θεοί άνθρωποι & κτήνη

τα χρόνια μου
γυρίζουν στην πόλη μόνα αδέσποτα σκυλιά πεινασμένα
κοιτάζουν τους θεούς οκνηρούς και τους ανθρώπους να τρέχουν
δεν τα ταΐζει κανείς



Ιωάννης Τσίρκας

………………………………………………………….

ΑΓΑΠΗ

Μην ξεχαστείς
στο πικρό 
της 
ιαχής
που είμαι



Κώστας Ρεούσης

……………………………………………………………………………..

OΡΙΖΟΝΤΑΣ

Σωκράτους
Εγνατία
Παύλου Μελά
Τσιμισκή
Παραλία
Τσιμισκή
Παύλου Μελά
Εγνατία
Σωκράτους



Δημήτρης Ευθυμιάδης

……………………………………………





 

Η ΛΙΖΑ

Όταν τελειώνει τις δουλειές στο σπίτι
κατεβαίνει στη αυλή.
Στο πεζούλι σε μια πέτρα
σπάνει αμύγδαλα και τραγουδά,
κάτι μακρόσυρτα λυπητερά τραγούδια
απ' τα μακρινά νησιά της.
Δεν έχει κλείσει ακόμα τα είκοσι,
η Λίζα με την υπέροχη φωνή.

Μόλις αρχίζει, σταματώ γραψίματα
σβήνω το τρανζιστοράκι
θλίβομαι για να την ακούσω-
τσάκισμα και στίχος στεναγμός κι αμύγδαλο,
έτσι νιώθω σιγά σιγά τη νοσταλγία της
να γίνεται δική μου.



Αντώνης Περαντωνάκης

........................................................................

ΣΗΜΑ

Πάλι μ' αποφεύγεις
                               πως μ 'αποφεύγεις.
Όπως τ' αστροπελέκι τ' αλεξικέραυνο
η μάνα το μάτι του μεγάλου παιδιού της
ο έμπορος την ύποπτη πραμάτεια ο φοιτητής
το αίμα της γριάς τοκογλύφας.

Σ' αυτή την ξερή γούβα του φθινοπώρου
δόξα ανάβαλέ μας για πιο εύθετους χρόνους.

Γιάννης Δάλλας

…………………………………………

O ΠΟΙΗΤΗΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει
αυτός εκεί:
τα ποτίζει, τα σκαλίζει,
τα κλαδεύει
κι ούτε που βαριέται
κι ούτε που κουράζεται

Μάκης Τσίτας
...................................................................................

Σε περίμενα
να τρυπώσεις σαν ήλιος
στο σκουριασμένο μου σώμα
να μην γελούν πια μαζί μου
να μην σκύβω τα μάτια.

Μα είναι βάρβαρη η εικόνα
που προσφέρω
και μόνο με μαχαίρι
γίνεται χαρακιά.



Ανθή Χαραλάμπη

..................................................

ΕΦΗ

Ήρθες ντυμένη στα γαλάζια
για να μας αναστατώσεις
και δεν λογάριασες
ούτε που είμαστε στην καρδιά της άνοιξης
ούτε τους αντρικούς μας καημούς

Και σκέφτομαι και κείνο το μούργο τον αρραβωνιαστικό σου
που αμφιβάλλω αν μπορεί να εκτιμήσει τέτοια ομορφιά



Παντελής Χατζηαθανασίου

                                                στην Ελένη

Είμαι ένα φθινοπωριάτικο δέντρο
γδύνομαι τα φύλλα μου
και σε προσμένω.

Είσαι ο Χειμώνας.



Νίκος Δαββέτας

………………………………………………………………………..

Πήγα κάτω στην Commercial Street
και είδα ξανά τα διαμερίσματα που νύχτα
κάποια νοτιοαφρικάνα από το μπάρ
που τ’όνομα μου διαφεύγει
-καιρό πολύ πια, δεν τόλμησα να ξαναπάω-
ωσότου το πρωί χάραξε στο παράθυρο
και πέρα μέχρι το Gherkin
την στάση του μετρό
στο απέναντι πεζοδρόμιο
τα σκυμμένα βήματα, το πρόωρο απόγευμα.



