ΦΥΛΑΚΕΣ

Μπαινοβγαίνω στις φυλακές σας.
Φοράω πάντα το ίδιο κουστουμάκι.
Τραγουδάω το ίδιο ρομαντικό τραγουδάκι.


Μπαίνω στις φυλακές σας χωρίς πεντοχίλιαρα 
στις τσέπες.
Είμαι μόνος κι απροστάτευτος, αλλά ελεύθερος.



Βαγγέλης Νικολαΐδης

…………………………………………….

Kι αν έχουμε όνειρα δεν έχουμε ονειρώξεις
Είμαστε εραστές στης πραγματικότητας το σώμα-
εκστατικά δαγκώνοντας τους αχλαδόσχημους γλουτούς της.
Κι όταν εμείς τελειώνουμε εκείνη δεν τελειώνει:
ζητά να εκσπερματίσουμε όλο μας το μεδούλι.




Γιώργος Γωνιανάκης

..........................................................................

Έγραψα τρια ποιήματα για σένα
κι όμως το ξέρω εσύ μ' αυτά δεν πείθεσαι
θέλω μονάχα να σου μιλήσω
και να' χω σίγουρη απόδειξη
πως μ' άκουσες



Νόρα Παπαδημητρίου

…………………………………………..

Μ’ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ


θα σε σκοτώσει
το τσιγάρο (είπες)
το τραμ Πατήσια-Λάρισα
το νι πριν τα φωνήεντα
το ασετόν,οι λάμπες αλογόνου,
ένας φαντάρος Κώστας
απ’ τον ΄Εβρο (είπα)
θα με σκοτώσει επίσης



Γλυκερία Μπασδέκη

……………………………………….

2-3 ονόματα όλη μου η ζωή
25 συναντήσεις οι 10 ενδιαφέρουσες
είμαι βέβαια πολύ απαισιόδοξος
μιλάω για ζωή και δεν έφτασα τα 20
όμως καταλαβαίνω
τα επόμενα θα είναι έτσι για παρηγοριά



Νίκος Τρουλινός

…………………………………………….

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΥΠΝΟΣ

Ο κηπουρός αποκοιμήθηκε
κι ακούστηκαν τότε τα βήματα των λουλουδιών.



Νίκος Κακαδιάρης

…………………………………………………

         TO ΞΕΡΩ

Παλιό αμάξι με ξυσμένη μούρη
σταθμεύει κάτω απ' το παράθυρό μου'
δεν θα με πάει πολύ μακριά, το ξέρω.



Χρίστος Δάλκος

Σήριαλ killer

Mικρή  μου πόρνη
είπε
δεν μοιάζεις 
με καμία
Κι εγώ
τον πίστεψα

Τώρα σφαδάζει
ο χρόνος
στα χέρια του

Κι εκείνος
χαράσσει
ένα ακόμα
ποίημα
στο δέρμα μου



Άννα Αφεντουλίδου

ΝΟΗΜΑ

Ψάρια με τ' αγκίστρι 
στο στόμα οἱ λέξεις
και η πετονιά κομμένη.
Βρες άλλο τρόπο
να ψαρεύεις·
με δίχτυ ίσως, καλά πλεγμένο.
Έτσι πιθανόν
γεμίσεις τό τελάρο του νοήματος.



Γιάννης Μ. Στρατούλης

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥΡΘΗΚΕ ΣΤΟ ΓΡΑΣΙΔΙ

Περπατούσα στο γρασίδι του πάρκου

με ζαλάδα και πυρετό. Ένας αέρας βγήκε 

απ’ το φουντωτό πεύκο και μια εφημερίδα αναλήφθηκε 

μεσ’ απ’ τα χέρια κάποιου γέρου 

δίπλα σ’ ένα τετράγωνο κοριτσάκι. 

Ο κόσμος στα ατσαλάκωτα κυριακάτικα ρούχα του 

και γριές στα καπέλα της νοσταλγικής Μπελ Επόκ. 

Αλλά πίσω μου έστεκε ο θάνατος. 

Χωρίς να κοιτάξω πίσω ξάπλωσα στο γρασίδι. 

Πάνω μου στάθηκε ο θάνατος. 

Γύρισα πλευρό κι έκλεισα τα μάτια. 

Μέσα μου στεκόταν ο θάνατος. 

Λιποθύμησα ή πέθανα περίπου ένα τέταρτο. 

Οι γύρω μου νόμισαν ότι εγώ είχα αίφνης 

πέσει ανάσκελα πάνω στο γρασίδι 

ν’ απολαύσω τον ήλιο. 

Λευτέρης Πούλιος

Η μυρωδιά των μαλλιών σου
πότε πότε που ξαπλώναμε μαζί
ήταν ο λόγος
που αγάπησα τη νύχτα



Χριστιάννα Αβραμίδου

...................................................................

