TO  <<ΥΠΟΒΡYΧΙΟ >>

Καταργήσαμε τώρα

τις ονομαστικές γιορτές

τις φιλικές συγκεντρώσεις

με το γλυκό του κουταλιού

με τη βανίλια στο ποτήρι.

όμως

εκείνο το υποβρύχιο

είχε στον πύργο ένα τηλεσκόπιο

ένα μάτι που  έβλεπε κόσμο.

Δημήτρης Γαλάνης                                 

…………………………………..

Μοίρασε τα υπάρχοντά σου, κρατώντας για τον

εαυτό σου τη μερίδα του λέοντος: τη μνήμη

των ωραίων ημερών.

Τάκης Ελευθεριάδης                               

……………………………………………….

Τώρα ρακένδυτοι ουρανοί με δεκανίκια σύννεφα
και καναρίνια ηλεκτρικά, που φτερουγίζουνε ασθμαίνοντας
μέσα απ'τα δάση των ματιών σου.

Θα είμαι εδώ,αν μείνεις μόνη σ'αυτή την πόλη
να υπερασπίζεσαι τη μελαγχολία της Κυριακής

Τάκης Φάβιος

...............................................................

Δυο ηλιοτρόπια 
χαρίσανε στον ήλιο
το πρώτο καλοκαιρινό τους
δάκρυ.                                         

Μάχη Μουζάκη

……………………………….. 

Mετανάστης έζησα

μισός εδώ, μισός εκεί.

Κάποιες νύχτες όμως ολόκληρος γινόμουνα.

Γενναιόδωρα αστέρια

φωτοτυπίες μου' στελναν

από μνήμες παιδικές. 

τα λουλούδια του χωριού,

παράπονο δεν έχω,

μου ταχυδρομούσαν

-πάντα στον ύπνο-

χρώματα και αρώματα.

Μετανάστης ήμουνα,

όλο το μήνα δούλευα,

Κυριακή το απόγευμα,

τρεις μπύρες έπινα

και ξανθές σκεφτόμουνα.

Ομολογώ, ανάγκη δεν το είχα.

Εμένα ανάγκη άλλη με πίεζε,

σύνταξη έγκαιρα και πλήρη

ν' αποκτήσω.

Στο χωριό μου γύρισα

μετανάστης πια δεν ήμουνα.

Μισός πάλι ήμουνα.

Παιδιά δεν είχα.

Γυναίκα δεν είχα.

Φίλους δεν είχα.

Αυλή δεν είχα.

Σύνταξη πλήρη όμως είχα,

κι ένα έμφραγμα μαζί.

Παναγιώτης Καρακούλης