Η ομπέλα

Ξέχασα πως εκείνο το βράδυ έβρεχε
και φαντάσθηκα πως ήρθες σε μένα
κι όχι στην ομπρέλα μου

Θόδωρος Δραγκιώτης

……………………………………………..

 

Οι καμήλες

Έρχονται ρυθμικά οι καμήλες
απ' την έρημο,
με τα ξύλινα κουδούνια,
με το νωχελικό τους βάδισμα`
φεύγουν φορτωμένες οι καμήλες
για την έρημο,
υποταχτικές,
ανυποψίαστες,
καμιάν άλλη έρημο
δεν έχουν φανταστεί.


Δημήτρης Δούκαρης

…………………………………………
 

Χαϊκού

Ι.
Λόγια γαλάζια.
Παιχνίδια ενοχών σε
ώρες αστείες.

ΙΙ.
Γυναίκες που ζη-
τούν στίχους για τα παιδιά
τους, βγήκαν κρυφά.

ΙΙΙ.
Λωτοί και φρούτα,
βιολιά, λαούτα,
φωνάζουν: έλα!

IV.
Ξέσπασε μπρος στο
άφατο κι ας είναι
να το μάθουνε.


Αγγελική Δημουλή

…………………………………………………….

Όταν αρχίζουν

 και γράφονται ξανά

ωραία τραγούδια, 

λαϊκά

εγώ  ανησυχώ, 

γιατί καταλαβαίνω

 ότι  ζητάει πάλι 

τα δικαιώματά του

από την εποχή μας

ο θάνατος

Νίκος Μητρογιαννόπουλος ….Χ2

……………………………………………………………

Το αποτσίγαρο

Το αποτσίγαρο αυτό
πάνω στο πεζοδρόμιο
μάταια προσμένει
μια τελευταία ρουφηξιά


Στράτος Κοσσιώρης

…………………………………………………….

Ποιητές και ποίηση

Αν ήσουν από σάρκα ποίηση
-όμορφα πόδια
και γλουτοί-

ποτέ οι γυναίκες
δε θα μας εξουσίαζαν


Χρίστος Λάσκαρης

………………………………………………….
 

Πόσα τζιτζίκια;
φορτωμένα η ζέστη.
Από το πρωί.

.........

Ένας αετός
Πετάει ψηλά.
Στη γη θα καταλήξει.

.........

Μια παπαρούνα.
Κόκκινη από ντροπή;
Ή από ζωή;


Γιώργος Πρίμπας

………………………………………………

Σχήμα

Ένα κορμάκι ψάχνω να εφαρμόσω
μια καθαρήν επιθυμία θανάτου

Είσαι γι' απόψε;



Βασίλης Λαλιώτης