Η ώρα
 
Θα χιονίσει απόψε  
Κάτασπρα περιστέρια θα κατέβουν  
Φροντίδα στις φωλιές που λησμονήθηκαν
Έχει ένα κρύο…
Όλο το απόγευμα πενθούσα  
Γύρω απ΄το τζάκι
 Έκαιγα αναμνήσεις  
Η ώρα  
Για το τελικό ξεπούλημα  
Πλησιάζει
Πρέπει να δώσω την πραμάτεια  
Προτού η υγρασία την σαπίσει  
Μόλις δω περιστέρια  
Μόλις δω περιστέρια  
Θα έχει έρθει η ώρα


Μαρία Ανδρεαδέλλη

....................................................................

quantum
 
Eσύ κάπου αλλού  

Σε ένα δωμάτιο άλλης ηπείρου.  
Στολισμένο με κορνίζες από τα σκουπίδια.
Και κάπου στο βάθος τα γράμματά μου.  
Εγώ κάπου εδώ  
Σε άλλο δωμάτιο.  
Στολισμένο με παιδικές φωτογραφίες.  
Και κάπου στο βάθος τα γράμματά σου.  
Δεν θ' ανταμώσουμε ποτέ, είπες.  
Καθένας κάτοχος της μοναξιάς του.  
Κόψαμε και τα γράμματα.  
Δεν σήκωναν άλλο στολισμό οι τοίχοι  
και τα ράφια.


Άννα Νιαράκη

..................................................................

       ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Τα παιδιά δεν είναι σύμβολα αθωότητας  
ούτε μελλοντικής ελπίδας  
δεν είναι όμοφα, χαριτωμένα  
όταν παίζουν τα παιχνίδια 
των γονιών τους


Άννα Πετροπούλου-Hellner

...........................................................................

Χαμόγελο ! H πριγκίπισσά του θέλησε
Να γεννηθεί κάτω απ' τη δυναστεία των ρόδων !


Οδυσσέας Ελύτης

........................................................................

Αδειάζοντας το ποτήρι τούτο
Κοίταξα με προσήλωση στον πάτο.
Το ξέρω, είπα. Οι πυθμένες όλοι 
Επικοινωνούν.
Από υπόγειο ρεύμα σε υπόγειο ρεύμα
Γάλα, αίμα, οινόπνευμα
Θάλασσα, αγωγός, υπόνομος.
Για να σε ψάχνουν
Για να σε ψάχνουν στα τυφλά
Τα μισοβυθισμένα πράγματα.



Παυλίνα Παμπούδη

ΣΤΟΥΣ ΘΑΜΝΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΜΥΡΤΙΛΛΑ

λένε ότι κρύβεται κάθε φορά

ό,τι γλιτώνει από τα όνειρα

και βγαίνει στο φως της μέρας
να βρει καταφύγιο, να σωθεί
περισσεύουν τα κλαδιά
έχει χώρο
φωλιά των ερώτων είναι
που δεν καταράστηκε ο καιρός.

Γιώργος Βέης

...........................................................

            catwoman
 περιμένω να γυρίσεις σπίτι, να βγάλεις τα ρούχα
-Θεέ μου πως περιμένω να βγάλεις τα ρούχα- τα πόδια σου αγαπώ
τις κνήμες
ό,τι σε πάει και σ’ επιστρέφει μ’ ένα σου νεύμα ν’ ανέβω στο κρεβάτι
να γίνω ολόκληρη κατοικίδια ηδονή


Nίκη Χαλκιαδάκη

......................................................................

Της άνοιξης εμέθυσαν τα μάτια  
της άνοιξης τα μάτια ήταν δικά σου  
μελαχρινή και άψογη κοπέλα.


Γιώργος Σαραντάρης

.....................................................................

    ΔΕ Μ' ΑΓΑΠΑΣ
Όσα λούλουδα ειν' το Μάη  
μαδημένα ερωτηθήκαν  
κι όλα αυτά μ' αποκριθήκαν  
πως εσύ δε μ' αγαπάς


Διονύσιος Σολωμός

...........................................................

Όσο πιο μακριά βρίσκεσαι  
τόσο πιο βαθιά ριζώνεις  
στην ξερή καρδιά μου.


Νίκη Γαρίδη

.....................................................

Δεν ξέρω ποτέ αν ξεκινώ  
ή αν επιστρέφω


Ηρώ Νικοπούλου

......................................................................

                      ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ
Χαρτογράφησα τον χρόνο στο σώμα σου μέσα
                  για να' χεις δρόμους να ταξιδεύεις.


Ελένη Κεφάλα

......................................................................

ΕΝ ΠΛΩ

'Ενας γλάρος
βουτώντας
παρέσυρε
φως
κ' έλαμψε
το κύμα.



