Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Στη Σομαλία στο κέρας της Αφρικής
είδα την αγάπη μου ξυπόλυτη ζητιάνα
κάτω απ’ τον καυτό ήλιο.
Στη Βαγδάτη, παράπλευρη απώλεια,
κείτονταν νεκρή σε νάιλον σάκο.
Στο Πακιστάν την είδα λιθοβολημένη.
Στις Φιλιππίνες εκδιδόταν
από το χέρι του αδελφού.



Γρηγόρης Σακαλής

 ...............................................

 

                                                      ΜΠΛΕ ΣΚΑΛΑ

Το χέρι μου 

               κρέμεται

                           από μια κλωστή

                                                  πριν αγγίξει

                                                                   το χρόνο 

                                                                             του δέρματός σου

Μυώδη

              ουρανέ

                           διοικείς

                                         σκεπάσματα 

                                                              σάρκας

Αδιέξοδης

                πυρπολούμενης

                                        που ουρλιάζει
                                                              την ερήμωση

                                                                                   της λογικής 

Ελευθερία Κυρίτση  

………………………………………                    

Ήμουν από σίδερο
όταν ρουφούσες τη σκουριά μου
ήμουν από πέτρα
όταν σφυροκοπούσες τα πλευρά μου
Έγινες σάρκα και μ' έζωσες
έγινα αίμα και μ' έπνιξες



Άννα Κατεβαίνη

………………………………………………..

ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ
 
Τα πιο πολλά, τα πιο ωραία,
τα΄δες απ΄την κλειδαρότρυπα- λουλούδια πεσμένα στο πάτωμα
και μέσα στα παπούτσια σου. 
Καλύτερα λοιπόν
να περπατάς ξυπόλητος
μη σ΄ακούσουν.



Γιάννης Ρίτσος

……………………………………………………………………………..

Aπάνω απ' το κεφάλι μας πέρασε ο Ισημερινός
τα πόδια μας τα πάγωσαν οι πόλοι
και δεν υπάρχει μια σταλίτσα
ενδιάμεσο εύκρατο κλίμα
για την καρδιά μας



Κώστας Μόντης

………………………………………………….

Μόνο να λέω τ' όνομά σου
τη νύχτα
ακουμπώντας τα δάχτυλα στο λαιμό
να ψιθυρίζω μια μια τις συλλαβές 
και να σε βρίσκω
Μόνο να λέω το όνομά σου
τα μεσημέρια
κρυφακούγοντας
ένα σπασμένο βότσαλο στη θάλασσα
και να σκληραίνει το φως
ανεξίτηλο



Θεώνη Κοτίνη

………………………………………………………………………………..

ΙΚΕΣΙΑ

Ξενύχτά με
                   απόψε που πέθανα
Αύριο που θ' αναστηθώ
                  τι νομίζεις θα σ' έχω ανάγκη;



Δώρα Αλμπέρτου