ΣΗΜΑ

Πάλι μ' αποφεύγεις
                               πως μ 'αποφεύγεις.
Όπως τ' αστροπελέκι τ' αλεξικέραυνο
η μάνα το μάτι του μεγάλου παιδιού της
ο έμπορος την ύποπτη πραμάτεια ο φοιτητής
το αίμα της γριάς τοκογλύφας.

Σ' αυτή την ξερή γούβα του φθινοπώρου
δόξα ανάβαλέ μας για πιο εύθετους χρόνους.

Γιάννης Δάλλας

……………………………………

O ΠΟΙΗΤΗΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει
αυτός εκεί:
τα ποτίζει, τα σκαλίζει,
τα κλαδεύει
κι ούτε που βαριέται
κι ούτε που κουράζεται

Μάκης Τσίτας
................................................................................

Σε περίμενα
να τρυπώσεις σαν ήλιος
στο σκουριασμένο μου σώμα
να μην γελούν πια μαζί μου
να μην σκύβω τα μάτια.

Μα είναι βάρβαρη η εικόνα
που προσφέρω
και μόνο με μαχαίρι
γίνεται χαρακιά.



Ανθή Χαραλάμπη

.................................................

ΕΦΗ

Ήρθες ντυμένη στα γαλάζια
για να μας αναστατώσεις
και δεν λογάριασες
ούτε που είμαστε στην καρδιά της άνοιξης
ούτε τους αντρικούς μας καημούς

Και σκέφτομαι και κείνο το μούργο τον αρραβωνιαστικό σου
που αμφιβάλλω αν μπορεί να εκτιμήσει τέτοια ομορφιά



Παντελής Χατζηαθανασίου

.................................................................

AΘΑΝΑΣΙΑ

Αν είχες πεθάνει θα σ' είχε ξεχάσει η μητέρα σου.
Αν σ' είχα αγαπήσει θα σ' είχα ξεχάσει κι εγώ.

Η στιγμή γίνηκε ευθεία μέσα στο χρόνο,
Βέλος μες στην καρδιά μου
Βελόνα που κεντάει τη μνήμη.

Το χέρι σου λάμπει στη νύχτα, σημαία του κόσμου.



Μήτσος Παπανικολάου

...............................................................................

 

 

Η βροχή μέσα

περίσσεψαν μόνο αυτά εδώ τα ψίχουλα
ένα μολύβι
ένα στόμα που γελάει
ένας φλιτζάνι από καφέ άπλυτο για αιώνες
ένα θυμωμένο ρούχο
που δεν ήρθες
μια τσαλακωμένη επιθυμία που ταξίδεψε ποδοπατούμενη απ’ το πλήθος
την πάτησα κι εγώ κάποτε
πλήθος ήμουν
δεν την είδα
τώρα περίσσεψαν μόνο αυτά εδώ τα ψίχουλα
θα τα αφήσω
να ζήσουν ήσυχα
για πάντα
πάνω στο τραπέζι
και θα μετακομίσω



Eιρήνη Σουργιαδάκη

 

.....................................

πάνε οκτώ ώρες
που...........
κι εγώ που ανησυχώ
πώς θα περάσουν
τόσα χρόνια
δίχως.........


Έφη Καλογεροπούλου

 

.....................................................

ΑΙΔΟΙΟ ΜΑΧΗΣ
Ριπές ήταν:
Μία πρώτα,
μετά άλλη,
κι άλλη κι άλλη…
Εγώ
είχα εξαρχής παραδοθεί
στον πόλεμο αυτόν
χωρίς εχθρό
με ένα θύμα
μόνο
- εμένα
και με έναν
μόνο
νικητή˙
- εσένα;
Ή κανένα;


Σοφία Γιοβάνογλου