Κώστας Σοφιανός

              ΠΟΛΥ ΠΑΝΟΥ

Βλέπω μια ασπρόμαυρη φωτογραφία σου με μαγιό, γύρω στα δεκάξι, δεκαεφτά θα είσαι, μαζί με τον Διονυσίου σε μια παραλία. Αν την ανέβαζα, χαμός θα γινότανε, αλλά ποιος ο λόγος, για ποιους και γιατί, αναρωτιέμαι. Θέλω να πω, εντάξει, καλό ταξίδι κι όλα αυτά, και σ' ευχαριστώ για τα τραγούδια. Και δε με νοιάζει σήμερα ο δημοσιογράφος που ανακοινώνει το θάνατό σου χτίζοντας πάλι δημόσιες σχέσεις, ούτε οι συνέντεύξεις που σου πήραν όχι για να μιλήσουν μαζί σου, αλλά για να προμοτάρουν την πάρτη τους. Δε με νοιάζουν πια,κυρία Πόλυ Πάνου. Το μόνο που σκέφτομαι είναι ποιος θα τραγουδήσει για εμάς σήμερα. Και μεγαλώνει αυτή η γαμημένη ερημιά, χωρίς εχθρούς, και χωρίς φίλους. Εκτός από τραγούδια, τίποτα και κανέναν άλλο δε γνώρισα.



Nίκος Μητρογιαννόπουλος...Χ2

[ Κι εγώ;
 
Που κολλούσα το στήθος μου στο τζάμι
να το διαβάζουν μόνο οι αστραπές σου;
 
(Με γδέρνει τώρα ό,τι ακουμπάς)
 
Καλά που είχα φυλαγμένο  
ένα κομμάτι ουρανού  

Και δεν το ξόδεψα
η φιλάργυρη!
 
Ανατιμάται το γαλάζιο  
όταν λείπει. ]

Eιρήνη Καραγιαννίδου

όταν θα πέσω θριαμβευτικά

σαν χάρτινο λουλούδι πίστας

στα πόδια ενός τραγουδιού που καίγεται

έλα να με μαζέψεις

Σισυφίνα

ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΣΠΗΛΙΑ

Μες στη σπηλιά ο έρωτας τους
ευωδόθηκε. Στα σκοτεινά νερά
εκείνος βούτηξε κι η γυναίκα
έμεινε να τον κοιτάζει, ολόγυμνη
στο βράχο καθισμένη.



Σπύρος Θεριανός

  ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Έτσι που έκαιγε ο ήλιος
κι η γαλήνη του τοπίου
ετσι που καταστάλαζε η ψυχή μου
μια γλυκιά νάρκη,
για μια στιγμή πίστεψα αλήθεια
στην ευτυχία των καθημερινών πραγμάτων.

Για μια στιγμή μόνο,
πριν ο λογισμός ξαναγυρίσει
στην άλλη πλευρά των ανθρώπων,
την αθέατη,
πριν αρχίσω να σκέφτομαι
πάλι και πάλι
τ' απολιθωμένα τους μάτια,
τ' ακατάληπτα.



Στάθης Δάμος

BAΛΤΟΔΕΝΤΡΑ


Άστρα τη νύχτα,
ήλιος το πρωί,
νερό απ' τη χαραμάδα'
πιο κάτω υπόνομοι,
πάμε πάλι απ' την αρχή.
Άστρα τη νύχτα [...]




Βάιος Νικιώτης

Τα πιο δραστήριά μου λόγια 
τα' χω να τα φιλήσω στο αυτί ενός κοριτσιού
που διστάζει ακόμη να αφήσει τον καθρέφτη

Γράφω μια θλίψη
που' ναι από μήλο αδάγκωτο



Βασίλης Λαλιώτης

Να βγω με τα μυρμήγκια
να καρεκλωθώ στο χώμα.
Να πιω ένα γλυκύ βραστό
μαζί με τη μανούλα μου.



Σωτήρης Παστάκας

Toν γούσταρα,
μονάχα από αυτόν
αγόραζα πακέτο.
Έκοψα το τσιγάρο
έκοψα και τον περιπτερά.



Μαρία Αναγνωστοπούλου

 

 

η καρδιά μου μοιάζει
με μια φλόγα αναποδογυρισμένη

ΓΚΙΓΙΩΜ ΑΠΟΛΙΝΕΡ

    ΜΑΤΑΙΩΣΗ

Εισιτήριο θεάτρου
έμεινε απούλητο
αναζητώντας τον επίδοξο αγοραστή του

και της ζωής η παράσταση
ματαιώνεται
λόγω ύπουλης βροχής...

Άφωνοι οι θετρίνοι απόψε.



Λυδία Λάβδα

Mηχανουργείο πόθου η καρδιά μου
σε κάθε τρίξιμο της πόρτας
ελπίζει κάποιον γυρισμό



Κώστας Ευαγγελάτος

      ΚΑΤΗΦΟΡΑ

Κατρακυλούν τα χρόνια τα χρυσά
με τα βερόκοκα στο δρόμο
σαν αναποδογυρίζουν τα καφάσια
στην καρότσα του μανάβη.
Και λιώνουν τα χνουδάτα μάγουλα
στο χώμα.



