Σαν άνθρωπος

Καταπίνω έναν θυρωρό.

φράζει τις εισόδους,
ξέρει από πειθαρχία,                                                      
μοιράζει λογαριασμούς σε οφειλέτες.

πηγαινοφέρνεται μέσα μου κύριος.

ξεμπλοκάρει τις αρτηρίες,
λούζει τα μυαλά,
ρυθμιστής γίνεται της μάζας μου.

στη σπονδυλική μου στήλη θα κατοικεί,
στην όρθια θέση θα με κρατά,
μήπως κάποτε μάθω και να κοιτάω ψηλά.

Στέργια Κάββαλου

……………………………………………..

Δύο σχήματα
μπλέκονται στο φόντο
Ο καμβάς θα χάσει τη ζωγράφο
Και εξεγείρονται
χιλιάδες μες στo σχήμα
Εραστές που ψάχνουν το κλειδί της
Για το κλειδί
που είχε μες στο σώμα
Κατάπιαν όλοι και μια πέτρα
Κάποιοι
πρέπει να πεθάνουν
Να νοσταλγεί για να κοιμάται

Θάνος Γώγος

..............................................................                                  

Πρωϊνό

Ξύπνησε το πρωί
Κι είδε τα εικονίσματα
Κρεμασμένα ανάποδα
Ο διάβολος -σκέφτηκε-
Πέρασε από δω
Και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη

Γιάννης Βούλτος

.............................................................

To παντελόνι

Η ομορφιά θέλει να δείχνεται
δεν αντέχει τα σκεπάσματα.
Ήταν κάτι άλλο οι γοφοί της
της ταίριαζε το εφαρμοστό παντελόνι`
λίγο να ζέσταινε η μέρα
έβγαινε χωρίς παλτό,
ούτε μπουφάν δεν έριχνε στους ώμους της.




Αλεξάνδρα Μπακονίκα

……………………………………………….                       

Τα μικρά ποιήματα

Τα μικρά ποιήματα
καρφιά όρθια
και αιχμηρά.
Χάι-κάι,
ριπές και βολές
εύστοχες



Μίρκα Κωτσαρίδη

………………………………………………

    Ωδή σε μια γυναίκα πυρκαγιά
 <διαβάζεται σε ρυθμό τσιφτετέλι>

Πάρτα μας όλα
-την ψυχή, την καρδιά, το κορμί, το πορτοφόλι
πάρτα μας όλα
στην ποδιά σου να πέσουμε, να προσπέσουμε,
να γονατίσουμε όλοι

είσαι φωτιά, είσαι πυρκαγιά, είσαι
   καμίνι που δε σβύνει.



Βασίλης Ιωακείμ