Eμάς 

Ήμουνα τυλιγμένη σε μια 

γούνα μαύρη και μια γούνα άσπρη και

με ξεγύμνωσες μετά

με τοποθέτησες σ' ένα χρυσό φως

και μετά με έστεψες,

ενώ το χιόνι έπεφτε έξω

απ' την πόρτα σε διαγώνια βέλη.

Καθώς το χιόνι, είκοσι πέντε εκατοστά,

προσγειωνόταν σαν τ' αστέρια

σε μικρές ασβεστώδεις νιφάδες,

ήμασταν μέσα στο ίδιο μας το σώμα

(τούτο το δωμάτιο που θα μας θάψει)

και ήσουν μέσα στο σώμα μου

(τούτο το δωμάτιο που και μετά από μας θα ζει)

και στην αρχή σου έτριψα

τα πόδια με μια πετσέτα, να στεγνώσουν

γιατί ήμουν η σκλάβα σου

και τότε με είπες πριγκίπισσα.

Πριγκίπισσα!

Ω! Τότε

σηκώθηκα όρθια  μες στο χρυσό μου δέρμα

και ξέσκισα τους ψαλμούς

και ξέσκισα τα ρούχα

και ξήλωσες το χαλινάρι

και ξήλωσες τα ηνία

και ξήλωσα τα κουμπιά,

τα οστά, τις συγχύσεις,

τις καρτ-ποστάλ της Νέας Αγγλίας,

τον Ιανουάριο στις δέκα το βράδυ

και ανθίσαμε σαν το σιτάρι,

στρέμμα το στρέμμα από χρυσάφι

και θερίσαμε,

θερίσαμε.

 Αnne Sexton

{ μεταφ: Ευτυχία Παναγιώτου }