TΕΛΕΙΩΝΕΙΣ ΜΕΣ ΣΤΗ ΣΑΡΚΑ ΜΟΥ

Έρχεσαι και μου ανοίγεις μυστικά τις βρύσες`

κελαηδούν μέσα μου τα νερά`

γδύνεις την αίσθηση, πετάς τα χρωματιστά ρούχα`

αφήνεις τα στήθη σου στο διάφανο νερό`

πλησιάζεις με το κάθε κύμα.

Τελειώνεις μες στη σάρκα μου.

Nίκος Γρηγοριάδης

……………………………………………

Βαθειά στο δάσος

Βαθειά στο δάσος το καταραμένο

με τις σπασμένες κλειδαριές του αίματος

ένας νερόμυλος βογγάει

σαν μοσχάρι μαχαιρωμένο.

Άλεθε μύλε, άλεθε

σιτάρι, κριθάρι

και την καρδιά μου!

Γιώργος Καφταντζής

…………………………………………..

 Έμπειρη βροχή

το βαμμένο τίποτε

απογύμνωνε

...

Σαν καταιγίδα

ποτισμένη μυρωδιές

αργοκυλούσα

...

Μέσα στο χρόνο

κυλώ με συλλαβές

σε καταρράκτες

Πόπη Αρωνιάδα

……………………………………….

Zωγραφιά

Στο πιο ζεστό μου όνειρο θα ζωγραφίσω μια γοργόνα,

στα δαχτυλίδια των κυμάτων μια παιδική αγάπη

κι’ ένα ναυτόπουλο-έγια μόλα έγια λέσα

όλο καημό και ξενιτειά.

Σπύρος Κοκκίνης

……………………………………………

Eποχή

Νύχτα βγαίνεις πάντα

κι ολοφώτεινη ποτίζεις το φεγγάρι.

Κάθε πρωί οι λέξεις μου ανθίζουν

κι ευωδιάζει το κορμάκι σου

που χαίρεσαι αγάπη να το λέω.

Διονύσης Καρατζάς