλα Αλεξοπούλου

…………………………………………………..

ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΗ ΤΟ ΦΙΛΙ

Το φιλί που παίρνουν τα χείλη
η ψυχή το χαίρεται.
Χωρίς ψυχή το φιλί
μοιάζει δαγκωματιά φιδιού
που σ΄ εξοστρακίζει απ΄τον παράδεισο.



Δημήτρης Κάβουρας

……………………………………………….



Τώρα θα ζω με το πουκάμισο που φόραγες
Με κείνον τον άνεμο που χάιδευε το πρόσωπό σου
Μαζί με τις ατέλειωτες στιγμές του έρωτά μας
Και κείνο το χωράφι στο νησί που τρέχαμε γυμνοί


Κώστας Αλευράς

………………………………………………..

       Το αναπηρικό καροτσάκι
            έτρεχε ιλιγγιωδώς
               στην άσφαλτο
           και δεν σταμάτησε
                  καθόλου
            να με πάει βόλτα
                 στο πάρκο
              που ανθίζουν
  μικρα τραυματισμένα χαμόγελα
            του Φθινοπώρου.




Μιχάλης Αγγελάκης

ΣΕ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

Υποφέρω το ίδιο μαζί σου
το μαύρο μόνιμο χωρισμό.
Γιατί κλαίς; Καλύτερα δώσε μου το χέρι σου,
υπόσχεση πως θα ξανάρθεις σ' ένα όνειρο.
Εσύ κι εγώ είμαστε ένα βουνό από λύπη...
Εσύ κι εγώ δε θα ξανασυναντηθούμε ποτέ
πάνω σ' αυτή τη γη.
Αν μονάχα μπορούσες να μου στείλεις τα μεσάνυχτα
ενα χαιρετισμό μέσα απ' τ' αστέρια.



Αnna Achmatova

Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2015

              Η ΒΕΡΑΝΤΑ

Αυτή η βεράντα που περάσαμε ένα βράδυ
κατάμονοι μες στην ερημωμένη πόλη
αυτή η βεράντα μες στο καλοκαίρι
είναι η μόνη ανάμνηση που απόμεινε
τώρα που ο άνεμος σηκώνεται και φέρνει σκόνη



Αλέξης Ασλάνογλου

.......................................................................

 

Απέραντη θλίψη
καθώς συναντάς
τα όνειρα
ενός ουρανού
που θέλει
να αλλάξει χρώμα.

 

Ντίνα  Γεωργαντοπούλου.

............................................................

AΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Όπως  τα πεύκα που χάνονται στη νύχτα
το πρόσωπό σου σβήνει, τα μάτια σου
δε λάμπoυν πια.

Σφυρίζει το τρένο, διαλύεται ο άσπρος καπνός
μέσα στη νύχτα'  μόνος
απέμεινα στον έρημο σταθμό.




Γεράσιμος Ρομποτής

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Toυ έρωτα
πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί
όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί
ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη
                        μεταλαβιά
                                 αιωνιότητας∙ ο έρωτας
είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι
                       η αγαλλίαση
                                του Καιρού.


Γιάννης Υφαντής

...............................................................................

Η ζωή μία στιγμή, ένας αέρας αυγινός.
Και η θάλασσα τόσο πλατιά, απέραντη για να μερεύει το μυαλό.
Που αρχίζει το φως ; Που τελειώνει η θλίψη ;
Eτοιμαζόμουν πάλι να ταξιδέψω στων ματιών σου τα μωβ σύννεφα.
Μα τα φτερά είναι πάντα αδύναμα,
μία μολυβένια πόρτα φράζει το άπειρο.

Τώρα βρέχει.
Στα χείλη σου ανθίζει το φθινόπωρο.
Της χαμένης αθωότητας τα μικρά θραύσματα λαμπυρίζουν
σαν τις σταγόνες της βροχής στις πευκοβελόνες.
Και στην αέναη κίνησή σου εσύ,
μόνο εσύ,
να φέγγεις μέσα στον κόσμο...



'Ελυα Βερυκίου

................................................................

ΟΙ KΑΚΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ

Κύριε είμαστε άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα,
<κι' η ψυχή μας
ήταν το ύφασμα που δεν τ' αγόρασε κανείς>.
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ’ την ούγια
η πήχη και τα ρούπια ήταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμής ποτέ:
η αμαρτία μας .

Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
- πιάνουν στη γη λίγο τόπο τα πολύτιμα.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
μέτρησε μας’ δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας.
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!.

Δ. Αντωνίου

......................................................................

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΑΪΚΟΥ

Μέρα και νύχτα
με σκοινί αόρατο
κάποιος μας δένει.

Άκουγα κουπιά
χωρίς να βλέπω βάρκα
μέσα στο πούσι.

Ουρά παγωνιού
σε πισινό μαϊμούς
τούτος ο κόσμος.

Όλοι χωράμε
οι ζωντανοί κι οι νεκροί
σ' ένα ποίημα.



Γιώργης Παυλόπουλος

......................................................

ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση
κι εγώ που δεν διαβάζω
κινδυνεύουμε.
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
κι εγώ τις αφορμές τους.



Μιχάλης Γκανάς

....................................................

Ο,ΤΙ ΔΑΚΡΥΖΕΙ

Ο,τι δακρύζει
Δεν είναι κάποια θύμηση
Που γέρνει μαραμένη
Πάνω στα βλέφαρά μας
Αλλά ένα όνομα
Που τόσο αγαπήσαμε
Και δεν μπορούμε πια να το προφέρουμε
Κι αλίμονο απομένει
Σαν λίγο χιόνι που έλιωσε
Μέσα στη χούφτα μας.



Τάκης Βαρβιτσιώτης

ΟΙ  ΣΧΙΣΤΟΛΙΘΟΙ  ΤΗΣ  ΣΤΕΓΗΣ

Σε  κάθε  σχιστόλιθο

Που  γλιστρούσε  στη  στέγη

Είχαμε 

Γράψει  ένα  ποίημα

Η  υδρορροή  ήταν  στολισμένη  με  διαμάντια

Και  τα  πουλιά  τα  έπιναν

Pierre Reverdy

   ΓΑΛΗΝΗ                                                                  

Γκρίζος ουρανός,
κόκκινο χώμα.
Από τη μια ελιά στην άλλη
πετάει η τσίχλα.

Το απόγευμα υπάρχει ένας βάτραχος
σταχτής και χρυσαφένιος.

Γκρίζο χώμα,
κόκκινος ουρανός.

-Έμεινε το φεγγάρι μπερδεμένο,
στον ελαιώνα.
Έμεινε το φεγγάρι ξεχασμένο.-



        ΕΜΙΛΙΟ ΠΡΑΔΟΣ

{ μεταφ: Μόσχος Λαγκουβάρδος }

 [ Σήμερα θα γιγαντώσω
το κενό σου
διαστέλλοντας τον ορίζοντα
να είναι τα χάδια

ε π ι β ρ α δ υ ν ό μ ε ν α
σε μία μάζα αγκαλιάς
Να έρθει
το κατάρτι σου
βυθοσκόπε ναύτη
ταράζοντας σωθικά

Καθώς
φτεροκοπώ ασάλευτη
εντοιχισμένη πρόωρα
σε νησιά-Συμπληγάδες
Παραμονεύω

στους καθρέφτες σου
σαν με ξημερώσουν
μόνο

το ομοίωμά μου να παραμείνει
υδατοστεγές

Την υπόλοιπη
με θέλω σε θραύσματα. ]



Ειρήνη Καραγιαννίδου

................................................................................

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μερικές φορές τα ακούς
σαν παλιές γειτόνισσες
που έσυραν τις καρέκλες τους
στην βολική σκιά
έξω από την αυλή σου.

Κλέβουν βελονιές
από το μπαούλο της προίκας
και μυστικά συνταγών
από δικά τους κεράσματα.

Τελειώνοντας την συνομιλία τους

αφήνουν ένα υπόλοιπο
στο μικρό πιατάκι
και καληνυχτίζονται
στην εξώπορτα.



Μαίρη Μπριλή

......................................................................

O ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

Φωνές του δέρματος
δεήσεις της αφής
επικλήσεις κι οιμωγές της παλάμης μου.

Θλάση των νυχιών μου
τραύματά μου ανώφελα

Δεν χαμηλώνουν τα βουνά εδώ κάτου,
Δεν έχει τέλος η Σκιά!



Σταύρος Βαβούρης

.................................................................................

ΣΕ ΚΕΙΝΟΝ

Τι κρίμα ρε φίλε
πριν γίνεις μέλλον
έχεις γίνει ήδη παρελθόν


Αγγελική Μακρή

......................................................................

Μετά από κάθε ταξίδι
στο στόμα  μου κατοικεί
πάντα η τρικυμία
των τόπων



Χρήστος Λαθουράκης

....................................................................

XIONIA ΠΟΛΛΑ

Χιόνια πολλά
λεν οι ζωντανοί.
Χρόνια πολλά
απαντούν οι πεθαμένοι.



Γιάννης Βαρβέρης

......................................................................

                    

                        Vox Humana

ΚΑΠΟΤΕ, ένα βρέφος μ' επισκέφτηκε στο όνειρό μου.
δεν μίλησε-δεν μίλησα. μόνο που τα πηδάλια της σκέψης του
μου μετέφεραν την ιδέα ότι
αν εμπιστευόμουν μια μελλοντική προσευχή
σε μια Θεά της σιωπής
η προσευχή δεν θα αποκαλυπτόταν ποτέ
παρά μόνο σ' εκείνον που είναι ταγμένος-
να ασκείται στην Σιωπή...



Γιώργος Αλισάνογλου

..............................................................................

                    < σε έναν ναύτη >

θέλω να πέσω στη θάλασσα των ματιών σου
μα δεν ξέρω κολύμπι
τάχα θα τρέξεις να με σώσεις
ή θα μ' αφήσεις να πνιγώ;



Ντίνος Χριστιανόπουλος

          Το  μπουκέτο

             Τι  κάνεις  εκεί μικρό  κορίτσι

             Με  αυτά  τα  λουλούδια  τα  φρεσκοκομμένα

             Τι  κάνεις  εκεί  νεαρό  κορίτσι

             Με  αυτά  τα  λουλούδια  που  ξεραίνονται

             Τι  κάνεις  εκεί  ωραία  γυναίκα

             Με  αυτά  τα  λουλούδια  που  μαραίνονται

             Τι  κάνεις  εκεί  γριά  γυναίκα

             Με  αυτά  τα  λουλούδια  που  πεθαίνουν

             Περιμένω  το  νικητή .

.......JACQUES PREVERT.......

ΕΥΤΥΧΕΙΣ ΕΡΑΣΤΕΣ

Τώρα δε φοβάμαι πιά την αστάθεια σου
η θλίψη μου δάμασε τις άγριες απειλές
του φευγιού σου
σ’ αυτήν όρκισα τα δάχτυλα μου
να μη σε γυρέψουν
στον ύπνο μου μόνο θα σε βλέπω
με αχτένιστα μαλλιά
να χαμογελάς και θα ξημερώνει
κι όταν ξεστρατήσεις σε απόμερους τόπους
με μια άβυσσο στους ώμους
θα αφήσω ελεύθερο και τον τελευταίο πόνο
αυτόν που έκρυψα καλά
στην καινούργια μέρα.



Έλενα Λυμπεροπούλου

.................................................................................

ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ

Σε σκέφτομαι
με ένα χαμόγελο μισό
με μια σκιά θλίψης στα μάτια
με ένα γύρισμα του κεφαλιού προς το μέρος μου
με ένα βότσαλο στα χέρια
Σε σκέφτομαι
στα σκαλάκια απομεσήμερο
στον πύργο που ξέχασαν να χρωματίσουν
στη στάση να περιμένεις
στο σταθμό της ζωής σου
να αναστενάζεις
Σε σκέφτομαι



Μαρία Τσιράκου

.........................................................................

Αχ! αυτή η καρδιά
ελαττωματική.
Κι οι σχέσεις ρημάζουν
σαν προπολεμικές στέγες



Κωστής Νικολάκης




.....................................................



Είχα ένα κυπαρίσσι στο στήθος μου
και το' κοψα. Τώρα η ρίζα σαν χταπόδι
μου τρυπάει την καρδιά.

Δε μου' μεινε τίποτα πια να μοιράσω-
γυρίζω σταχομαζώχτρα στα μέρη που
πέρναγα σαν αστραπή με τ' άλογο
ξεσέλωτο.



Δημήτρης Παπακώστας

......................................................

H ΦΥΛΑΚΗ

Σφύριξε σχόλασμα
το γύρω γύρω
στην αυλή
οι χωροφύλακες
φτυαρίσαν έναν έναν
κακοποιό
στο κελί του

Το κελί είναι στέγη
οι φυλακές
είναι πύργοι
οι χωροφύλακες
είναι φτωχοί
οι καταδικασμένοι
προσπαθούν να ζήσουν
όπως εμείς



Αλίκη Γιατράκου Fossi
..............................................................

Δεσμώτρια λανθάνουσας μνήμης
άλλη μια νύχτα,κυνηγώ τη σκιά σου.
Ακουμπώ στην απουσία σου
τις ελπίδες μου ματώνω.
Ανακτώ στιγμές.
Μνήμες αγαπημένες,με πιάνουν απ΄το χέρι.
Κυλούν στις φλέβες μου
αγκομαχώντας δανεικές αναπνοές.
Να εισπνέω την δική σου ουσία.
Να κλείσω τα βλέφαρα
να αποξεχαστώ...
Για κοίτα όμως...
Δες,πως φεύγουν έτσι οι στιγμές.
Ήσυχα και αθόρυβα
όπως κυλάει ένα δάκρυ
απ΄την άκρη του ματιού.
Και πως να τις κρατήσω.
Τη δίψα της ψυχής
πως να τη σβήσω..

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου

......................................................................

ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΙΣΜΕΟΥΣ ΚΡΟΤΑΦΟΥΣ
(Σε όσους χάθηκαν το '90)
 

Οι φίλοι έφυγαν χωρίς να χαιρετήσουν. Χάθηκαν ανάμεσα σε στήθη λευκά θηλάζοντας ύπνο.
Για αυτό επιστρέφω τις
νύχτες στ' όνειρό μου. Ένα εκκρεμές στα δόντια του άγριου καιρού. Πέφτω, τα χέρια απλώνοντας για να τους φτάσω.
Αλλά στο παγωμένο χορτάρι, ίχνη τους ματωμένα. Στους ανθισμένους τους κροτάφους
μαζεύω λουλούδια πορφυρά. Κλείνοντας στις χούφτες μου την απορία που βαριανασαίνει
στα χείλη τους. Δεν ήταν Γη αυτή, ήταν νερό. Με την ψυχή του στριμωγμένη. Σαν
καθρέφτης ετοιμόρροπος μιας χώρας μακρινής .
Οι κήποι του ύπνου μου πνιγμένοι στα νυχτόβια άνθη.
Με μάτια κόκκινα καμένα από το φως. Τα σχοινιά τους,
έντρομα φίδια κρέμονται από το ταβάνι.
Με τα παπούτσια τους σφιχταγκαλιάζοντας ένα ενδεχόμενο,
θρεμμένο σε χώμα παρθένο.




Eλένη Ντούξη 

Η βροχή
έρχεται
μέσα στο μυαλό μου
πλένει
τα όνειρά μου



Μίλτος Σαχτούρης

.............................................................

Αυτό το μικρό
ποίημα
ήταν κρυμμένο
για χρόνια
στο λαιμό μου
τόσες ακτινογραφίες
και δεν το είδε
κανένας
τόσο οινόπνευμα
και δεν κάηκε
έπρεπε να πνιγώ
στη θέα σου
για να βγει



Βαγγέλης Βελώνιας



..........................................
Σε ξεσκόνισα με τα χείλια μου,
σε σφουγγάρισα με τη γλώσσα μου,
σε τύλιξα με τα χέρια μου,
είσαι, λοιπόν, έτοιμος για πούλημα.



Ειρήνη Μπομπόλου

.....................................................................


ΑΚΡΩΣ ΕΡΩΤΙΚΟΝ

Όταν θα κατεβάσεις
Το γαλάζιο φερμουάρ του φουστανιού μου
Ένα πελώριο ψάρι πράσινο
Θα ξεπεταχτεί
Κι όταν ευθύς σε καταπιεί
Μη φοβηθείς
Αμέτρητοι οι ωραίοι νεκροί
Στο ακύμαντο βελούδο του βυθού μου

Ισμήνη Λιόση

...............................................................................

ΕΙΚΟΝΕΣ

Αν ήμουν παιδί, δεν θα ήξερα πως ν' αρχίσω
να ζωγραφίζω τη θάλασσα.
Θα χανόμουν στο απέραντο μπλε της.
Όταν ήμουν παιδί χανόμουνα στα
πουπουλένια σύννεφα.
Ζούσα μέσα στις παραστάσεις τους,
χωρίς να βρίσκω την αρχή και το τέλος τους.
Αν ήμουν παιδί, δεν θα μπορούσα να
ζωγραφίσω το φεγγάρι.
Θα χανόμουν στο φως του.
Όταν ήμουν παιδί, προσπαθούσα να
πιάσω την αγάπη στον κόρφο της μάνας μου,
ψάχνοντας την καρδιά της.-

Πόπη Αρωνιάδα

............................................................................

Επιτύμβιο

Η δίψα σου αενάως ακατασίγαστη. Ίσως επειδή αντί για νερό, έπινες φως ή την υπόσχεση της ανάλαφρης διαφάνειας ή τη βεβαιότητα της λαμπρότητας - όμως πώς να ξεδιψούσες με λάμψεις; Τώρα ανεμοπόρος πίνεις φωτεινές ελαφρότητες, λούζεσαι σε λαμπερές διαφάνειες, εξαγνισμένος από κάθε όνειδος. Τώρα είσαι ένα φτερένιο, πανθορών φως, μια αιχμή βέλους χρυσού στις κόρες των ματιών μου. Κι αν δεν υπάρχει παράδεισος, τον φτιάχνω ιδίοις χερσί, για σένα, πατέρα μου

Mπελίκα Κουμπαρέλη 

υ' σπασες την καρδιά μου
σε χίλια κομμάτια
να μαζεύω να μετρώ.
Ένα τα χειλάκια σου
δύο η μυρωδιά σου
τρία τα ματάκια σου
τέσσερα η τρέλα σου
ναι, η τρέλα σου'
σ' αυτήν ποντάρω τώρα
να ξαναβάλει τη σπασμένη καρδιά μου
στο μισό μου κορμί
μ' ένα  απροσδόκητο νεύμα
ένα κεραυνοβόλο τηλεφώνημα.



Δημήτριος Μουζάκης

……………………………………………………..

Όμορφη νύχτα, θα σε πάρει
στην άτολμη αγκαλιά της
δίχως κραυγές και βία.

Όμορφη νύχτα θα σε πνίξει
στην άγρια αγκαλιά της
δίχως ηθικές και δισταγμούς.



Βασίλης Ρενιέρης

………………………………………..

ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

Έστρωσα και ξέστρωσα
Κι ο ύπνος δε με πήρε
Μονάχα ένα όνειρο
Με πήρε και με σήκωσε
Και τρόμαξα εκεί ψηλά



Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

……………………………………………………………………

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ

Ο
ουρανός
μάζεψε
σύννεφα
χτες
σταγόνα-
σταγόνα
το αίμα
της
καρδιάς
μου
και
σήμερα
βρέχει.



Κώστας Ταχτσής

………………………………………………………………………….

