TO EIKONIΣΜΑ

Χειμώνα-καλοκαίρι
Κάθε που φεύγω απ' το χωριό
Στέκει η μάνα μου και μ' αποχαιρετά
Σταυρώνοντάς με-
Την κοιτώ μέσα από τον καθρέφτη
Καθώς απομακρύνομαι
Σπαράζω-τέτοιο εικόνισμα
Πού θα το ξαναβρώ
Και πόσο ακόμα θα το έχω;



Αντώνης Περαντωνάκης

..............................................

ΚΡΙΘΗΚΕ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ

Κρίθηκε διατηρητέα η καρδιά μου
και δεν την κατεδάφισαν
Στερέωσαν τα μισάνοιχτα παράθυρα
κλείδωσαν την εξώπορτα
-προς αποφυγήν ατυχημάτων-
και βάψανε μ' ανοιχτό
γαλάζιο χρώμα
τους τοίχους της
κρύβοντας επιμελώς
τις ρωγμές
με το πρώτο φύσημα
τ' ανέμου
θα σωριαστώ
δίχως προειδοποίηση



Ελένη Μαυρογονάτου

....................................................

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Τώρα φυσάει ένας άνεμος
Στα σύνορα της μοναξιάς
Αναπαράγοντας
Μουσικους φθόγγους
Ένα πρελούδιο παράφορο
Συναρπαστικό
Που μ' ανεβάζει
Σ' ένα νεφέλωμα
Όπου αιωρούνται
Λυπημένες χορεύτριες
Ενώ βαθιά στον ορίζοντα
Διαβαίνουν άλογα από φίλντισι
Με πένθιμο βηματισμό
Το ίδιο πάντα μακρινά
Το ίδιο πάντα σιωπηλά



Τάκης Βαρβιτσιώτης

 

.............................................................................

 

 

  ...

αυτοσχεδιάζω
παρακάμπτοντας προς το παρόν
το χονδρό σχοινί που κρέμεται
πάνω απ΄τον λαιμό μου
σαν κακομαθημένο παιδάκι
που σε μια έκρηξη θυμού
το’ σκασε απ΄το σπίτι του
και ψάχνει τρομαγμένο
ένα καταφύγιο να ονειρευτεί
τώρα που ο κόσμος
έμεινε κενός από σταράτα λόγια
και κανείς δε του λέει
παραμύθια με νεράιδες

 

 

Bάσος Γεώργας

.........................................................................

O ZHTIANOΣ

Κανείς διαβάτης
δεν άφησε οβολό
στη ραγισμένη παλάμη μου
κι ας είχαν όλοι
χέρια γελαστά.



Δαυΐδ Μπάκας