Καλαφάτης

Σαν από αναλαμπή της ύστατης στιγμής

Ο καλαφάτης γιόμισε το τελευταίο χάσμα

Κι αρμένισε το πλοίο

Στου ωκεανού τη γαλανή αγκαλιά

Ολάκερα τα βάσανα του κόσμου να φουντάρει.

Λουκία Τζαννίδου


...........................................................

γαλάζιος ο ουρανός:
Έγινε τραγούδι
και βαθιά αγάπη.

Θωμαή Δ. Ζορμπάκη

…………………………..

Να' ρχεσαι

Έλα ξανά και μύρισέ το

και ξαναέλα,

το τριαντάφυλλο που κρατεί

σφιχτά από τ' αγκάθια

το χέρι που στάζει

που το ποτίζει

Σωτήρης Ντανοβασίλης

………………………………….

Όπου χρυσάνθεμο ανάβει

τη φλόγα της αγάπης

μ' ένα κομμάτι

ξέστηθο Φάληρο

προτεταμένο-εκεί αρμενίζει

η Αττική ολάκερη τα καλοκαίρια

Αλέξανδρος Κωνσταντίνου

…………………………………

Σβήσε τα φώτα

να αναστένονται οι φραγμοί

άσε μου ένα όνειρο

κάτοικος να διαλυθώ,

για πάντα.

Νεφέλη Ανδριανού

……………………………………..

...Aύριο 

θα σκουπίσω όλη την καταχνιά

από το πρόσωπό μου

και άφοβη θα ξανοιχτώ

σε γάργαρο άσπρο γέλιο

Ούτε στιγμή μην αμφιβάλετε γι' αυτό.

Όχι όμως τώρα.

Αύριο.

Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου