Φωνή, Κραυγή, Λυγμός

ένα άδειο κορμί
   η σιωπή των ανθρώπων
          η πόλη
 
η πόλη
    η σιωπή των ανθρώπων
          ο δρόμος
 
Αραχώβης
 
ο δρόμος
   η πλατεία
      οι φύλακες


οι φύλακες  
οι φύλακες της πόλης  
οι φύλακες της  πόλης δικάζουν
 
οι φύλακες
 της πόλης δικάζουν
 όποιον δεν
 είναι ίδιος
 μ’ αυτούς
...


Ασημίνα Λαμπράκου

……………………………….

Πάρε το σώμα σου
Με δυσκολεύει
Είναι τόσο υπαρκτό
Σκοντάφτω στους ώμους σου
Δεν βρίσκω τον ήλιο
Να βγω

Κι όλα κάτι τέτοια σου λέω
Ασυνάρτητα.

Bάγια  Κάλφα

………………………………..

ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ

Σωπαίνοντας
με φιλιά αφηνιασμένα
πίσω από τα ήσυχα
σοφά του χείλη



Σταύρος Βαβούρης

………………………………

Μexican moon

Δύο ψυχές, δύο σώματα
κι ένα φεγγάρι από πάνω τους οδηγός.
Ένα υπέρλαμπρο ολόγιομο
ουράνιο σώμα
ανίκητο από καταχνιά και συννεφιές.
Μια επινόηση- σύνθημα ενός έρωτα
που μοιάζει με βραδυφλεγή βόμβα.
Κι ένα δάκρυ για όσες στιγμές δε βιώθηκαν.
Μα ακόμα κι όταν ξημερώνει
το φεγγάρι αυτό βασιλεύει
κυρίαρχο κι εκστατικό πάνω τους.
Γιατί οι δυό τους το έπλασαν.
Και είναι δικό τους.
όλο δικό τους



Μάκης Γιουρτζόγλου