Οι καμήλες

Έρχονται ρυθμικά οι καμήλες
απ' την έρημο,
με τα ξύλινα κουδούνια,
με το νωχελικό τους βάδισμα`
φεύγουν φορτωμένες οι καμήλες
για την έρημο,
υποταχτικές,
ανυποψίαστες,
καμιάν άλλη έρημο
δεν έχουν φανταστεί.


Δημήτρης Δούκαρης

Χαϊκού

Ι.
Λόγια γαλάζια.
Παιχνίδια ενοχών σε
ώρες αστείες.

ΙΙ.
Γυναίκες που ζη-
τούν στίχους για τα παιδιά
τους, βγήκαν κρυφά.

ΙΙΙ.
Λωτοί και φρούτα,
βιολιά, λαούτα,
φωνάζουν: έλα!

IV.
Ξέσπασε μπρος στο
άφατο κι ας είναι
να το μάθουνε.


Αγγελική Δημουλή

Όταν αρχίζουν

 και γράφονται ξανά

ωραία τραγούδια, 

λαϊκά

εγώ  ανησυχώ, 

γιατί καταλαβαίνω

 ότι  ζητάει πάλι 

τα δικαιώματά του

από την εποχή μας

ο θάνατος

Νίκος    Μητρογιαννόπουλος...Χ2

Το αποτσίγαρο

Το αποτσίγαρο αυτό
πάνω στο πεζοδρόμιο
μάταια προσμένει
μια τελευταία ρουφηξιά


Στράτος Κοσσιώρης

Ποιητές και ποίηση

Αν ήσουν από σάρκα ποίηση
-όμορφα πόδια
και γλουτοί-

ποτέ οι γυναίκες
δε θα μας εξουσίαζαν


Χρίστος Λάσκαρης

Xαϊκού

Πόσα τζιτζίκια;
φορτωμένα η ζέστη.
Από το πρωί.

.........

Ένας αετός
Πετάει ψηλά.
Στη γη θα καταλήξει.

.........

Μια παπαρούνα.
Κόκκινη από ντροπή;
Ή από ζωή;


Γιώργος Πρίμπας

Σχήμα

Ένα κορμάκι ψάχνω να εφαρμόσω
μια καθαρήν επιθυμία θανάτου

Είσαι γι' απόψε;



Βασίλης Λαλιώτης

   Στο  έχω  πει

           <1928>

Στο  έχω  πει  για  τα  σύννεφα

Στο  έχω  πει  για  το  δέντρο  της  θάλασσας

Για  κάθε  κύμα  για  τα  πουλιά  μέσα  στα  φύλλα

Για  τα  βότσαλα  που  κάνουν  θόρυβο

Για  τα  οικεία  χέρια

Για  το  μάτι  που  γίνεται  πρόσωπο  ή  τοπίο

Και  ο  ύπνος  τού  δίνει  πίσω  τον  ουρανό  του  χρώματος  του

Για  όλη  τη  νύχτα  που  αχνίζει

Για  το  κιγκλίδωμα  των  δρόμων

Για  το  ανοιχτό  παράθυρο  για  ένα  μέτωπο  ξεσκέπαστο

Στο  έχω  πει  για  τις  σκέψεις  σου  για  τις  κουβέντες  σου

Όλα  τα  χάδια  όλη  η  εμπιστοσύνη  επιζούν .

Paul Eluard

 

Αιχμάλωτη

Με το ένα πόδι δεμένο απ΄ τον αστράγαλο
στρωμένη στο πάτωμα
τα μάτια τρώνε το ταβάνι
ρουφάω τσιγάρα ηδονής
Από καθυστερημένες ανάσες
ακούω τον ήχο σου
να σέρνεται ακόμα πάνω μου.
Μαλακιά και ρευστή
θέλω να περάσω αιώνες έτσι
δαρμένη από πνιχτά ζωικά βογγητά
αρπαγμένη απ΄ τις ρουφήχτρες των ματιών σου
να κυλιέμαι άσκοπα
μηρυκάζοντας την ώρα
που ήρθα λάφυρο στα χέρια σου
Σχετικά σωσμένη
από απανωτά επεισόδια
σεισμικής ακολουθίας
χώνομαι μες την κρυψώνα των μαλλιών μου
ζαλίζομαι απ΄ την μπερδεμένη οσμή τους
κι ο χρόνος με εγκαταλείπει
με βουλιάζει σε μανούβρες αισθήσεων
θα έρθει να με βρει
όταν το μεδούλι μου παγώσει
Βαλσαμωμένη της στιγμής
να με οργώνει η περασιά σου να με φυγαδεύει οριστικά
στην απάτητη χώρα
των λυμένων ενστίκτων


Κατερίνα Καραγιάννη

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΟ

Ξενύχτησα να σ' αγαπώ,
μα θα πνιγώ
σε αναφιλητά
μικρών αντίο
και χάδια συγγνώμης,
σε online διαδρομές
κι άδειες αγκαλιές,
σε χαμένα "αν" και "θα"
υποψιών και συνειρμών
που τη νύχτα στοιχειώνουν



Δημήτρης Π.Κρανιώτης

Σκηνικό

Μπύρες σεντόνια
άπλυτα πιάτα τσιγάρα
ρεμπέτικα στο περιθώριο
κι η ομορφιά σου...


Χαριτίνη Ξύδη

Ας μού' ταζες λοιπόν κι εμέναν' ουρανέ
μια φώσφορη παλάμη
να την κουνήσω τυχαία κι απαλά
ν' ανάψει το φεγγάρι.

Εσμεράλδα  Γκέκα

Ο ΞΕΝΟΣ
-Ποιόν αγαπάς πιο πολύ, άνθρωπε αινιγματικέ, πες μου; τον πατέρα σου,τη μητέρα σου,την αδερφή σου ή τον αδερφό σου;
-Δεν έχω ούτε πατέρα,ούτε μητέρα,ούτε αδερφή,ούτε αδερφό.
-Τους φίλους σου;
-Κάνετε χρήση μιας λέξης που μου έχει μείνει μέχρι τώρα άγνωστη.
-Την πατρίδα σου;
-Αγνοώ σε πιο γεωγραφικό πλάτος είναι η θέση της.
-Την ομορφιά;
-Θα την αγαπούσα με προθυμία θεά και αθάνατη.
-Το χρυσάφι;
-Το μισώ όπως εσείς μισείτε το Θεό.
-Ε! λοιπόν εσύ τι αγαπάς παράξενε ξένε;
-Αγαπώ τα σύννεφα…τα σύννεφα που περνούν…εκεί πέρα…τα υπέροχα σύννεφα!


Charles Beaudelaire

Μ' αγαπάει το ραδιόφωνό μου
Με φροντίζει η μπανιέρα μου
Μου χαρίζει τρυφερότητα η κουβέρτα μου


Ειρήνη Βασιλάκη

Τα πουλιά δεν ξέρουν τ'όνομά τους
μήτε τον κυνηγό που τα σκοτώνει


Πέτρος Χρονάς

To σώμα μου μέσα στα μάτια σου
ανάβει πράσινα μικρά στιλέτα
Αγαπάς τα μαλλιά και τις γάμπες μου
την καρδιά και το στόμα μου
Όμως εγώ δε θέλω πια να μ' αγαπάς


Denise Jallais

H ανταύγεια

Όταν το φως περνά τα φύλλα
πλέκοντας δίχτυ πάνω
στο πρόσωπό σου

τα μάτια σου τρεμοσβήνουν
όπως τα κοχύλια στο βυθό

πώς να κρατήσω στην καρδιά μου
το χαμόγελό τους
που γλυστράει όπως το κύμα
όπως το φως...


Θεοδώρα  Ντάκου

Πίτσα, ίντερνετ,
πράσινες μπύρες.
Μετρώ τα λάικ
στο φέισμπουκ.
Με 4798 φίλους
μόνος μου να τρώω
κάθε βράδυ.

Σωτήρης Παστάκας

              Η ΩΡΑΙΑ ΕΠΟΧΗ

        Νηστικό χαμένο παγωμένο
         Ολομόναχο χωρίς δεκάρα
        Ένα κορίτσι δεκάξι χρονών
                  Όρθιο ακίνητο
         Στην πλατεία της Ομόνοιας
Το μεσημέρι στις δεκαπέντε Αυγούστου



Jacques Prevert

Δεν αγαπώ το βιβλίο
που τύπωσα
τόση θλίψη, φόβος, θυμός

δεν είναι το παιδί που περίμενα
είναι προϊόν βιασμού.

Μαρία Αναγνωστοπούλου

ΣΤΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ

Αν δεν θες από μένα
έρωτα, τι θες;
Συζήτηση;

Πάνε οι εποχές που καθόμουνα
φρόνιμα. Σκεπτόμενος. Υπέφερα.
Τώρα θέλω να ξεχνιέμαι στα κρεβάτια.

Σπύρος Θεριανός

Eίμαι ποιητής
< ο καθένας πρέπει να' χει ένα όνομα >
Η γλώσσα είναι η αλυσίδα μου
Οι λέξεις το κολλάρο μου

Βogdan Czaykowski

Πάλι η σελήνη

Καθαρή όπως το νερό
γαλάζια όπως ο αέρας
πρόσωπο της φωτιάς και της γης
σε χαιρετώ σελήνη σελήνη γαλάζια
κόρη του Βορρά και της νύχτας

                             < 1926 >

PHILIPPE SOUPAULT
Φιλίπ Σουπώ

Oι προδωμένοι εραστές

Εγώ είχα τη λάμπα
κι εσύ είχες το φως
Ποιός πούλησε το φυτίλι;


Jaques Prevert

η καρδιά μου μοιάζει
με μια φλόγα αναποδογυρισμένη

ΓΚΙΓΙΩΜ ΑΠΟΛΙΝΕΡ