Η  ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ  ΤΩΝ  ΕΙΚΟΝΩΝ

        Xτυπιέμαι  με  μανία  ενάντια  σε  μπουκάλια  και  σε  ζώα.

        Εδώ  και  λίγο  χρόνο  περίπου  δέκα  ώρες  πέρασαν  η  μια  μετά  την  άλλη.

        Η  όμορφη  κολυμβήτρια  που  φοβόταν  το  κοράλλι  ξύπνησε  αυτό  το  πρωινό.

        Το  κοράλλι  στεφανωμένο  με  πρίνους  χτυπά  την  πόρτα  της.

        Αχ!  Το  κάρβουνο  ξανά  πάντα  το  κάρβουνο.

        Σε  ικετεύω  κάρβουνο  σοφέ  κηδεμόνα  του  ονείρου  και  της  μοναξιάς  μου  άφησέ  με  άφησέ  με  να  μιλήσω  ξανά  με  την  όμορφη  κολυμβήτρια  που  φοβόταν  το  κοράλλι.

        Μην  τυραννάς  πια  αυτό  το  γοητευτικό  θέμα  των  ονείρων  μου.

        Η  όμορφη  κολυμβήτρια  ξεκουραζόταν  πάνω  σ’ ένα  κρεβάτι  από  δαντέλες  και  πουλιά.

        Τα  ρούχα  πάνω  σε  μια  καρέκλα  στου  κρεβατιού  το  πόδι  ήτανε  φωτισμένα  με  λάμψεις  απ’ τις  τελευταίες  λάμψεις  πού ‘βγαζε  το  κάρβουνο.

        Κι  αυτό  φερμένο  απ’ τα  βάθη  του  ουρανού  και  της  γης  και  της  θάλασσας  ήταν  περήφανο  για  το  ράμφος  του  από  κοράλλι  και  για  τα  μεγάλα  μεταξένια  του  φτερά.

        Όλη  νύχτα  είχε  λάβει  μέρος  σε  διάφορες  κηδείες  σε  νεκροταφεία  στα  προάστια

        Είχε  παραστεί  σε  χορούς  μες  σε  πρεσβείες  διαπρέποντας  με  το  αποτύπωμά  του  ένα  φύλλο  από  φτέρη  άσπρων  βελουδένιων  φουστανιών.

        Ορθώθηκε  τρομαχτικό  στην  πλώρη  καραβιών  και  τα  καράβια  δεν  ξαναγύρισαν.

        Τώρα  ζαρωμένο  μέσα  στην  εστία  παραφύλαγε  το  ξύπνημα  του  αφρού  και  το  τραγούδι  της  χύτρας.

        Το  ηχηρό  του  βάδισμα  ενόχλησε  την  ησυχία  τις  νύχτες  μέσα  σε  δρόμους  με  εύηχα  λιθόστρωτα.

        Κάρβουνο  εύηχο  κάρβουνο  αφέντη  του  ονείρου  κάρβουνο.

        Αχ  πες  μου  πού  είναι  εκείνη  η  όμορφη  κολυμβήτρια  εκείνη  η  κολυμβήτρια  που  φοβόταν  το  κοράλλι;

        Αλλά  η  κολυμβήτρια  αυτή  η  ίδια  αποκοιμήθηκε.

        Και  βρίσκομαι  πρόσωπο  με  πρόσωπο  με  τη  φωτιά  κι  όλη  τη  νύχτα  θα  μείνω  ρωτώντας  το  κάρβουνο  με  τα  ερεβώδη  φτερά  που  επιμένει  να  προβάλλει  πάνω  στο  μονότονο  δρόμο  μου  τη  σκιά  των  καπνών  του  και  την  τρομαχτική  αντανάκλαση  της  χόβολης  του.

        Κάρβουνο  εύηχο  κάρβουνο  άσπλαχνο  κάρβουνο.

.......ROBERT DESNOS..............