Θοδωρής Ρακόπουλος

………………………………………………………………

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ

Όλα μπορείς να τα σωπάσεις
όμως ποτέ τον έρωτα'
την ώρα που ανοίγουν τ' άστρα,
όταν αρχίζει στην καρδιά η μουσική
και κόβονται γλυκά τα γόνατα.

Τότε σε οδηγούν τα βήματά σου.



Γιώργος Ιωάννου

………………………………………………………………………..

ΔΟΚΑΝΟ

Θα σου φτιάξω μια λευτεριά
να χωράς

θα σε κλείσω μέσα
κρυμμένη
να μη στην πάρουνε

κι απ' έξω αλυσίδες, λουκέτα
να μη στην κλέψουνε

και μάνταλα
πολλά μάνταλα

κι εγώ στην πόρτα
μπροστά

να φυλάω



Αντώνης Λεγάκης

……………………………………………….

 

TO ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟ ΦΕΓΓΙΤΗ

Έκλεψες πάλι την πανσέληνο
απόψε
άνοιξες το φεγγίτη σου
κι αφαίμαξες όλο το λευκό
της νύχτας
έκλεψες την πανσέληνο
και έγινες ποτάμι
έγινες βροχή και φεύγεις
ανάμεσα από τα δάχτυλά μου



Ευριπίδης Κλεόπας

Mας περιμένουν μάτια που δεν έχουμε
καν φανταστεί χειρονομίες και πόρτες
ως τώρα κλειστές και μια απεραντωσύνη
πέρα από κάθε σκοτάδι ένα νησί στο τέρμα
της θάλασσας ένα παιδί στο πρωινό της σελήνης.

Έτσι γερνάμε μες την γεωγραφία των λέξεων
με την ανάσα περισπωμένη στη νύχτα.



Νίκος Βουτυρόπουλος

………………………………………………………………..

σαν τ' αεράκι
που σε χτυπάει το καλοκαίρι στο πρόσωπο
και παρασέρνει 
                         το μπλουζάκι

έτσι σ' αγαπούσα



Βαγγέλης Μυλωνάς

……………………………………………………………….

ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ

Με τον ήχο ρεμπέτικων
μ' ένα ζεϊμπέκικο φτερούγισμα
με λίγα βιβλία ερωτικά
και κάτι μάτια πονηρά
κοιμάμαι και ξυπνάω
Ζεις κάπου μακριά
Δεν έχεις πεθάνει
όπως τ' όνειρο
μου τό 'λεγε
Η αγκαλιά σου
με φωνάζει
κι η ανάμνησή σου
μ' απωθεί



Μαρία Καρδάτου

……………………………………………………………..

To απαλό σου φιλί
πάνω στα κλειστά μου χείλια
όσο κι αν είναι αθώο
με γεμίζει ηλεκτρισμό

στο ρουφηχτό σου φιλί
η γλώσσα γίνεται έμβολο

έρχεσαι και με δαγκώνεις στο στόμα

μου ανάβεις πυρκαγιά
και το κορμί μου καίγεται



Κώστας Ριτσώνης

…………………………………………….

Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ

Αστροφεγγιά μου
ολόκληρη
λοξοδρομείς στον άνεμο
κομμάτια ξεγνοιασιάς
στους κάλυκες της νύχτας

Τα μυστικά σου μπράτσα
ξετύλιχτα ανεμίζεις
νιώθοντας πως πολλοί
αρέσκονται καιρό
στη δυναστεία των υποσχέσεων



Δημήτρης Παλάζης

………………………………………..

Σπατάλησε  
μια ολόκληρη όμορφη μέρα
κοιτάζοντάς την
τι άλλο να' κανε ;



Μαρία Λαϊνά

………………………………………….

ΤΟ ΤΣΑΚΜΑΚΙ

Ένα ποίημα κάνε μου
με πέτρα και φυτίλι
ένα ποίημα μικρό
ίσα ίσα να χωρά στην τσέπη:

μήπως και μου ζητήσουνε
φωτιά στο δρόμο.



Σάββας Πατσαλίδης

τα βήματα

Τα λασπωμένα βήματα στο πάτωμα

Μην βάζεσαι να καθαρίσεις

Eίναι πρωί ακόμη

Κι έξω

βρέχει.

Στράτος Κοσσιώρης

……………………………………….

H πόρτα του καλοκαιριού

Τρίζοντας σέρνει ο τελευταίος τζίτζικας

Με κόπο

Και κλείνει την πόρτα του καλοκαιριού

Νίκος Γαζέπης

……………………………….

όλα φεύγουν

Όλα φεύγουν.

Ν ΄αγκαλιαστούμε

Ναμείνει κάτι.

Αλέξανδρος Φωσταίνης

………………………………….

Πάντα με τα ξερά

Τα χλωρά για τους άλλους

Κυριάκος Συλφιτζιόγλου  

…………………………………………..

Σε γνώρισα  στο σκοτάδι

Σε δωμάτια με λάμπες ηλεκτρικές

Σε χαμηλούς τεκέδες

Θέλησα να σε βαφτίσω στο φως

Μα εξαερώθηκες

Ηλιανός Ορέστης  

…………………………………..

H ποίηση

Μοιρασμένη στα δυο

ανάμεσα στο αγκυροβολημένο σώμα

και στον πόθο που απέπλευσε 

Μιχάλης Παπαδόπουλος

……………………………………

Aπό την << Πορεία του Μεγαλέξαντρου >>

Ας ξεκινήσω πια κι εγώ για κάποια μάχη,

για  κάποιο τέλος.

Ας φτάσω ως στις Ινδίες κι ας  μου το πούνε

πως άδικα περπάτησα.

Λάμπης Χρονόπουλος  

…………………………………….

Παιχνίδι του χρόνου

Απλώσαμε την τσόχα

Μοιράσαμε τα χαρτιά.

Κράτησες για πάρτη σου

Τα σημαδεμένα.

Ο χρόνος στεκόταν

Ακριβώς πίσω σου.

Μαρτύραγε τα νούμερα.

Θανάσης Βενέτης

…………………………………..                 

O μονήρης άγγελος

Όταν βαδίζοντας αργά

σε κάποιο δρόμο του πάρκου,

δεις να σηκώνονται

άξαφνα τα ξερά φύλλα

σαν από ανεμοστρόβιλο

είναι ο άγγελος που υψώθηκε

χτυπώντας τα φτερά του

ο άγγελος ο μονήρης

ο περιπατητής.

Γιώργης Μανουσάκης  

………………………………………….                         

9^η ώρα

Καΐσια γλυκά σαν τα χείλια σου

Σταφύλι σουλτανί από τα Εξαμίλια

κομμένο πριν σκάσουν τα δόντια του ήλιου

Φρέσκο ζεστό  καλοψημένο χωριάτικο  ψωμί

Απλωμένο πάνω στο κόκκινο τραπεζομάντιλο

Το νερό δροσερό σε  ψηλόλιγνη  κανάτα

Σ’ έβλεπα μες στα μάτια και το στόμα

Άρχισες το τραγούδι καθώς κερνούσες

Με δυο φιλιά έκανες την αρχή

Σταυριανός  Αγοραστός 

Λες κ’ ήτανε χθες βράδυ ακρογιάλι το σώμα μου`

τα χέρια σου δυό μικρά τρυφερά καβούρια.

Μάτση Χατζηλαζάρου

…………………………………………..

Γερνάνε οι παλιοί μου ήρωες

Γερνάνε τα μπακ οι μπαλαντέρ οι κυνηγοί

Αξύριστοι θλιμμένοι

Με κοιλιές

Κλωτσάνε πέτρες στα στενά της Καλαμάτας

Λες κι έχουν κάτω απ’ τη φανέλα τους τη μπάλα

Σε πεζοδρόμια πίνουν Άμστελ

σε σκαλιά

γερμένοι μπρος

να σηκωθούν έτοιμοι απ’ τον πάγκο

να μπουν ξανά στο γήπεδο

ένα χαμένο

να γυρίσουνε παιχνίδι

Γιάννης Τζανετάκης

………………………………………………

Ανοίγεις τα φτερά σου

κι είναι

σαν να πετώ εγώ

Κατερίνα Κατράκη

……………………………………….

Kατηφορίζοντας κατρακυλάω

Σα χιονοστιβάδα

Θα συντριβώ

Ή θα συντρίψω;

Μανώλης Χατζηϊωαννίδης

…………………………………

καλώδιο`

Το κλάμα σου

Το πιάνω με βρεγμένα χέρια

Μιχάλης Γκανάς

…………………………………

Tρία Άλφα, Αγάπη, Αμφισβήτηση, Απλότητα,

Τα πρώτο στόχος. Το δεύτερο καύσιμο, το τρίτο εργαλείο.

Γιάννης Δημητρόπουλος

…………………………………………….

…AΠΟΣΠΑΣΜΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ…

Εγώ έχω ένα φουσκωμένο πλοίο με πολύχρωμους δρόμους

Στις διώρυγες στενεύει στ΄ανοιχτά πίνει τα κρασιά του

Γεύεται τους λωτούς κάθε λιμανιού

χωρίς φόβο.

Δ. Π. Παπαδίτσας

…………………………………………………

Mην ξεριζώνεις την πεταλίδα

Μην καταπίνεις τα όνειρα

Έφη Κατσουρού

Μ' ΑΓΑΠΑΣ

Μ' αγαπάς
όπως κι ο ίδιος ο Θεός μου.
Με παίρνεις τηλέφωνο,
όταν απουσιάζω-έτσι λες,
κι όταν μένω σπίτι,
με στήνεις.



Μ. Νικολάου

………………………………………………………

Mου' σπασες την καρδιά μου
σε χίλια κομμάτια
να μαζεύω να μετρώ.
Ένα τα χειλάκια σου
δύο η μυρωδιά σου
τρία τα ματάκια σου
τέσσερα η τρέλα σου
ναι, η τρέλα σου'
σ' αυτήν ποντάρω τώρα
να ξαναβάλει τη σπασμένη καρδιά μου
στο μισό μου κορμί
μ' ένα  απροσδόκητο νεύμα
ένα κεραυνοβόλο τηλεφώνημα.



Δημήτριος Μουζάκης

……………………………………………………..

Όμορφη νύχτα, θα σε πάρει
στην άτολμη αγκαλιά της
δίχως κραυγές και βία.

Όμορφη νύχτα θα σε πνίξει
στην άγρια αγκαλιά της
δίχως ηθικές και δισταγμούς.



Βασίλης Ρενιέρης

………………………………………..

ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

Έστρωσα και ξέστρωσα
Κι ο ύπνος δε με πήρε
Μονάχα ένα όνειρο
Με πήρε και με σήκωσε
Και τρόμαξα εκεί ψηλά



Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου

……………………………………………………………………

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ

Ο
ουρανός
μάζεψε
σύννεφα
χτες
σταγόνα-
σταγόνα
το αίμα
της
καρδιάς
μου
και
σήμερα
βρέχει.



Κώστας Ταχτσής

………………………………………………………………………….

       ΜONAXOΣ

Δεν μπορώ τη μοναξιά
νερό και ψωμί στα μερόνυχτα να μου μοιράζει.
Θέλω τους ήχους από τις όχτες ή το πολύ πολύ
ένα πουλάκι στο αυτί μου

Mάρκος Μέσκος

……………………………………………………………………………

     ΜΕΡΕΣ

Τι έχουν κάποιες μέρες
και δεν περνούν
τι τις πονά 
και είναι δακρυσμένες
τι θέλουν
και ζητιανεύουν στην πόρτα μας;



Αλέξανδρος Βαρναριώτης

ΣΤΟΥΣ ΘΑΜΝΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΜΥΡΤΙΛΛΑ

λένε ότι κρύβεται κάθε φορά

ό,τι γλιτώνει από τα όνειρα

και βγαίνει στο φως της μέρας
να βρει καταφύγιο, να σωθεί
περισσεύουν τα κλαδιά
έχει χώρο
φωλιά των ερώτων είναι
που δεν καταράστηκε ο καιρός.

