Ω θέλλω

Εκείνη

Πριγκηπικά πηγαίνει για ύπνο

Φορώντας πασούμια χωρίς νούμερο αφετηρίας

Το δωμάτιο

Χωρίς τέλη κυκλοφορίας το χαλί

Ταρακουνά το δωμάτιο τις μέρες

Χίλιες και μία τις νύχτες

Δεν θέλησε ποτέ να δει πίσω από

Την κουρτίνα

Εκείνη

Εγώ το δάχτυλο σου να τριγυρίζει

Το σχήμα ενός χάρτη μετρό

Χωρίς αριθμούς ταξινόμησης

Πού πηγαίνουμε άραγε;

Σε ποια παρένθεση ύπνου;

Εκείνη

Είναι ακριβή η πεποίθηση

Εκείνη

Έχει τίμημα

Εκείνη

Ακούς την δυστροπία της αμέλειας

Εκείνη

Το χαλί κάνει ένα μικρό ανασήκωμα στην γωνία

Από κάτω εκεί κρύβεται η απάντηση μιας μορφής

Χωρίς περίγραμμα

Εκείνη

Πριγκηπικά πηγαίνει για ύπνο

Φορώντας κόκκινο χρώμα στα νύχια

Εκείνη

Θα πέσει από το παράθυρο

Μια στιγμή οργασμού

Εκείνη

Την μόνη στιγμή που

Σταματάς να σκέφτεσαι

Εκείνη

Μόνο βιώνει

Εκείνη

Θα αφήσει την αμαξοστοιχία των δοντιών

Να μετεωρίσει την λέξη

Ανάμεσα σε δυο χείλη

Καμιά άρθρωση του συναίσθημα

Μαγκωμένο το σώμα στο προηγούμενο

Ω Θέλω

Ο μορφή

Ο ποτε

Α να

Και

Σιαμαία

Για τι

Συστρέφεται ο κατακόρυφος τονισμός

Και έξω όλη η πόλη

Ασυγκράτητη

Στο διαστημικό λεωφορείο

Φωτογραφίζει καταραμένα το κενό

Οθέλλο

Γεωργία Τρούλη