       ΜONAXOΣ

Δεν μπορώ τη μοναξιά
νερό και ψωμί στα μερόνυχτα να μου μοιράζει.
Θέλω τους ήχους από τις όχτες ή το πολύ πολύ
ένα πουλάκι στο αυτί μου

Mάρκος Μέσκος

……………………………………………………………………………

     ΜΕΡΕΣ

Τι έχουν κάποιες μέρες
και δεν περνούν
τι τις πονά 
και είναι δακρυσμένες
τι θέλουν
και ζητιανεύουν στην πόρτα μας;



Αλέξανδρος Βαρναριώτης

 

  Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Στη Σομαλία στο κέρας της Αφρικής
είδα την αγάπη μου ξυπόλυτη ζητιάνα
κάτω απ’ τον καυτό ήλιο.
Στη Βαγδάτη, παράπλευρη απώλεια,
κείτονταν νεκρή σε νάιλον σάκο.
Στο Πακιστάν την είδα λιθοβολημένη.
Στις Φιλιππίνες εκδιδόταν
από το χέρι του αδελφού.



Γρηγόρης Σακαλής

 

 

                                                      ΜΠΛΕ ΣΚΑΛΑ

Το χέρι μου 

               κρέμεται

                           από μια κλωστή

                                                  πριν αγγίξει

                                                                   το χρόνο 

                                                                             του δέρματός σου

Μυώδη

              ουρανέ

                           διοικείς

                                         σκεπάσματα 

                                                              σάρκας

Αδιέξοδης

                πυρπολούμενης

                                        που ουρλιάζει
                                                              την ερήμωση

                                                                                   της λογικής 

Ελευθερία Κυρίτση  

………………………………………                    

Ήμουν από σίδερο
όταν ρουφούσες τη σκουριά μου
ήμουν από πέτρα
όταν σφυροκοπούσες τα πλευρά μου
Έγινες σάρκα και μ' έζωσες
έγινα αίμα και μ' έπνιξες



Άννα Κατεβαίνη

………………………………………………..

ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ
 
Τα πιο πολλά, τα πιο ωραία,
τα΄δες απ΄την κλειδαρότρυπα- λουλούδια πεσμένα στο πάτωμα
και μέσα στα παπούτσια σου. 
Καλύτερα λοιπόν
να περπατάς ξυπόλητος
μη σ΄ακούσουν.



Γιάννης Ρίτσος

……………………………………………………………………………..

Aπάνω απ' το κεφάλι μας πέρασε ο Ισημερινός
τα πόδια μας τα πάγωσαν οι πόλοι
και δεν υπάρχει μια σταλίτσα
ενδιάμεσο εύκρατο κλίμα
για την καρδιά μας



Κώστας Μόντης

………………………………………………….

Μόνο να λέω τ' όνομά σου
τη νύχτα
ακουμπώντας τα δάχτυλα στο λαιμό
να ψιθυρίζω μια μια τις συλλαβές 
και να σε βρίσκω
Μόνο να λέω το όνομά σου
τα μεσημέρια
κρυφακούγοντας
ένα σπασμένο βότσαλο στη θάλασσα
και να σκληραίνει το φως
ανεξίτηλο



Θεώνη Κοτίνη

………………………………………………………………………………..

ΙΚΕΣΙΑ

Ξενύχτά με
                   απόψε που πέθανα
Αύριο που θ' αναστηθώ
                  τι νομίζεις θα σ' έχω ανάγκη;



Δώρα Αλμπέρτου

……………………………………………………………………………………

Μ' ΑΓΑΠΑΣ

Μ' αγαπάς
όπως κι ο ίδιος ο Θεός μου.
Με παίρνεις τηλέφωνο,
όταν απουσιάζω-έτσι λες,
κι όταν μένω σπίτι,
με στήνεις.



Μ. Νικολάου

Πολυάσχολος καθώς ήταν
δεν είδε την άνοιξη που προσπέρασε.
Κατακαλόκαιρο και φοράει
ακόμα το παλτό του.



Δημήτρης Χοροσκέλης

........................................................................

Σωριαστήκαμε πάνω στις πέτρες
από την κούραση της διαδρομής.
Σ' αυτές τις πέτρες που κάποτε μας άφησαν
να γλιστρήσουμε ανάμεσά τους
και να βγούμε στο φως



Γιάννης Αλεξανδρόπουλος

…………………………………

ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ

Ναυάγησα σ' όλες τις άκρες
της θάλασσας.
Όμως
στο δωμάτιό μου ήταν
που χάθηκα.



