GUILLEVIC

 18 μικρά ποιήματα

……………………….

……………………….

Tο πρωί

Δεν είναι χωρίς τρυφερότητα

Για το τριαντάφυλλο

Την ώρα που περνάει.

.....................................................

To πρωί

Η γη

Γίνεται πιο αυτόνομη

Μέσα στο σύμπαν.    

………………………………….

Aυτή έχει από το δέντρο

Ότι αρνιέται

να πει στον εαυτό του.

………………………………..

Αν γινόμουν σύννεφο

Θα εύρισκα ένα σύννεφο

Που θα ήσουν εσύ.

………………………………..

Δε σε είδα

Να γίνεσαι υάκινθος.

Είδα τον υάκινθο

Να θέλει να σε φτάσει.

……………………………….

Τι νόημα θα είχαν οι λέξεις

Όπως δέντρο, πέτρα, περιστέρι

Αν δεν υπήρχες εσύ;    

………………………………….

Καμιά φορά

Αισθάνομαι μπροστά σου

Όπως πρέπει να αισθάνεται μια πέτρα:

Άφωνος, δυναμωμένος, ευτυχής.

…………………………………….

Εμείς δε ρωτήσαμε

Τη λεύκα.

Είναι η λεύκα

Που έσκυψε προς το μέρος μας

Για να μας ακούει πιο καλά.

………………………………………...

Δίπλα σου  ξέρω να γίνομαι

Σα μια πηγή

Που αγνοεί το πεπρωμένο της.

Αυτή που τραγουδά την ευτυχία.

……………………………………..

Πού είναι το βουνό

Που θα είχε το πάθος

Για το οποίο μιλούν τα γόνατά της;

………………………………………..

Η πόλη

Έχει ανάγκη από το πρωί

Για να πιστέψει

Ότι μπορεί να υπάρχει.       

……………………………….

Όταν αυτή κινείται

Όνειρεύεται.

………………………………..

Δεν είναι

Το πρωί που θα πει:

Yπάρχουν πολλά πουλιά

Μέσα στις πόλεις.

…………………………………

Μέσα στη γη

Κάτω απ΄ τα πόδια μας

Αισθανόμαστε τις ρίζες μας

Να συναντιούνται,

Να κάνουν συντροφιά, ν’ αρέσουν.

……………………………………..

Το ηλιοτρόπιο έκανε λάθος:

Και προς εμένα γύρισε.

Θα του γυρέψω

Προς εσένα να γυρίσει.        

……………………………………                                                                                       

Κάθε πρωί

Είναι για το πουλί

Η επέτειος της γέννησης του.       

……………………………………

Το αηδόνι

Μιλά για μας

Στον ορίζοντα.

Μας μάντεψε.

…………………………………

Το πρωί

Υπάρχει μια σιωπή

Χρωματισμένη

Από τα μακρινά.

………………………………….