Τετάρτη 22 Απριλίου 2015


OTAN ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ

Κάτι τέτοιες στιγμές σε χάνω.
όταν σβήνουν τα φώτα
και το σπίτι γεμίζει παρελθόν.
Όταν η βρύση δεν κλείνει.

Όταν στάλα στάλα επιστρέφουν
όλα τα χαλασμένα απογεύματά μας.



Χρίστος Τουμανίδης

……………………………………………

4 χαϊκού

Άδειο πηγάδι
ο πνιγμένος κάθεται
στο στεγνό κουβά.
...
Βήμα το βήμα
και σώνεται ο δρόμος.
Σώνεται ο χρόνος;
...
Μάτια των νεκρών:
φυλακισμένα κλαίνε
μες στους καθρέφτες.
...
Τ΄ άλογο φεύγει.
Ό καβαλάρης τυφλός
μέσα στο χώμα.



Ηλίας Κεφάλας
……………………………………………………


ΕΝΑ ΦΙΛΙ

Δεν τόλμησα ποτέ
να σε φιλήσω
παρόλο που ήμασταν
πιο κοντά
απ' ότι οι βράχοι και το κύμα
παρόλο που έκρυβες στα μάτια σου
απέραντες θάλασσες.



Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη


………………………………………………….





ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ

< Το φως ανεβαίνει
έπειτα χαμηλώνει
έρχεται η νύχτα >

τα παντζούρια κλείνουν
στα παράθυρα δοκιμάζεις τις λαβές
-έκλεισαν;

σχεδόν προγραμματικά
τραβάς τις κουρτίνες.

Κάθε βράδυ υψώνεις τοίχους
που κλείνουν τη ψυχή μου.
- πότε χάνεται το φως;



Βασίλης Ζηλάκος

…………………………………………………..



ΡΑΓΙΣΜΑΤΑ

Το ποίημα είναι ένα κουρντιμένο παλιοπαίχνιδο
φτιαγμένο για να φτερουγίσει



Νίκος Καρούζος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου