Στο τέλος θα αρρωστήσουμε και θα κοιτάμε ταβάνια, μη λυπάσαι, ένα ραδιάκι στο κομοδίνο δίπλα σε οινόπνευμα και μια κενή διαθήκη, θα παίζει στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες, τυλιγμένοι σε σεντόνια άσπρα με κηλίδες κίτρινες, άκαπνοι θα κρυφοκοιτάμε απ το παράθυρο φωτιές και ένα παιδί σε κάποιον κήπο, όχι πολύ μακριά από κει που μας άφησε η άνοιξη, θα μετράει το χρόνο με αστέρια και θα βιάζεται να ψηλώσει να φτάσει στο ύψος τη μάνα του και να της πει, είδες πως ψήλωσα… έγινα παντοτινός σαν και σένα



Έλενα Λυμπεροπούλου

..........................................

Αφή ή Σκοτάδι

Ξόδεψε τη ζωή του
σε δρόμους και στενά
σε σκοτεινά σοκάκια.
Τώρα οι σάλπιγγες
γι΄αυτόν ηχούν.
Τα λεωφορεία αφήνουν χώρο
να περάσει.
Κοιτάχτε τον,
ψάχνει τόπο σαν τα σκυλιά
να ξαποστάσει.
Κοιτάχτε τον,
ψάχνει μνήμα να μπει μέσα.



Γιώργος Χρονάς

...................................................

Ο στρατιώτης με το άδειο του σπαθί
τρία κλωνιά γυρεύει να κλαδέψει,
τρία κάτασπρα κλωνιά του κάμπου
για το κορίτσι του.

Γύρω του, κεφάλια πεθαμένων δίχως μάτια,
μεταλλικά αντικείμενα που θορυβούν,
μια θάλασσα κλωστές, μπλεγμένα σύρματα

και το κορίτσι του σε μια μηλιά από κάτω
σκοτωμένο.



Αλέξης Ζακυθηνός

..................................................................................................

H θάλασσα μοιάζει σαν ένα αιώνιο ποίημα ή σα μιά απέραντη μελωδία, που έχει τα κύματα στίχους και τους αφρούς ομοιοκαταληξίες της!

............

Τίποτε, τίποτε, ούτε στον κόσμο, ούτε στο Θάνατο, είναι ωμορφότερο από τις ματιές και από τα χαμόγελα της αγάπης!

............

Είναι ένστικτο στον άνθρωπο να κρύβει με τα δάχτυλα τα μάτια όταν κλαίει: το κλάμα είναι μιά ιερή στιγμή της ψυχής που δεν πρέπει να την βεβηλώσουν άλλα βλέμματα!...

............

Να κυνηγά την ευτυχία είναι το ένστικτο του ανθρώπου` να φεύγει τους ανθρώπους είναι το ένστικτο της ευτυχίας!



Ναπολέων Λαπαθιώτης

..........................................................

          

           Σπουδή γυμνού
 
<με τον τρόπο του Α.Modigliani>

        
         To σώμα της
         υγρό αποτύπωμα
         στην άμμο

         στεγνώνει στον ήλιο



Δημήτρης Κούνδουρος

.......................................................................

TO EIKONIΣΜΑ

Χειμώνα-καλοκαίρι
Κάθε που φεύγω απ' το χωριό
Στέκει η μάνα μου και μ' αποχαιρετά
Σταυρώνοντάς με-
Την κοιτώ μέσα από τον καθρέφτη
Καθώς απομακρύνομαι
Σπαράζω-τέτοιο εικόνισμα
Πού θα το ξαναβρώ
Και πόσο ακόμα θα το έχω;



Αντώνης Περαντωνάκης

..............................................

ΚΡΙΘΗΚΕ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ

Κρίθηκε διατηρητέα η καρδιά μου
και δεν την κατεδάφισαν
Στερέωσαν τα μισάνοιχτα παράθυρα
κλείδωσαν την εξώπορτα
-προς αποφυγήν ατυχημάτων-
και βάψανε μ' ανοιχτό
γαλάζιο χρώμα
τους τοίχους της
κρύβοντας επιμελώς
τις ρωγμές
με το πρώτο φύσημα
τ' ανέμου
θα σωριαστώ
δίχως προειδοποίηση



Ελένη Μαυρογονάτου

....................................................

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Τώρα φυσάει ένας άνεμος
Στα σύνορα της μοναξιάς
Αναπαράγοντας
Μουσικους φθόγγους
Ένα πρελούδιο παράφορο
Συναρπαστικό
Που μ' ανεβάζει
Σ' ένα νεφέλωμα
Όπου αιωρούνται
Λυπημένες χορεύτριες
Ενώ βαθιά στον ορίζοντα
Διαβαίνουν άλογα από φίλντισι
Με πένθιμο βηματισμό
Το ίδιο πάντα μακρινά
Το ίδιο πάντα σιωπηλά



Τάκης Βαρβιτσιώτης