Πάνος Πρωτόπαπας

.....................................................................

   Ο ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ

Καλή η αστική μας κοινωνία
μα όταν γελάει
στο βάθος βλέπεις τον σάπιο τραπεζίτη.


Σαράντος Ντουφεξής

................................................................................

Στο κολιέ τα αληθινά μαργαριτάρια κροταλίζουν
τις καλοκαιρινές σου επιθυμίες σε συμπύκνωση.
Όταν έσπασε ο κρίκος χύθηκαν στο πάτωμα.
Για άλλη μια φορά δεν πρόλαβαν να λάμψουν.



Έλσα Κορνέτη

..........................................................................................................................

PEUGEOT
Ποιήτρια, με εξαιρετική ευαισθησία, νοημοσύνη και ψυχή, με αντιμετωπίσιμη τάση προς τη μελαγχολία και με ανεπτυγμένη αίσθηση ευθύνης, αναζητεί εργασία πλήρους απασχόλησης που να τη βοηθά να ζει. Διαθέτει φαντασία, ενεργητικότητα, πολύχρονη προϋπηρεσία στις λέξεις πένθους, και σπάνιες καλοκαιρινές αναμνήσεις. Έχει παρακολουθήσει τον ήλιο να δύει, το φεγγάρι να ανατέλλει, κι αντίστροφα, ενώ ειδικεύεται εξίσου στα σκούρα και στα φωτεινά χρώματα. Έχει βραβευτεί για τις επιδόσεις της στη σύνθεση και εξισορρόπηση αόρατων υλικών σε διεθνές επίπεδο. Παρακαλώ  μην επικοινωνήσετε για θέσεις εργασίας που απαιτούν επανάληψη ανούσιων κινήσεων σε υγρούς και κακοφωτισμένους χώρους όπου απαγορεύεται το κλάμα. Αφήστε τις δηλώσεις ενδιαφέροντος και τα στοιχεία  σας στον πίσω υαλοκαθαριστήρα του πορτοκαλί Ι.Χ. που περνάει από τη γειτονιά σας τα απογεύματα. Θα επικοινωνήσει εκείνη μαζί σας.



Λένα Καλλέργη

..........................................................................................................................

για άλλους φυλαγμένο

Στοίβαξε το παιδί καρέκλες ίσαμε τον ουρανό

να φτάσει το βάζο με το μέλι.

Η μάνα του πρόβαλε πίσω από ένα σύννεφο

και του τράβηξε το αφτί:

Το φυλάμε για τους μουσαφφαίους, είπε,

δεν είναι για τα μούτρα σου

τα βάζα με διαλεχτό λιωμένο ήλιο.

Xρήστος Αρμάντο Γκέζος 

τραγούδι                                                      

 ΤΑ ΠΕΘΑΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ

Ω θα’θελα τόσο πολύ   να τις θυμάσαι

Τις μέρες τις ευτυχισμένες που ’μασταν μαζί

Κείνη την εποχή τι όμορφα που ήταν

Κι ο ήλιος από σήμερα ήτανε πιο καυτός

Τα πεθαμένα φύλλα τα μάζευε το φτυάρι

Βλέπεις εγώ δεν το’χω ξεχασμένο

Oι αναμνήσεις παρέα με τις λύπες

Για να τις πάρει μακριά ο βορινός αέρας

Μέσα στην κρύα νύχτα και τη λησμονιά

Βλέπεις εγώ δεν το’χω ξεχασμένο

Το τραγούδι που μου τραγουδούσες

Ένα τραγούδι είναι που μας μοιάζει

Με αγαπούσες και σε αγαπούσα

Και ζούσαμε κι οι δυο μαζί

Μα όσους αγαπιούνται  η ζωή τους χωρίζει

Αθόρυβα με τόση ηρεμία

Και η θάλασσα σβήνει πάνω στην αμμουδιά

Των ερωτευμένων τα βήματα που χάνονται

Ένα τραγούδι είναι που μας μοιάζει

Με  αγαπούσες και σε αγαπούσα

Και ζούσαμε κι οι δυο μαζί

Με αγαπούσες και σε αγαπούσα

Αθόρυβα με τόση ηρεμία

.........JACQUES PREVERT.......

