...

αυτοσχεδιάζω
παρακάμπτοντας προς το παρόν
το χονδρό σχοινί που κρέμεται
πάνω απ΄τον λαιμό μου
σαν κακομαθημένο παιδάκι
που σε μια έκρηξη θυμού
το’ σκασε απ΄το σπίτι του
και ψάχνει τρομαγμένο
ένα καταφύγιο να ονειρευτεί
τώρα που ο κόσμος
έμεινε κενός από σταράτα λόγια
και κανείς δε του λέει
παραμύθια με νεράιδες

 

 

Bάσος Γεώργας

.........................................................................

O ZHTIANOΣ

Κανείς διαβάτης
δεν άφησε οβολό
στη ραγισμένη παλάμη μου
κι ας είχαν όλοι
χέρια γελαστά.



Δαυΐδ Μπάκας


 ..................................................
 

ΤΙ ΖΗΤΗΣΑ;

Τι ζήτησα;
την αγκαλιά σου ζήτησα
αυτήν την ξεπεσμένη αθωότητα
στο σουλάτσο του δρόμου
σε μια γωνία
πίσω απ΄ τον κάδο σκουπιδιών
εκεί κάπου στη ζούλα
στην πλατεία Αριστοτέλους
ανάμεσα από χνώτα και ιδρωμένες μασχάλες
μέρα μεσημέρι
και ο πλανόδιος πωλητής με τα μαύρα γυαλιά
να κόβει κίνηση
τι ζήτησα;
να ανακατευτούμε
μες την απλωμένη γλώσσα
των αισθήσεων
μπροστά απ΄ τα γδαρμένα σκηνικά της αφόρητης αναμονής
στου ενός λεπτού την ακριβή ώρα
Αδειανά τα χέρια
τρύπια η καρδιά
κι η φωνή ξεκούρδιστη
άγρια αποτυπώματα
πατάνε το στήθος
γέρνω στα σπλάχνα μου μέσα
και τρώω
μικρά χαρτάκια από στιχάκια
ένδοξων λυγμών



Κατερίνα Καραγιάννη

...........................................................

Σκόρπια τα λίγα φτερά
Ασάλευτη δεκοχτούρα.
Της γάτας τα βήματα
Προσπερνούν αδιάφορα.



Γιώργος Πρίμπας
………………………….
EAΡΙΝΟ

Από ένα θαύμα
Από ένα πρόσωπό πρωίας
Παίρνεται ο θυμός μου
Νοσταλγούσε τη νύχτα
Τον ύπνο σα μια ελεύθερη σιωπή
Τώρα ορέγεται το ρέμα
Τον ήλιο τη σπηλιά


Γιώργος Σαραντάρης

……………………………..

ΤΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ

Υπάρχουν μάτια μαραμένα
σαν τα φύλλα.
Νομίζεις θα τα πάρει ο χαμός
                   ο άνεμος
άγνωστο πού για
να τα ταξιδέψει



Μαρία Χατζηγεωργίου

...............................................

OMONOIA

Σπάνια βλέπω τον ουρανό
ποτέ τη θάλασσα`
φύτρωσα για πάντα εδώ`
ένα περίπτερο
στην Ομόνοια.



Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη