Δεν ήταν ο παγετός
δε σπάσανε τα κεραμίδια.
Η σκεπή άνοιξε για να φύγει
η ψυχή του. Να πετάξει.



Ανδρέας Ρούσης

………………………………………………

ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ

Ένα φύλλο
μονάχο λικνίζεται στον αέρα
αντιστέκεται στην πτώση του
μάταια.
Κάποιοι εκεί
στην πράσινη χλόη
το περιμένουν εναγώνια
με ανοιχτές αγκάλες
με τρύπια χέρια.



Σέφης Αναστασάκος

………………………………………………

    AIΩΝΙΑ ΖΑΛΗ

Παλιό ποτοποιείο η αγάπη μας
σε υπόγειο με νοίκι.
Κάθε λικέρ το ψήσαμε
στα δάκρυα της αλμύρας
κι έμεινε τ' άρωμα βαρύ
στους τοίχους και τα ράφια.
Κι όταν το νοίκι ακρίβυνε
και μείναμε στους δρόμους,
κρατήσαμε αιώνια
τη ζάλη απ' τα μεθύσια.



Γρηγόρης Χαλιακόπουλος

………………………………………………..

Σε περιβάλλω με μια μεγάλη αναμονή.
Σε περιέχω όπως τ’ αραχωβίτικο κιούπι το λάδι.
Σε ανασαίνω όπως ο θερμαστής του καραβιού ρουφάει
μες στα πλεμόνια του το δειλινό το μπάτη.
Σ’αγρικώ με την ίδια διάθεση που ο Ερυθρόδερμος
κολλάει το αυτί του χάμω, για ν’ ακούσει
τον καλπασμό του αλόγου.




Mάτση Χατζηλαζάρου

……………………………………………………….
 

AΠΟΠΕΙΡΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Η θάλασσα, σκούρα πράσινη, χώνευε ήσυχα
Το τελευταίο φως της ημέρας
Που τρυφερά αγκάλιαζε
Τ' αμπέλι με τα μικρά κυπαρίσσια...

Σ' αυτό το ήμερο τοπίο
Η ερωτική περίπτυξη
Δεν έμοιαζε καταφύγιο της μοναξιάς
Αποκτούσε γλυκύτερο νόημα.

Βασίλης Καραβίτης

………………………………….

Mια τεράστια ρόγα
είναι το καθένα
απ' τα δυο μικρούλικα
βυζάκια σου
Μια τεράστια φλόγα



Τάκης Σιδέρης

…………………………………………

σπάζω το δάκρυ μου
φυλακισμένα αστέρια
στο στήθος μου



Ζαχαρίας Φωτίου

ΠΟΙΗΜΑ

Πάνω στο σεντόνι
είμαι ένα ώριμο ροδάκινο
να περάσω μέσα απ' τα χείλη σου
ν' αφανιστώ στον ουρανίσκο σου
μεθυσμένη



Μυρτώ Αναγνωστοπούλου-Πισσαλίδου

………………………………………………..

ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ

Ψίχουλο ψίχουλο η ομορφιά σου λιγοστεύει
κι η μοναξιά σου χτίζεται από τους εραστές σου.
Η λήθη κυπαρίσσι, σου τρυπάει τον ουρανό σου
και τρέχει πανικόβλητη στην φλέβα του θανάτου



Κωσταντίνος  Ιωαννίδης

……………………………………………………

Πνίγομαι μέσα σε μια κούπα με καφέ
Κάποιος με ανακατεύει αφηρημένος
Μ' ανακατεύει μ' ανακατεύει
Δεν βλέπει που δεν λιώνω
Να με βγάλει να σωθώ



Αργύρης Χιόνης

…………………………………………………..

AΙΘΡΙΟ

Το μόνο αληθινό πάνω σου
Είναι τα δάκρυά σου

Σαν περιστέρια
Στο στήθος σου.



Θανάσης Θ. Νιάρχος

……………………………………………….

Το περιβόλι του κόρφου σου
Είναι η μόνη μνήμη που κρατώ
Από την εποχή που είχα αφή και γεύση



Δημήτρης Χαρίτος

………………………………………………..

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

Ήρεμος,
όταν κοιμάμαι ή σκέφτομαι
ανάμεσα στα δυό σου στήθη
πιστεύω στην μετεμψύχωση.
Κάπου στη επανάσταση του εικοσιένα...
Πρέπει να είχα ξαναζήσει...
Πρέπει εγώ να ήμουν ο Δυοβουνιώτης!



Άγγελος Ήβος

Mην ξαναφύγεις μακριά μου
Ούτε να το διανοηθείς ποτέ
Υπέμεινα βάσανα πολλά

Ελλιπής ο κόσμος μου
Λατρεμένο μου μουτράκι
Έλα τώρα εδώ σε περιμένω
Ισχνά τα χρόνια που περάσανε
Ψυχανεμίστηκα μια αλλιώτικη ζωή
Ερινύες με τριγύρισαν και πάθη
Σώπασε τώρα κι αγκάλιασέ με

.....


 Νέστορας Πουλάκος

……………………………………………….

H ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΥΑΛΙ

Μπαμπά, μαμά, με φτάξατε
Από γυαλί.
Δε μεριμνήσατε για ένα
Πιο ανθεκτικό υλικο. Μ' αφήσατε
Στην τύχη μου
Και όλο τρέμετε για μένα
Μήπως σπάσω.

Και πιο πολύ, γιατί στο βάθος
Ξέρετε
Πως τα κομμάτια μου θα κόψουν
Το λαιμό σας.



Έλενα Πολυγένη

…………………………………………………

AΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΦΟΒΟΣ


Δέσαμε στο λιμάνι
από το φόβο των αγέρηδων.
Τώρα κλεισμένοι μες στο σπίτι
μας φοβίζουν τα αερικά.



Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος

………………………………………….

Ο ΔΡΟΜΟΣ

                               Αυτός ο δρόμος,

                               δεν έχει γυρισμό,

                               δεν έχει τέρμα.

                               Αμέτρητα χιλιόμετρα,

                               τρέχεις μονάχος με το αμάξι.

                               Τώρα το ξέρεις,

                               όλα χάθηκαν

                               κι αφού δεν έμεινε,

                               καρδιά ν’ αντέξεις τη ζωή,

                               πατάς το γκάζι σαν τρελός στη λεωφόρο. 

Θεοχάρης Παπαδόπουλος

………………………………………….

Ω θέλλω

Εκείνη

Πριγκηπικά πηγαίνει για ύπνο

Φορώντας πασούμια χωρίς νούμερο αφετηρίας

Το δωμάτιο

Χωρίς τέλη κυκλοφορίας το χαλί

Ταρακουνά το δωμάτιο τις μέρες

Χίλιες και μία τις νύχτες

Δεν θέλησε ποτέ να δει πίσω από

Την κουρτίνα

Εκείνη

Εγώ το δάχτυλο σου να τριγυρίζει

Το σχήμα ενός χάρτη μετρό

Χωρίς αριθμούς ταξινόμησης

Πού πηγαίνουμε άραγε;

Σε ποια παρένθεση ύπνου;

Εκείνη

Είναι ακριβή η πεποίθηση

Εκείνη

Έχει τίμημα

Εκείνη

Ακούς την δυστροπία της αμέλειας

Εκείνη

Το χαλί κάνει ένα μικρό ανασήκωμα στην γωνία

Από κάτω εκεί κρύβεται η απάντηση μιας μορφής

Χωρίς περίγραμμα

Εκείνη

Πριγκηπικά πηγαίνει για ύπνο

Φορώντας κόκκινο χρώμα στα νύχια

Εκείνη

Θα πέσει από το παράθυρο

Μια στιγμή οργασμού

Εκείνη

Την μόνη στιγμή που

Σταματάς να σκέφτεσαι

Εκείνη

Μόνο βιώνει

Εκείνη

Θα αφήσει την αμαξοστοιχία των δοντιών

Να μετεωρίσει την λέξη

Ανάμεσα σε δυο χείλη

Καμιά άρθρωση του συναίσθημα

Μαγκωμένο το σώμα στο προηγούμενο

Ω Θέλω

Ο μορφή

Ο ποτε

Α να

Και

Σιαμαία

Για τι

Συστρέφεται ο κατακόρυφος τονισμός

Και έξω όλη η πόλη

Ασυγκράτητη

Στο διαστημικό λεωφορείο

Φωτογραφίζει καταραμένα το κενό

Οθέλλο

Γεωργία Τρούλη 

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΓΕΛΑΣ

Κάθε που γελάς
ένα γεράνι σκάει
στ' αντικρυνό περβάζι
Κάθε που στενάζεις
ένα κόκκινο μήλο
πέφτει στο χώμα



Θανάσης Ε. Μαρκόπουλος

……………………………………….

ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Το κρεβάτι γουργουρίζει όταν ξαπλώνω
Μένει διακριτικά σιωπηλό όταν ξαπλώνω με άλλον.
Ξαναγουργουρίζει όταν αλλάζω σεντόνια.



Γιάννης Γκούμας

…………………………………………………….

Oι γυναίκες
Είναι
Σαν
Τη
Μουσική

Αριθμοί
Που
Δεν
Προς
Θέτονται



Νότης Γέροντας

…………………………………………………

ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΑΛΟΓΟ

Γλίστρησε αστραπιαία μπρος απ΄τα μάτια του
πριν καλά καλά προλάβει να το συγκρατήσει
ο αμφιβληστροειδής
και το άσπρο άλογο θρυμματίστηκε μέσα στο φως.



Γ. Ξ. Στογιαννίδης

………………………………………………………….

Η ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ

Κι αυτός ο στίχος
στιμμένη λεμονόκουπα

Για να ριχτώ στους δρόμους
ξεγυμνωμένη

Σ' ένα παραλήρημα ζωής



Μαρία Κούρση

………………………………………….

<μνημοτεχνική>

Η φευγαλέα εικόνα σου: μαλλιά κοντά αγορίστικα,
πράσινο βλέμμα, φόρεμα καφετί μέχρι τα γόνατα,
λευκοί αστράγαλοι, μπεζ πέδιλα ανοιχτά.

Για να συγκρατήσω καλύτερα την εικόνα σου
θα προσθέσω την εξής λεπτομέρεια: στο πέρασμά σου
ένα βυσινί λουλούδι μπουκαμβίλιας
έπεσε στον κήπο του διπλανού αρχοντικού.

Ιγνάτης Χουβαρδάς 

OTAN ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ

Κάτι τέτοιες στιγμές σε χάνω.
όταν σβήνουν τα φώτα
και το σπίτι γεμίζει παρελθόν.
Όταν η βρύση δεν κλείνει.

Όταν στάλα στάλα επιστρέφουν
όλα τα χαλασμένα απογεύματά μας.



Χρίστος Τουμανίδης

……………………………………………

4 χαϊκού

Άδειο πηγάδι
ο πνιγμένος κάθεται
στο στεγνό κουβά.
...
Βήμα το βήμα
και σώνεται ο δρόμος.
Σώνεται ο χρόνος;
...
Μάτια των νεκρών:
φυλακισμένα κλαίνε
μες στους καθρέφτες.
...
Τ΄ άλογο φεύγει.
Ό καβαλάρης τυφλός
μέσα στο χώμα.



Ηλίας Κεφάλας

……………………………………………………

ΕΝΑ ΦΙΛΙ

Δεν τόλμησα ποτέ
να σε φιλήσω
παρόλο που ήμασταν
πιο κοντά
απ' ότι οι βράχοι και το κύμα
παρόλο που έκρυβες στα μάτια σου
απέραντες θάλασσες.



Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη

………………………………………………….

ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ

< Το φως ανεβαίνει
έπειτα χαμηλώνει
έρχεται η νύχτα >

τα παντζούρια κλείνουν
στα παράθυρα δοκιμάζεις τις λαβές
-έκλεισαν;

σχεδόν προγραμματικά
τραβάς τις κουρτίνες.

Κάθε βράδυ υψώνεις τοίχους
που κλείνουν τη ψυχή μου.
- πότε χάνεται το φως;



Βασίλης Ζηλάκος

…………………………………………………..

ΡΑΓΙΣΜΑΤΑ

Το ποίημα είναι ένα κουρντιμένο παλιοπαίχνιδο
φτιαγμένο για να φτερουγίσει



Νίκος Καρούζος

Τι να προτιμήσω;
Το φως του ήλιου ή το φως της αγάπης;
Το ένα σου δείχνει τα μεγάλα κύματα.
Το άλλο σε βοηθά να χαθείς μαζί τους.

Γιάννης Πατίλης

…………………………………………………..

  XΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Έψαχνα στους στρατιωτκούς καταυλισμούς'
συνήθως προηγούνταν χωράφια
με στάχια και παπαρούνες'
όταν ξεσπούσε μπόρα
οι στρατιώτες έτρεχαν να κρυφτούν
αφήνοντας χαρούμενες κραυγές

έψαχνα να σε βρω χωρίς στοιχεία:
ένα παιδί ψηλό
ένα παιδί ξανθό με μαύρα μάτια



Ναυσικά Πετροπούλου

………………………………………………..

2 σύντομα

Όλο ξεριζώνω παλιόχορτα'
ενώ εσένα κρυφά
σε ποτίζω.

Τόσοι παίζουν με τη φωτιά'
εσύ, χωρίς βία,
τη συντηρείς.



Θανάσης Φωτιάδης

…………………………………………………..

          ΕΣΥ

Αν σε πω γκόμενα θα σ' αφανίσω
Αν σε πω αγάπη μου θ' αφανιστώ
Ηλεχτρικό πουλί στα χείλη της αβύσσου
Δάσος πυκνό που το περνάω σφυρίζοντας.



Αντώνης Φωστιέρης

……………………………………………………

         ΧΡΕΟΣ

Τώρα πρέπει να στο γυρίσω
το χρυσόμαλλο δέρας
περνώντας πάλι τις συμπληγάδες



Πάνος Κυπαρίσσης

………………………………………………………

MYΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ

Η ζωή μου βουλώνει σα νιπτήρας
οι μέρες μου ξεφωνίζουν σαν διαλυμένα μεγάφωνα
η ώρα περνάει μες απ' την κλειδαρότρυπα
έχω ένα ραντεβού σε μια φαρμακερή συνοικία
η γάτα κοιμάται πάνω στις λέξεις
και δεν μπορώ να ξυπνήσω το ποίημα




Γιάννης Λειβαδάς

    ΣΤΑΣΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ

Ανυποψίαστη κι ωραία  έφευγες
Με το λεωφορείο της γραμμής
Τα μάτια μου γεμάτα ακόμα απ' την ομορφιά σου
Το μυαλό μου ναρκωμένο απ' τη γλύκα σου

Θα σταθώ στο μέρος που στεκόσουνα
Ν' ανασάνω τον αέρα που σε τύλιξε
Να μασώ ό,τι απόμεινε απ' την αναπνοή σου.

Λάκης Κοντογιάννης

............................................................................

Πλατιά που ήταν η Σταδίου
καθώς χωρούσε
το μεσημέρι το εύχυμο,
τον ανδρισμό σου,
και μένα
βαδίζοντας πλάι σου
σε απόσταση
μιας ολόκληρης θλίψης




Κική Δημουλά

…………………………………………….