Γιώργος Βέης 

 

 

  Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Στη Σομαλία στο κέρας της Αφρικής
είδα την αγάπη μου ξυπόλυτη ζητιάνα
κάτω απ’ τον καυτό ήλιο.
Στη Βαγδάτη, παράπλευρη απώλεια,
κείτονταν νεκρή σε νάιλον σάκο.
Στο Πακιστάν την είδα λιθοβολημένη.
Στις Φιλιππίνες εκδιδόταν
από το χέρι του αδελφού.



Γρηγόρης Σακαλής

 ...............................................

 

                                                      ΜΠΛΕ ΣΚΑΛΑ

Το χέρι μου 

               κρέμεται

                           από μια κλωστή

                                                  πριν αγγίξει

                                                                   το χρόνο 

                                                                             του δέρματός σου

Μυώδη

              ουρανέ

                           διοικείς

                                         σκεπάσματα 

                                                              σάρκας

Αδιέξοδης

                πυρπολούμενης

                                        που ουρλιάζει
                                                              την ερήμωση

                                                                                   της λογικής 

Ελευθερία Κυρίτση  

………………………………………                    

Ήμουν από σίδερο
όταν ρουφούσες τη σκουριά μου
ήμουν από πέτρα
όταν σφυροκοπούσες τα πλευρά μου
Έγινες σάρκα και μ' έζωσες
έγινα αίμα και μ' έπνιξες



Άννα Κατεβαίνη

………………………………………………..

ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ
 
Τα πιο πολλά, τα πιο ωραία,
τα΄δες απ΄την κλειδαρότρυπα- λουλούδια πεσμένα στο πάτωμα
και μέσα στα παπούτσια σου. 
Καλύτερα λοιπόν
να περπατάς ξυπόλητος
μη σ΄ακούσουν.



Γιάννης Ρίτσος

……………………………………………………………………………..

Aπάνω απ' το κεφάλι μας πέρασε ο Ισημερινός
τα πόδια μας τα πάγωσαν οι πόλοι
και δεν υπάρχει μια σταλίτσα
ενδιάμεσο εύκρατο κλίμα
για την καρδιά μας



Κώστας Μόντης

………………………………………………….

Μόνο να λέω τ' όνομά σου
τη νύχτα
ακουμπώντας τα δάχτυλα στο λαιμό
να ψιθυρίζω μια μια τις συλλαβές 
και να σε βρίσκω
Μόνο να λέω το όνομά σου
τα μεσημέρια
κρυφακούγοντας
ένα σπασμένο βότσαλο στη θάλασσα
και να σκληραίνει το φως
ανεξίτηλο



Θεώνη Κοτίνη

………………………………………………………………………………..

ΙΚΕΣΙΑ

Ξενύχτά με
                   απόψε που πέθανα
Αύριο που θ' αναστηθώ
                  τι νομίζεις θα σ' έχω ανάγκη;



Δώρα Αλμπέρτου

 

ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ

Ναυάγησα σ' όλες τις άκρες
της θάλασσας.
Όμως
στο δωμάτιό μου ήταν
που χάθηκα.



Πάνος Πρωτόπαπας

.....................................................................

   Ο ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ

Καλή η αστική μας κοινωνία
μα όταν γελάει
στο βάθος βλέπεις τον σάπιο τραπεζίτη.


Σαράντος Ντουφεξής

................................................................................

Στο κολιέ τα αληθινά μαργαριτάρια κροταλίζουν
τις καλοκαιρινές σου επιθυμίες σε συμπύκνωση.
Όταν έσπασε ο κρίκος χύθηκαν στο πάτωμα.
Για άλλη μια φορά δεν πρόλαβαν να λάμψουν.



Έλσα Κορνέτη

..........................................................................................................................