Γιώργος Μπρουνιάς

AΠΟΚΑΛΥΨΗ

Σε βρίσκω τόσο συχνά
τις πιο παράδοξες στιγμές,
εκεί που ελάχιστα σε περιμένω.
Σε βρίσκω κατάπληχτη,
σε μια κίνηση,
σε μια λέξη μου,
μες στα μάτια μου,
μες στο δέρμα μου.
Κ' είναι τα χέρια μου
σα να ντύθηκανε τα δικά σου.
Κι απορώ
και θαυμάζω
πόσο τέλεια μεγάλωσες μέσα μου.



Λεία Χατζοπούλου

                                                                                                     
                                                              της Σοφίας



Ότι έχει το χρώμα της θάλασσας σου μοιάζει
Ακολουθούν: τα νησιά
με το πράσινο τρίχωμα των βράχων να σαλεύει στο βυθό
οι ακρογιαλιές, πιο πέρα τα δέντρα βουβά στις ποδιές των βουνών
κι ακόμα μακρύτερα οι πόλεις ξαπλωμένες σαν γιγάντια γατιά
στις απλωσιές:
δρόμοι, πλατείες, σπίτια, δωμάτια, κρεβάτια, εσύ
να κοιμάσαι μέσα σε θύελλες σεντονιών
κι ο ύπνος σου:
διάφανο βότσαλο στο δέρμα των νερών.



Γιώργος Μπλάνας

ΣΤΗ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ

Το βλέμμα της
έγινε μουγγό χελιδόνι και πέταξε
μόλις φέραν οι γρήγοροι φόβοι
τον έρωτα



Αντώνης Ρίζος

.................................................................

        EΠΙΝΙΚΙΟ

Απόψε δεν θα ρθω. Χαίρομαι τόσο
να σε σκέφτομαι στην απορία σου
να βλέπεις το ρολόι με αγανάχτηση.

Απόψε που θα περιμένεις μπρός στο σινεμά
δεν σου ζητώ να καταλάβεις τι σημαίνει
μια μικρή, πρόσκαιρη νίκη
γι' αυτούς που έχουν κατά κράτος ηττηθεί.



Νίκος Βασιλειάδης

....................................................................................

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου
ό,τι μου λείπει με προστατεύει
από κείνο που θα χάσω
όλες οι ικανότητές μου
που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό
άχρηστες, ανούσιες.
Ό,τι μου λείπει με διδάσκει
ό,τι μου ‘χει απομείνει
μ’ αποπροσανατολίζει
γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν
σαν να ‘ταν υποσχέσεις για το μέλλον.
Δεν μπορώ, δεν τολμώ
ούτ’ έναν άγγελο περαστικό
να φανταστώ γιατί εγώ
σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους
κατεβαίνω.
Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν
έγινε φίλη καλή
μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.
Στέρησέ με -παρακαλώ το Άγνωστο-
στέρησέ με κι άλλο
για να επιζήσω.



Kατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

To σώμα μου μέσα στα μάτια σου
ανάβει πράσινα μικρά στιλέτα
Αγαπάς τα μαλλιά και τις γάμπες μου
την καρδιά και το στόμα μου
όμως εγώ δε θέλω πια να μ' αγαπάς




......Denise Jallais.........

    ΓΕΡΜΑ

Έτσι όπως περνά το υπεραστικό
λεωφορείο λέω να κατέβω
στο χωριό σου κι ας έχεις φύγει
πάμπολα χρόνια πια.
Να μπω στο καφενείο του Συρίγου
και μεσ' από την τζαμαρία,
συνεπαρμένος, σιωπηλός
ν' αγναντέψω τη θάλασσά σου'
με βλέμμα εφηβικό σαν μετατόπιση
στα περασμένα, τότε που αγαπιόμασταν'
κι ύστερα πίνοντας
έναν καφέ μ' ένα τσιγάρο
κι άλλο τσιγάρο, τσιγάρο κι άλλο,
να φύγω την ώρα που θα σιγοβραδυάζει.



Αθανάσιος Αβέλλιος

   ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Γυναίκες
μεταλλικοί οδοδείχτες
κορμιά μπηγμένα
στα σπασμένα πεζοδρόμια
της Σόλωνος,
πάσσαλοι με άγνωστη ταρίφα'
στα χέρια σας γερμένες οι ώρες
παρκάρουν σε πλαστές πινακίδες
καθώς οι βρεγμένες άκρες των μαλλιών σας
ακουμπουν στους ξεβαμμένους κάδους των απορριμάτων
τενεκέδες...

Γυναίκες
πλαστικά μάτια
πάνω σε θολά
παρ-μπριζ αυτοκινήτων,
τ' ανοιχτά σας δάχτυλα
πυροβολούν τη νύχτα
ακαριαία..



Μαριάννα Βλάχου- Καραμβάλη

ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΙΣ ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ

Η τρικυμία
ξεβράζει
σαρδέλες
στην ακρογιαλιά.
Βρομάει το ακροθαλάσσι
και φτάνει
από μακριά
κόσμος
με λάμπες
και πείνα
κι ο άνεμος
ηχεί
σαν κλάμα.

 

ΠΑΜΠΛΟ ΑΝΤΟΝΙΟ ΚΟΥΑΔΡΑ
[μτφρ.: Ρήγας Καππάτος]

OI ΠΛΗΓΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ

Έτσι που περιμένω όρθιος
στη μέση του δωματίου
ασάλευτος κι έτοιμος να σωριαστώ
τ' άγάλματα σκέφτομαι
που δεν βρήκαν θέση 
σε Μουσείο, που τα πρόσωπά τους
είναι σπασμένα απ' τις βροχές
κι η στάση τους πάντα
η ίδια: της προσμονής.
Από το δέρμα τους τίποτε δεν έμεινε.
Απ΄τα χτυπήματα και τις πληγές
τα φωτεινά σημεία πού και πού μόνο 
θυμίζουν την αλλοτινή τους λάμψη
τις υποσχέσεις γι' άλλη ζωή...



Αλέξανδρος Ίσαρης

EΠΙΛΟΓΟΣ

Όλη τη νύχτα υλοτομούσα το κορμί σου
με βρήκε το πρωί κομματιασμένο
ανάμεσα στις τρομερές
σκλήθρες της ομορφιάς σου

Στάθης Κουτσούνης

.........................................................................


Σήμερα ένας τζίτζικας
μας κάνει την τιμή
να παίξει στην αυλή μας



Νίκος Γαζέπης

............................................................................

MIA XΑΡΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ

Μια χαρά τα κατάφερες
να κάνεις αποικία το κορμί μου
δυνάστεψες απάνω μου
όσο ο νεωτερισμός της αποικίας κράτησε
ώσπου αποθησαύρισες ό,τι όμορφο υπήρξε
κι ένα καλό πρωί εξαφανίστηκες

Ίσως να βρήκες νέο έδαφος
καινούργιους χώρους για λεηλασία.



Λευτέρης Παπαστυλιανού

.............................................................................

 

 

      ΤΑ ΠΑΤΗΤΗΡΙΑ

μπαίνω κρυφά στην έρημη αποθήκη

παλιά βαρέλια και
                            μαδέρια σκόρπια
νιώθω τη μυρωδιά του σάπιου ξύλου
και του ξινού κρασιού
                                  -και το κορίτσι
βγάζοντας το κεφάλι απ' το βαρέλι
δεν έχουν τρύγο λέει στον κάτω κόσμο
δεν έχουν πατητήρια δε γιορτάζουν

και με κοιτάζει με θλιμμένα μάτια



Ορέστης Αλεξάκης

..............................................................................................

ΕΡΩΤΙΚΟ

Έσπρωξα πίσω τη μοναξιά μου
συναντώντας μπροστά μου τη γυναίκα.
Βραδιάζοντας μέσα της εικόνες
από θαλασσινά τοπία
νερά λευκά που τα χρωμάτιζε στο φίλντισί της η σελήνη.
Κι απάνωθέ τους γαλαχτότερος
ξενυχτισμένος γλάρος
ο έρωτας μου.



Γιώργος Μοράρης

.......................................................................

Tώρα πέθανα πιά. Ησυχάστε
Το σώμα μου λιώνει πολύ πιο κάτω
από υπόγεια σινεμά και ταβέρνες.
Μόνο να, ο υπόγειος σιδηρόδρομος
    χείμαρρος
τον ύπνο μου ταράζει.



Γιώργος Χρονάς

............................................................

ΠΥΡΚΑΓΙΑ

Πέταξες το τσιγάρο σου
στ' αθώο μου χωράφι
και το λαμπάδιασες...


Βασίλης Μ. Νικολαΐδης

TA ΠΟΥΛΙΑ

Το φετεινό μου ποίημα,
όπως το περσινό και το προπέρσινο'
η ίδια θάλασσα,
τα ίδια πρόσωπα, στις ίδιες θέσεις.
Μόνον εκείνα τα πουλιά
φέτος κατέβηκαν πιο χαμηλά,
πιο χαμηλά,
ως τις εξώπορτες
και τις ραμφίζουν.



Χρίστος Ρουμελιωτάκης

Παίζαμε <<κορώνα- γράμματα>>
την αγάπη σου,
εσένα.
Κέρδιζα χωρίς να βαρεθώ.
Ώσπου το νόμισμα χάθηκε.
Περίμενε-
θα σκοτεινιάσει τόσο γρήγορα.
Τότε
σε εν' άλλο αστέρι
θα σε ξανακερδίσω.



Μηνάς Δημάκης

      ΠΙΝΑΚΙΔΑ

Σ' αυτό τον κάμπο
είναι απλωμένα τα μαλλιά μου.
Προσέξτε μην τα πατήσετε.
Δεν έχω πεθάνει ακόμα.



Δέσποινα Δετζώρτζη

Επίγραμμα

Ξένε, το σώμα δωσ' μου πίσω
που σου χάρισα
Γιατί η σκιά μου με προδίδει
Σ' άλλες γυρνάει αγκαλιές.


Μαίρη Γιόση

Σε ξένο δωμάτιο γυρίζω χαμένος
ένας γέρος εδώ μέσα έχει πεθάνει
στο στήθος του επάνω η γάτα του παίζει
και το κομπόδεμά του γελάει στο διάδρομο
το ανοίγω, σαλεύουνε μέσα χρόνια, δόντια
σακατιλίκια.



Γιώργος Κακουλίδης

Kαι πώς να εξουδετερώσω τις νάρκες των ματιών σου
εγώ ο μαθητευόμενος ναρκαλιευτής ;
......
Σε ψάχνω στις φωνές των ελαιώνων
κι εσύ που αποκρίνεσαι στα κύματα...
......
Η σιωπή των άστρων, η γεμάτη μυστικές φωνές
με κάλεσε κι απόψε στο ακρογυάλι σου
.....
Ας μην κοιτάξουμε στα μάτια ο ένας τον άλλον'
αδύνατο να βρούμε ποιός ο Ιησούς και ποιος ο Ιούδας



Δημήτρης Ι. Καραμβάλης

……………………………………………

λεπτή πολύχρωμη κλωστή

από τα παιδικά σου χρόνια
ξύπνησες πλάι μου
και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις
με τις οικείες κινήσεις των χεριών σου
με χώρες μακρινές
να φτερουγίζουν στην ανάσα σου.
ξύπνησες πλάι μου με θαύματα μικρά
και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις
λεπτή πολύχρωμη κλωστή
που με κρατάει ακέραιο
πάνω απ’ την άβυσσο



Tόλης Νικηφόρου

…………………………………………..

            αdadgio
     <αντί επιλόγου>

          Σε θέλω
   ως σύννεφό μου
  που σαν το στίψω
          ξεδιψώ.
  Λίμνη ακύμαντη
των εναλλαγών μου
          γαλήνη.




Βάιος Νικιώτης

...................................................................

Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ

Τα χέρια σου-το μήκος των δακτύλων-δεν μ΄αφήνουν
να ησυχάσω τα βράδια.
Προσπαθώ να ονειρευτώ όταν για πρώτη φορά μ΄ακούμπησαν,
μ’έπαιξαν , μ΄απογείωσαν.
Τα χέρια σου έχουν ωραία γεύση.
Με βασανίζουν έτσι που μου λείπουν τα βράδια και τα πρωινά.
Τα φωτογράφισα με τη μνήμη τότε που τα φιλούσα για ώρες.
Και πάλι δεν τα χόρταινα.



Aσημίνα Ξηρογιάννη

………………………………………………………….

ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΟΧΙ ΕΓΩ

Οι γέροι
οι τρελοί
και οι ετοιμοθάνατοι
παραμιλάνε

Εγώ,
σκέφτομαι μόνο δυνατά.



Ντίνα Καραβίτη

…………………………………………………………

Ε OXI ΠΙΑ

Ε όχι
φτάνει πια
να λες πως ειν' πουλιά
αυτά
που φεύγουν στο νοτιά!

Είναι κάλτσες π' άρπαξε ο βοριάς
από το σύρμα.
Το μάθαμε πια-
πήρε και τις δικές μας.

Κώστας Χρυσός

TO XAΡΙΣΜΑ



εμείς δεν είχαμε δει την ουτοπία;                                                      ξημέρωνε η αγάπη
τα πέλματά μας είχαν πυροδοτήσει έκσταση.                                 και χάναμε ηδονικά
                                                                                                               το φως μας
μα όσο η μουσική το πάτωμα έκαιγε
όσο οι ήχοι τα μέσα μας άναβαν
τόσο τα πλήθη γύρω πάγωναν, τόσο ο ουρανός σκοτείνιαζε
κι ένας αγκώνας αίφνης πετάχτηκε να μας χωρίσει.

σ' έστρεψε μακριά μου.
όλο μίκραινες, όλο αναρροφιόσουν
και σε δάγκωνα να μείνεις, ολόκληρο σ' έσερνα απ' το μανίκι
μέχρι που έφτασες να γίνεις ίσος με μια τελεία.
τα τεντωμένα μου δάχτυλα βρήκαν το ρούχο αδειανό



Ευτυχία Παναγιώτου

ΧΧΧΙΙΙ

MEΘΥΣΤΕ
Πρέπει να είσαστε συνέχεια μεθυσμένοι .Όλα είναι εκεί : αυτό είναι το μοναδικό θέμα . Για να μην αισθάνεσθε το φριχτό βάρος του Χρόνου που συντρίβει τους ώμους σας και σας γέρνει προς τη γη , πρέπει να μεθάτε χωρίς σταματημό .
Αλλά με τι ; Με κρασί , με ποίηση ή με αρετή , με ότι σας κάνει κέφι . Όμως μεθύστε .
Και αν καμιά φορά στα σκαλοπάτια ενός μεγάλου παλατιού , πάνω στο πράσινο χορτάρι μιας τάφρου , μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά του δωματίου σας , ξυπνήσετε και το μεθύσι έχει ήδη εξαφανιστεί , ρωτήστε τον άνεμο , το κύμα , το άστρο , το πουλί , το ρολόι , όλα αυτά που φεύγουν , όλα αυτά που βογγούν , όλα αυτά που κυλούν , όλα αυτά που τραγουδούν , όλα αυτά που μιλούν , ρωτήστε τι ώρα είναι …και ο άνεμος , το κύμα ,το άστρο , το πουλί ,
το ρολόι , θα σας απαντήσουν: -είναι η ώρα για να μεθύσετε ! Για να μην είστε πια οι σκλάβοι οι μαρτυρικοί του Χρόνου , μεθύστε… μεθύστε χωρίς σταματημό ! Με κρασί , με ποίηση ή με αρετή , με ότι σας κάνει κέφι .


Charles Beaudelaire

H βρύση τρέχει
το μυαλό σου σταματάει,
γεμίζει ο νεροχύτης
στραγγίζει η καρδιά σου,
στραγγίζει ο νεροχύτης
το χώμα κατακάθεται,
το χώμα σε κουκουλώνει,
κι από πάνω, πλάκα
χάραγμα επιτύμβιο
<<Η ζωή εν νεροχύτη
ενθάδε απερροφήθη>>




Oυρανία  Συμφόρα

ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΗ

Κάποτε θα είμαι τόσο δυνατή που θα πω:
πλέον ηττήθηκα

και γέρνω πια
κατά τη μεριά των πουλιών.



Ειρήνη Ιπποβίτη

Μη με ξεχνάς τις Κυριακές
αφήνοντας την καρδιά σου
σαν λουλούδι στον άνεμο.

Όταν φεύγεις τη νύχτα
πίνεις τη μοναξιά μου
σ' ένα ποτήρι κόκκινο κρασί



Βασίλης Τζέλας

ΠΡΟΣΕΧΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Πρόσεχε, αναγνώστη
άλλοι σου προσφέρουν την ψυχή τους
κι άλλοι μόνο τη λύρα τους

Αναγνώστη, πρόσεχε
είναι κι αυτοί που σου προσφέρουν και σου αρνούνται
και την ψυχή τους και την αδέξια λύρα τους



Π. Σωτηρίου

TOYΛΑΧΙΣΤΟΝ

Καμιά υπόσχεση
δεν πραγματοποιήθηκε
ξεχάστηκαν οι λέξεις
κι οι επαφές, τουλάχιστον
να σου έμενε η μνήμη
κάποιων στιγμών σωστής αγάπης,
οι τύψεις για την προδωμένη 
εμπιστοδύνη, κι η ανάγκη
μιας τηλεφωνικής- έστω-
επικοινωνίας.



Λέανδρος Βαζάκας

AIΩΝΙΑ ΖΑΛΗ

Παλιό ποτοποιείο η αγάπη μας
σε υπόγειο με νοίκι.
Κάθε λικέρ το ψήσαμε
στα δάκρυα της αλμύρας
κι έμεινε τ' άρωμα βαρύ
στους τοίχους και τα ράφια.
Κι όταν το νοίκι ακρίβυνε
και μείναμε στους δρόμους,
κρατήσαμε αιώνια
τη ζάλη απ' τα μεθύσια.



Γρηγόρης Χαλιακόπουλος

………………………………………………..

Σε περιβάλλω με μια μεγάλη αναμονή.
Σε περιέχω όπως τ’ αραχωβίτικο κιούπι το λάδι.
Σε ανασαίνω όπως ο θερμαστής του καραβιού ρουφάει
μες στα πλεμόνια του το δειλινό το μπάτη.
Σ’αγρικώ με την ίδια διάθεση που ο Ερυθρόδερμος
κολλάει το αυτί του χάμω, για ν’ ακούσει
τον καλπασμό του αλόγου.




Mάτση Χατζηλαζάρου

……………………………………………………….
 

AΠΟΠΕΙΡΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Η θάλασσα, σκούρα πράσινη, χώνευε ήσυχα
Το τελευταίο φως της ημέρας
Που τρυφερά αγκάλιαζε
Τ' αμπέλι με τα μικρά κυπαρίσσια...