    KOΣΜΟΙ

Να πεις σε άλλη γλώσσα
των πραγμάτων το νόημα
σε ουρανούς που διψούν
να ειπωθούν αλλιώς
να στήνεις κοσμήματα
που γυρνούν σαν σφαίρες
να δένουν τα σύνολα
να σηκώνονται κόσμοι




Πέτρος Γκολίτσης

………………………………………………..

       ΠΡΩΤΕΣ ΝΟΤΕΣ

Του πρώτου έρωτα ρομάντζες και σονάτες
της άλλης ηλικίας μας μπαλλάντες,
νότες εσείς της νιότης μας σπαθάτες,
παναρμόνιες, χιλιόχρονες μπάντες.

Καντάδες, συμφωνίες, μενουέτα,
γκαβότες και μαζούρκες και καντρίλλιες,
στραβά βαλτά με τα γαρύφαλλα κασκέτα,
μισανοιγμένες κάποιες γρίλλιες...



Ρώμος Φιλύρας

…………………………………………………..

ΡΑΛΙ

Σήμερα οδηγώ πολύ νευρικά
και με μεγάλες ταχύτητες την πολυθρόνα μου.
Ήδη έχω σπάσει τρεις φορές
το φράγμα του νέφους.
Έχουν σακατευθεί, έχουν σκοτωθεί
πολλοί σωσίες μου. Έμεινα μόνος.
Μόνος οδηγώ αυτόν τον κίνδυνο.
Περνώ αστραπιαία και με κοιτούν
με απορία. Ούτε κατάλαβα ποτέ
γιατί τρέχω έτσι ακίνητος, αφηρημένος,
κοιτώντας αλλού την ησυχία.
Τα σήματα της τροχαίας κάποιος
τα έχει αλλάξει και δείχνουν συνέχεια μονόδρομο.
Πολλές φορές την πόλη την έχω δει ανάποδα
ή έχω πέσει σε βαθιά νερά.
Άλλες φορές οι λακούβες είναι στρωμένες
με μπαμπάκι, η ορατότητα αρίστη.
Όπως αντιλαμβάνεσθε,
όλα μαθηματικώς με οδηγούν
στην επόμενη στροφή που περιμένει:
ο γκρεμός, η θάλασσα, η απογείωση.



Γιάννης Κοντός 

Δυο ζουν σαν ένας
Ένας ζει σα δυο
Δυο ζουν σαν τρεις
Κάτω απ' το μπα
Κάτω απ' το μπου
Κάτω απ' το δέντρο του μπαμπού

 

Τ.S. Eliot                                                   

                     ΖΩΕΣ

     Μέσα  σ’ ένα  αχυρώνα  που  κλείστηκα  στα  δώδεκα  μου  χρόνια  γνώρισα  τον  κόσμο,  εικονογράφησα  την  ανθρώπινη  κωμωδία. Μέσα  σ’ ένα  κελάρι  έμαθα  την  ιστορία. Σε  κάποια  νυχτερινή  γιορτή  σε  μια  πόλη  του  Βορά  συνάντησα  όλες  τις  γυναίκες  των  αρχαίων  ζωγράφων.  Μέσα  σ’ ένα  γέρικο  πέρασμα  στο  Παρίσι  μου  δίδαξαν  τις  κλασσικές  επιστήμες.  Μέσα  σε  μια  μεγαλοπρεπή  κατοικία  πολιορκημένη  απ’ ολόκληρη  την  Ανατολή  αποτέλειωσα  το  απέραντο  έργο  μου  και  διάβηκα  την  λαμπρή  μου  μοναξιά. Ανακάτεψα  το  αίμα  μου.  Το  καθήκον  μου  μού  έχει  ανατεθεί. Είμαι  στ’  αλήθεια  πέρα,  από  τον  τάφο  κι  όχι  παραγγελίες.

...ARTHUR RIMBAUD....