ΕΝ ΠΛΩ

Σ' ακολουθώ
με πλήρη γνώση
της άγονης γραμμής
Σκαμπανευάζω
στις κουπαστές πιασμένη
Τελευταίο αποκούμπι
η ευαισθησία σου
Πρώτο λιμάνι
η αγκαλιά σου



Κλαίτη Σωτηριάδου

………………………………………………..

Λυπημένη φωτογραφία
όλες οι νύχτες σ' αγαπούν.
Τα παράθυρα σε ερωτεύονται 
όταν κλαις.
Eκτοπισμένη από το φως
και τη συμπάθεια.

Τα μεσάνυχτα
ακους τους ίσκιους στον κήπο
να πολλαπλασιάζονται.



Λάζαρος Ανδρέου

…………………………………….

KANONEΣ ΤΟΝΙΣΜΟΥ

Μακρόν προ μακρού, οξύνεται
μακρόν προ βραχέως, περισπάται
εγώ τι κάνω



Κατερίνα Χανδρινού

……………………………………….

ΜΕ ΤΟ ΚΟΠΙΔΙ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

 Όλη τη νύχτα
σε χάραζα
με λέξεις δίκοπες
Δεν άφησα αγεωγράφητο
κανένα σημείο 
του κορμιού σου.



Γιάννης Τόλιας

………………………………………..

ΣΩΣΤΗ ΕΝΤΑΣΗ


Μιλάω συχνά
Για ν' ακουστώ


Σε αυτούς που ξέρουν




Βάγια Κάλφα

……………………………………….

H απουσία σου, ένα άσπρο όστρακο
που κλείνονται όλοι οι ήχοι,
όλοι οι ρυθμοί του κόσμου,
αφήνοντας απ' έξω ένα φως μαρμάρινο
και κόκαλα από μνήμες
όπου φαγώνονται τα δάχτυλα.



Μαρία Κατσώνη

………………………………………………

TO XAΡΙΣΜΑ



εμείς δεν είχαμε δει την ουτοπία;                                                      ξημέρωνε η αγάπη
τα πέλματά μας είχαν πυροδοτήσει έκσταση.                                 και χάναμε ηδονικά
                                                                                                               το φως μας
μα όσο η μουσική το πάτωμα έκαιγε
όσο οι ήχοι τα μέσα μας άναβαν
τόσο τα πλήθη γύρω πάγωναν, τόσο ο ουρανός σκοτείνιαζε
κι ένας αγκώνας αίφνης πετάχτηκε να μας χωρίσει.

σ' έστρεψε μακριά μου.
όλο μίκραινες, όλο αναρροφιόσουν
και σε δάγκωνα να μείνεις, ολόκληρο σ' έσερνα απ' το μανίκι
μέχρι που έφτασες να γίνεις ίσος με μια τελεία.
τα τεντωμένα μου δάχτυλα βρήκαν το ρούχο αδειανό



Ευτυχία Παναγιώτου

……………………………………………

Mηχανουργείο πόθου η καρδιά μου
σε κάθε τρίξιμο της πόρτας
ελπίζει κάποιον γυρισμό



Κώστας Ευαγγελάτος