PEUGEOT
Ποιήτρια, με εξαιρετική ευαισθησία, νοημοσύνη και ψυχή, με αντιμετωπίσιμη τάση προς τη μελαγχολία και με ανεπτυγμένη αίσθηση ευθύνης, αναζητεί εργασία πλήρους απασχόλησης που να τη βοηθά να ζει. Διαθέτει φαντασία, ενεργητικότητα, πολύχρονη προϋπηρεσία στις λέξεις πένθους, και σπάνιες καλοκαιρινές αναμνήσεις. Έχει παρακολουθήσει τον ήλιο να δύει, το φεγγάρι να ανατέλλει, κι αντίστροφα, ενώ ειδικεύεται εξίσου στα σκούρα και στα φωτεινά χρώματα. Έχει βραβευτεί για τις επιδόσεις της στη σύνθεση και εξισορρόπηση αόρατων υλικών σε διεθνές επίπεδο. Παρακαλώ  μην επικοινωνήσετε για θέσεις εργασίας που απαιτούν επανάληψη ανούσιων κινήσεων σε υγρούς και κακοφωτισμένους χώρους όπου απαγορεύεται το κλάμα. Αφήστε τις δηλώσεις ενδιαφέροντος και τα στοιχεία  σας στον πίσω υαλοκαθαριστήρα του πορτοκαλί Ι.Χ. που περνάει από τη γειτονιά σας τα απογεύματα. Θα επικοινωνήσει εκείνη μαζί σας.



Λένα Καλλέργη

..........................................................................................................................

για άλλους φυλαγμένο

Στοίβαξε το παιδί καρέκλες ίσαμε τον ουρανό

να φτάσει το βάζο με το μέλι.

Η μάνα του πρόβαλε πίσω από ένα σύννεφο

και του τράβηξε το αφτί:

Το φυλάμε για τους μουσαφφαίους, είπε,

δεν είναι για τα μούτρα σου

τα βάζα με διαλεχτό λιωμένο ήλιο.

Xρήστος Αρμάντο Γκέζος 

ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Ξεχασμένα τζουκ-μποξ σ' αδειανά καφενεία
και η παλιά πελατεία
φωτογραφία στον τοίχο.
Ξεχασμένα τζουκ-μποξ
χωρίς ήχο.

Θυσίαζα σε σας το χαρτζιλίκι μου.
Και τι δε θα θυσίαζα και τώρα
που έμεινε η Κυριακή
σαν καλαμιά
στον κάμπο.



Γιώτα Αργυροπούλου

...................................................................................

Είχε κρεμάσει μικρούς καθρέφτες πάνω στο δέντρο
για να βλέπονται τα πουλιά



Ε.Χ.Γονατάς

................................................................................

ΕΝΕΔΡΑ

Τα σύννεφα -κλειδοκράτορες
όλo να καιροφυλακτούν
μην αποδράσει κάποια
προσευχή



Χαρά Ναούμ

..................................................................................

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Τα πρωινά μεταμφιέζεται
Σε παραγγελιοδόχο
Σ' εξομολογητή
Σ' αιλουροειδές

Τα βράδια
Μεταμφιέζει τις λέξεις 
Σε βόμβες βυθού
Σ' αερόλιθους

Κοιμάται ήρεμος
πάνω σ' αναμμένα κάρβουνα
Κι ονειρεύεται δέντρα



Κλείτος Κύρου

............................................................................

μια μύγα 
τράνταξε
τον ασβεστωμένο
τοίχο



Γιάννης Σταματέλος

.........................................................................

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Στο ίδιο μπαρ
στην ίδια σκοτεινή γωνία
κάποιο κομμάτι έψαχνα
από το γυάλινο κορμάκι σου
που έσπασε 
το βράδυ εκείνο
π' άνοιξε η πόρτα ξαφνικά
και φύσηξε οράματα
και παραισθήσεις




Λεωνίδας Παπαδάκης

..........................................................................

Πολυάσχολος καθώς ήταν
δεν είδε την άνοιξη που προσπέρασε.
Κατακαλόκαιρο και φοράει
ακόμα το παλτό του.



Δημήτρης Χοροσκέλης

........................................................................

Σωριαστήκαμε πάνω στις πέτρες
από την κούραση της διαδρομής.
Σ' αυτές τις πέτρες που κάποτε μας άφησαν
να γλιστρήσουμε ανάμεσά τους
και να βγούμε στο φως



Γιάννης Αλεξανδρόπουλος

Ξεσκονίζεις τα παπούτσια σου
ξέχασες όμως
ότι είσαι ολόκληρος σκόνη



Θωμάς Ιωάννου

......................................................................

Ίσως εν Τέλει

Ίσως εν τέλει ποίηση
να είναι κι ένας μαθημένος τρόπος ζωής.
Ένα ασφαλές μοντέλο συμπυκνωμένης λύπης
απ’ το οποίο δεν είναι εύκολο να βγει κανείς.



Eιρήνη εξ Απορρήτων

...................................................................................

         ΕΠΩΔΟΣ

Χρυσό ουράνιο φως. Χρυσά 
       των δέντρων
φύλλα που πέφτετε απαλά
        στο χώμα.




Τάσος Αναστασίου

..........................................................................

Ό,τι αξίζει στον καφέ
δεν είναι το φλυτζάνι
ούτε το ζουμί
μήτε το θορυβώδες ρούφηγμα
Είναι το μαύρο κατακάθι

Το πικρό



Παναγιώτης Νικολαΐδης

........................................................................

       H ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

Κύριε των δυνάμεων και των παιδικών μου χρόνων,
είκοσι χρόνια ξόδεψα στα θρανία
χωρίς να υπολογίσω τη μεταπτυχιακή θητεία.
Μέ άριστα ανάλωσα την άχραντη νεότητα
Στα interview ατύχησα.
Είμαι άνεργος Κύριε και με στέγη δανεική.
Γι' αυτό καταφεύγω σε Σε ικετευτικά.
Κύριε βοήθησέ με να βρω δουλειά.
Να διαθέσω την υπόλοιπη νεότητά μου
στην Coca-Cola
ή σε κάποια άλλη εταίρα.
Κύριε , συγχώρεσέ με που αρνούμαι
να ξεριζώσω τα ζιζάνια της αμφιβολίας.
Και κυρίως, Κύριε, βοήθησέ με ν' απαλλαγώ
απ' τις ενοχές καθώς διατηρώ
την τρυφερότητα και την κρυφή ελπίδα
πως κάποτε θα ανθίσει η <<τρελή ροδιά>>.
Και τη μητέρα μου προστάτεψε Κύριε,
τη χρειάζομαι εξ ίσου με τη σύνταξή της.



Παναγιώτης Καρακούλης

..............................................................

PLAYTHINGS FOR DUST

Bότσαλα, χλοϊσμένες πέτρες, μικρές
ακουαρέλες νησιών,
μινιατούρες-
κουτάβια στο έλεος μιας αθωότητας
που τυραννούσε το εύθραυστο

                 και τώρα το αποζητάει



Ιωάννης Σεβαστιανός Ρώσσης

ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Δεν ξέρω αν κι απόψε διάβασες
το τελευταίο μου ποίημα.

Έχει ένα κομάτι συρματόπλεγμα
ξεχασμένο σε κάποιο στίχο,
γι' αυτό φοβάμαι πολύ
μη σου πληγώσει το δάχτυλο.



Γιάννης Παπουτσάνης

…………………………………………

ΥΓΡΑΣΙΑ

Ο βραδινός κολυμβητής
του κρόουλ
βγάζοντας ρυθμικά το κεφάλι
για την ανάσα
εντυπωσιάζεται απ' τα φευγαλέα φώτα
της παραλίας

δε θέλει να θυμάται τις μέρες της στεριάς.

Φαίδων Χατζηδημήτρης

…………………………………………………

Aφήστε με να μιλήσω πριν αράξει το καράβι. Λένε πως φέρνει ανθεκτικό μετάξι για να ράψουνε τα χείλη μας. Ελέγχονται οι γραφές και τα ταχυδρομεία. Λοιπόν, αφήστε με, ίσως μείνει η μνήμη της μιλιάς μου.



Κύπρος Χρυσάνθης

………………………………………………

Tραβάω τις άκρες της μέρας
να ενώσω εκείνο το διαλυμένο μεσημέρι
που ήρθες
περπατώντας πάνω στο χαμόγελό μου
έδωσες μια
με το μικρό σου δαχτυλάκι
γκρέμισες όλα τα κρύσταλλα της ψυχής μου
κι άφησες μέσα μου
χιλιάδες μικρές γωνιές να με τρυπάνε



Ολυμπία Σταύρου

2-3 ονόματα όλη μου η ζωή
25 συναντήσεις οι 10 ενδιαφέρουσες
είμαι βέβαια πολύ απαισιόδοξος
μιλάω για ζωή και δεν έφτασα τα 20
όμως καταλαβαίνω
τα επόμενα θα είναι έτσι για παρηγοριά



Νίκος Τρουλινός

…………………………………………….

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΥΠΝΟΣ

Ο κηπουρός αποκοιμήθηκε
κι ακούστηκαν τότε τα βήματα των λουλουδιών.



Νίκος Κακαδιάρης

…………………………………………………

         TO ΞΕΡΩ

Παλιό αμάξι με ξυσμένη μούρη
σταθμεύει κάτω απ' το παράθυρό μου'
δεν θα με πάει πολύ μακριά, το ξέρω.



Χρίστος Δάλκος

………………………………………………..

ΦΙΛΙ ΜΕ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

τι στόμα ήταν-αίφνης-απόψε αυτό
απύθμενο
αλανιάρικο
αδηφάγο
με τίποτε δεν χόρταινε

και τι γλώσσα ήταν αυτή απόψε
άστατη
περιηγήτρια
σβέλτη
έτοιμη να διδάξει την αταξία

δεν είσαι κορίτσι εσύ
ψιλοβρόχι απάνω σε λαμαρίνα είσαι-
κοσκινίζεις σιγανά


Σάκης Σερέφας

…………………………………………….

ΑΠΟΣΤΑΞΗ

Όταν το δέρμα σου
ζεσταίνει 
το δέρμα μου

διαστέλλονται οι πόροι μας
πληθαίνουν τα κανάλια μας
Μιλάμε.

Χρίστος Τσιάμης

Χαμόγελο ! H πριγκίπισσά του θέλησε
Να γεννηθεί κάτω απ' τη δυναστεία των ρόδων !



Οδυσσέας Ελύτης

........................................................................

Αδειάζοντας το ποτήρι τούτο
Κοίταξα με προσήλωση στον πάτο.
Το ξέρω, είπα. Οι πυθμένες όλοι 
Επικοινωνούν.
Από υπόγειο ρεύμα σε υπόγειο ρεύμα
Γάλα, αίμα, οινόπνευμα
Θάλασσα, αγωγός, υπόνομος.
Για να σε ψάχνουν
Για να σε ψάχνουν στα τυφλά
Τα μισοβυθισμένα πράγματα.



Παυλίνα Παμπούδη

................................................................

ΦΥΛΑΚΕΣ

Μπαινοβγαίνω στις φυλακές σας.
Φοράω πάντα το ίδιο κουστουμάκι.
Τραγουδάω το ίδιο ρομαντικό τραγουδάκι.


Μπαίνω στις φυλακές σας χωρίς πεντοχίλιαρα 
στις τσέπες.
Είμαι μόνος κι απροστάτευτος, αλλά ελεύθερος.



Βαγγέλης Νικολαΐδης

…………………………………………….

Kι αν έχουμε όνειρα δεν έχουμε ονειρώξεις
Είμαστε εραστές στης πραγματικότητας το σώμα-
εκστατικά δαγκώνοντας τους αχλαδόσχημους γλουτούς της.
Κι όταν εμείς τελειώνουμε εκείνη δεν τελειώνει:
ζητά να εκσπερματώσουμε όλο μας το μεδούλι.




Γιώργος Γωνιανάκης

..........................................................................

Έγραψα τρια ποιήματα για σένα
κι όμως το ξέρω εσύ μ' αυτά δεν πείθεσαι
θέλω μονάχα να σου μιλήσω
και να' χω σίγουρη απόδειξη
πως μ' άκουσες



Νόρα Παπαδημητρίου

…………………………………………………………………………..

Μ’ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ


 θα σε σκοτώσει
το τσιγάρο (είπες)
το τραμ Πατήσια-Λάρισα
το νι πριν τα φωνήεντα
το ασετόν,οι λάμπες αλογόνου,
ένας φαντάρος Κώστας
απ’ τον ΄Εβρο (είπα)
θα με σκοτώσει επίσης



Γλυκερία Μπασδέκη