Mπεκιάρηδες

τι Τζόυς, τι Πεντζίκη, τι εβραϊκό στοιχείο,
τι πολυσυλλεκτικότητα, τι ερωτική πόλη
και υγρή μοναξιά και ζεστασιά και ντομπροσύνη,
ό,τι θέλεις σού αραδιάζουν πλουσιοπάροχα
κάτι μπεκιάρηδες αθηναίοι πεζογράφοι,
προκειμένου να πηδήξουνε, 'δω πάνω,
καμιά ψαγμένη γκόμενα!



Παναγιώτης Γούτας

………………………………………………………..

Υπάρχουν κι άλλα

Τα λόγια κλείνονται
και δεν κλείνονται
σε φάκελα
υπάρχουν
κι άλλα, ξέρεις
είναι
κι η φτερωμένη
κίνηση του χεριού
είναι
και το ρευστό
του βλέμματος.



Γιώργος Δανιήλ                                                        

…………………………………………………………..

Άφοβη καταμεσήμερη λιακάδα,
ελαφάκι,
μάτια ορθάνοιχτα!
Στο βάθος του ισκιωμένου δάσους
σε πρόφτασαν οι κυνηγοί...



Θεόδωρος Αιγιαλινός

…………………………………………………………..



To κουδούνι μου

Κάθε απόγευμα χτυπούν τα κουδούνια
στα διπλανά διαμερίσματα.
Μονάχα το δικό μου μένει βουβό.
Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος
έστω και κατά λάθος να το χτυπήσει.


Ένας κόμπος με πνίγει στο λαιμό.
Ντύνομαι, βγαίνω έξω
και το πατάω συνέχεια.
Εκείνο χαίρεται, και μου κελαηδάει.


Βασίλης Δημητράκος