Μπαρμπαρά

Θυμήσου  Μπαρμπαρά

Έβρεχε  χωρίς  να  σταματά  στη  Βρέστη  κείνη  τη  μέρα

Και  περπατούσες  χαμογελαστή                                                                                   

Ανθισμένη  θελκτική  μουσκεμένη

Κάτω  απ’ τη  βροχή

Και  διασταυρωθήκαμε  στην  οδό  Σιάμ

Χαμογελούσες

Κι  εγώ  χαμογελούσα  το  ίδιο

Θυμήσου  Μπαρμπαρά

Εσύ  που  δε  σε  γνώριζα

Εσύ  που  δε  με  γνώριζες

Θυμήσου  παρόλα  αυτά  κείνη  τη  μέρα

Μην  ξεχνάς

Ένας  άντρας  προφυλαγόταν  κάτω  από  μια  μικρή  στοά                        

Και  φώναξε  το  όνομα  σου

Μπαρμπαρά

Κι  έτρεξες  πάνω  του  μέσα  στη  βροχή

Μουσκεμένη  θελκτική  ανθισμένη

Και  ρίχτηκες  μέσα  στα  μπράτσα  του                                                                  θυμήσου  Μπαρμπαρά

Και  μη  μου  θυμώνεις  που  σου  μιλάω  με  το  συ

Μιλάω  με  το  συ  σε  όλους  αυτούς  που  αγαπώ

Ακόμα  κι  αν  τους  είδα  μονάχα  μια  φορά

Μιλάω  με  το  συ  σε  όλους  αυτούς  που  αγαπιούνται

Ακόμα  κι  αν  δεν  τους  γνωρίζω

Θυμήσου  Μπαρμπαρά

Μην  ξεχνάς

Αυτή  τη  βροχή  ήσυχη  κι  ευτυχισμένη

Πάνω  στο  πρόσωπο  σου  το  ευτυχισμένο

Πάνω  σε  αυτή  την  πόλη  την  ευτυχισμένη                                                                  

Αυτή  τη  βροχή  πάνω  στη  θάλασσα

Πάνω  στο  ναύσταθμο                                                                                          

Πάνω  στο  καράβι  του  Ουεσάντ  *

Ω  Μπαρμπαρά

Τι  κουταμάρα  ο  πόλεμος

Τι  να’ χεις  απογίνει  τώρα

Κάτω  από  αυτή  τη  βροχή  από  σίδερο

Από  φωτιά  ατσάλι  αίμα

Κι  αυτός  που  σε  έσφιγγε  μέσα  στα  μπράτσα  του

Όλο  έρωτα

Έχει  πεθάνει  εξαφανίστηκε  ή  είναι  ακόμα  ζωντανός

Ω  Μπαρμπαρά

Βρέχει  χωρίς  να  σταματά  στη  Βρέστη

Όπως  έβρεχε  παλιά

Αλλά  δεν  είναι  πια  το  ίδιο  κι  όλα  καταστράφηκαν

Είναι  μια  βροχή  πένθους  τρομερή  και  λυπημένη

Δεν  είναι  ούτε  η  καταιγίδα

Από  σίδερο  ατσάλι  αίμα

Πολύ  απλά  μόνο  τα  σύννεφα

Που  ψοφούν  σαν  τα  σκυλιά

Τα  σκυλιά  που  εξαφανίζονται

Στα  ρυάκια  των  νερών  της  Βρέστης

Και  πηγαίνουν  να  σαπίσουν  μακριά

Μακριά  πολύ  μακριά  από  τη  Βρέστη

Που  τίποτε  πια  δεν  της  απόμεινε .

*μικρό  νησί  κοντά  στη  Βρέστη 

JACQUES PREVERT