To κουδούνι μου

Κάθε απόγευμα χτυπούν τα κουδούνια
στα διπλανά διαμερίσματα.
Μονάχα το δικό μου μένει βουβό.
Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος
έστω και κατά λάθος να το χτυπήσει.


Ένας κόμπος με πνίγει στο λαιμό.
Ντύνομαι, βγαίνω έξω
και το πατάω συνέχεια.
Εκείνο χαίρεται, και μου κελαηδάει.


Βασίλης Δημητράκος