Και η θάλασσα σβήνει πάνω στη αμμουδιά

Των ερωτευμένων τα βήματα που χάνονται

       H ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

Κύριε των δυνάμεων και των παιδικών μου χρόνων,
είκοσι χρόνια ξόδεψα στα θρανία
χωρίς να υπολογίσω τη μεταπτυχιακή θητεία.
Μέ άριστα ανάλωσα την άχραντη νεότητα
Στα interview ατύχησα.
Είμαι άνεργος Κύριε και με στέγη δανεική.
Γι' αυτό καταφεύγω σε Σε ικετευτικά.
Κύριε βοήθησέ με να βρω δουλειά.
Να διαθέσω την υπόλοιπη νεότητά μου
στην Coca-Cola
ή σε κάποια άλλη εταίρα.
Κύριε , συγχώρεσέ με που αρνούμαι
να ξεριζώσω τα ζιζάνια της αμφιβολίας.
Και κυρίως, Κύριε, βοήθησέ με ν' απαλλαγώ
απ' τις ενοχές καθώς διατηρώ
την τρυφερότητα και την κρυφή ελπίδα
πως κάποτε θα ανθίσει η <<τρελή ροδιά>>.
Και τη μητέρα μου προστάτεψε Κύριε,
τη χρειάζομαι εξ ίσου με τη σύνταξή της.



Παναγιώτης Καρακούλης

..............................................................

PLAYTHINGS FOR DUST

Bότσαλα, χλοϊσμένες πέτρες, μικρές
ακουαρέλες νησιών,
μινιατούρες-
κουτάβια στο έλεος μιας αθωότητας
που τυραννούσε το εύθραυστο

                 και τώρα το αποζητάει



Ιωάννης Σεβαστιανός Ρώσσης

.................................................................................................

ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Ξεχασμένα τζουκ-μποξ σ' αδειανά καφενεία
και η παλιά πελατεία
φωτογραφία στον τοίχο.
Ξεχασμένα τζουκ-μποξ
χωρίς ήχο.

Θυσίαζα σε σας το χαρτζιλίκι μου.
Και τι δε θα θυσίαζα και τώρα
που έμεινε η Κυριακή
σαν καλαμιά
στον κάμπο.



Γιώτα Αργυροπούλου

...................................................................................

Είχε κρεμάσει μικρούς καθρέφτες πάνω στο δέντρο
για να βλέπονται τα πουλιά



Ε.Χ.Γονατάς

................................................................................

ΕΝΕΔΡΑ

Τα σύννεφα -κλειδοκράτορες
όλo να καιροφυλακτούν
μην αποδράσει κάποια
προσευχή



Χαρά Ναούμ

..................................................................................

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Τα πρωινά μεταμφιέζεται
Σε παραγγελιοδόχο
Σ' εξομολογητή
Σ' αιλουροειδές

Τα βράδια
Μεταμφιέζει τις λέξεις 
Σε βόμβες βυθού
Σ' αερόλιθους

Κοιμάται ήρεμος
πάνω σ' αναμμένα κάρβουνα
Κι ονειρεύεται δέντρα



Κλείτος Κύρου

............................................................................

μια μύγα 
τράνταξε
τον ασβεστωμένο
τοίχο



Γιάννης Σταματέλος

.........................................................................

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Στο ίδιο μπαρ
στην ίδια σκοτεινή γωνία
κάποιο κομμάτι έψαχνα
από το γυάλινο κορμάκι σου
που έσπασε 
το βράδυ εκείνο
π' άνοιξε η πόρτα ξαφνικά
και φύσηξε οράματα
και παραισθήσεις




Λεωνίδας Παπαδάκης

..........................................................................

Πολυάσχολος καθώς ήταν
δεν είδε την άνοιξη που προσπέρασε.
Κατακαλόκαιρο και φοράει
ακόμα το παλτό του.



Δημήτρης Χοροσκέλης