Σ' αυτό το ήμερο τοπίο
Η ερωτική περίπτυξη
Δεν έμοιαζε καταφύγιο της μοναξιάς
Αποκτούσε γλυκύτερο νόημα.

Βασίλης Καραβίτης

………………………………….

Mια τεράστια ρόγα
είναι το καθένα
απ' τα δυο μικρούλικα
βυζάκια σου
Μια τεράστια φλόγα



Τάκης Σιδέρης

…………………………………………

σπάζω το δάκρυ μου
φυλακισμένα αστέρια
στο στήθος μου



Ζαχαρίας Φωτίου

…………………………………………

ΕΝΑ ΦΩΣ

Ένα μικρό κατάρτι
στη μέση της νύχτας
ωκεανός ο κόσμος'
ανύπαρκτος.
Μόνο ένα φως
στον χαμένο
ορίζοντα.

Γιώργος Ξανθάκος

………………………………………………..

ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΩΡΑΙΟΣ ΛΑΜΠΕΡΟΣ

Σαν ήλιος ωραίος λαμπερός
κρέμεσαι στους βράχους
και γω ριγμένος στο φως
τρέχω ξυπόλυτος
γδυμένος τα πράγματα του κόσμου.



Σταύρος Μίχας.

…………………………………………………


Η επιμονή σου
να βασανίζεις το λόγο
να τον βάζεις' να αποδείξεις
-ντε και καλά-
ό,τι κάτι αξίζεις
σαν ποιητής.



Γιώργος Σταμούλης

……………………………………..

Tελειώνει ο Αύγουστος, ολοένα ξεκαρφώνεται
Μετατοπίζεται σ' ένα Σεπτέμβρη αγερινό.
Πώς να τη δέσω αυτή τη μνήμη που δεν πιάνεται.
Νύχτα πραγματικότητα αδυσώπητη.
Παιδιά δεν έχω, όλα τα πήρε το ποτάμι σου.
Οι σπόροι μου μεσ' στο αίμα σου καταποντίστηκαν
την ώρα που άγγιζα τα χέρια σου
και μέσα μου ορθωνότανε σαν τιμωρία η θάλασσα.



Τάκης Σινόπουλος

ΕΙΣ ΑΤΟΠΟΝ

Ποιο είναι του φόβου το ξεδίψασμα;
Πώς μετριέται το βάρος της ανάσας;
Πώς να γυρίσει μια απουσία
σε χάδι θεοβρεχούμενο;
Ποιο μέρος επί γης
κρατά τον άνθρωπο στο ύψος του
και τη γραφή στην άμμο;
Τι χρώμα έχει ο θάνατος
τι χώμα έχει ο ύπνος;
Από νεράκι σε νερό
το τρυφερό σκορπίζει;
Σκουπίζει η τρέλα το μυαλό
για να γλιστρά αθόρυβα;
Ο χρόνος τέμνει κάθετα
ή σφάζει την ακτίνα μας;
Μήπως το αίμα εφάπτεται
κι αλλάζει καρωτίδες;
Έχει υπόλοιπο η θλίψη
ή τέλεια διαιρείται 
πριν μας προσθέσει στο σκοτάδι;



Άννα Γρίβα

Πνίγομαι μέσα σε μια κούπα με καφέ
Κάποιος με ανακατεύει αφηρημένος
Μ' ανακατεύει μ' ανακατεύει
Δεν βλέπει που δεν λιώνω
Να με βγάλει να σωθώ



Αργύρης Χιόνης

…………………………………………………..

AΙΘΡΙΟ

Το μόνο αληθινό πάνω σου
Είναι τα δάκρυά σου

Σαν περιστέρια
Στο στήθος σου.



Θανάσης Θ. Νιάρχος

……………………………………………….

Το περιβόλι του κόρφου σου
Είναι η μόνη μνήμη που κρατώ
Από την εποχή που είχα αφή και γεύση



Δημήτρης Χαρίτος

………………………………………………..

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

Ήρεμος,
όταν κοιμάμαι ή σκέφτομαι
ανάμεσα στα δυό σου στήθη
πιστεύω στην μετεμψύχωση.
Κάπου στη επανάσταση του εικοσιένα...
Πρέπει να είχα ξαναζήσει...
Πρέπει εγώ να ήμουν ο Δυοβουνιώτης!



Άγγελος Ήβος

………………………………………………..

Δεν ήταν ο παγετός
δε σπάσανε τα κεραμίδια.
Η σκεπή άνοιξε για να φύγει
η ψυχή του. Να πετάξει.



Ανδρέας Ρούσης

………………………………………………

ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ

Ένα φύλλο
μονάχο λικνίζεται στον αέρα
αντιστέκεται στην πτώση του
μάταια.
Κάποιοι εκεί
στην πράσινη χλόη
το περιμένουν εναγώνια
με ανοιχτές αγκάλες
με τρύπια χέρια.



Σέφης Αναστασάκος