AΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΦΟΒΟΣ


Δέσαμε στο λιμάνι
από το φόβο των αγέρηδων.
Τώρα κλεισμένοι μες στο σπίτι
μας φοβίζουν τα αερικά.



Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος

………………………………………….

Ο ΔΡΟΜΟΣ

                               Αυτός ο δρόμος,

                               δεν έχει γυρισμό,

                               δεν έχει τέρμα.

                               Αμέτρητα χιλιόμετρα,

                               τρέχεις μονάχος με το αμάξι.

                               Τώρα το ξέρεις,

                               όλα χάθηκαν

                               κι αφού δεν έμεινε,

                               καρδιά ν’ αντέξεις τη ζωή,

                               πατάς το γκάζι σαν τρελός στη λεωφόρο. 

Θεοχάρης Παπαδόπουλος

………………………………………….

Ω θέλλω

Εκείνη

Πριγκηπικά πηγαίνει για ύπνο

Φορώντας πασούμια χωρίς νούμερο αφετηρίας

Το δωμάτιο

Χωρίς τέλη κυκλοφορίας το χαλί

Ταρακουνά το δωμάτιο τις μέρες

Χίλιες και μία τις νύχτες

Δεν θέλησε ποτέ να δει πίσω από

Την κουρτίνα

Εκείνη

Εγώ το δάχτυλο σου να τριγυρίζει

Το σχήμα ενός χάρτη μετρό

Χωρίς αριθμούς ταξινόμησης

Πού πηγαίνουμε άραγε;

Σε ποια παρένθεση ύπνου;

Εκείνη

Είναι ακριβή η πεποίθηση

Εκείνη

Έχει τίμημα

Εκείνη

Ακούς την δυστροπία της αμέλειας

Εκείνη

Το χαλί κάνει ένα μικρό ανασήκωμα στην γωνία

Από κάτω εκεί κρύβεται η απάντηση μιας μορφής

Χωρίς περίγραμμα

Εκείνη

Πριγκηπικά πηγαίνει για ύπνο

Φορώντας κόκκινο χρώμα στα νύχια

Εκείνη

Θα πέσει από το παράθυρο

Μια στιγμή οργασμού

Εκείνη

Την μόνη στιγμή που

Σταματάς να σκέφτεσαι

Εκείνη

Μόνο βιώνει

Εκείνη

Θα αφήσει την αμαξοστοιχία των δοντιών

Να μετεωρίσει την λέξη

Ανάμεσα σε δυο χείλη

Καμιά άρθρωση του συναίσθημα

Μαγκωμένο το σώμα στο προηγούμενο

Ω Θέλω

Ο μορφή

Ο ποτε

Α να

Και

Σιαμαία

Για τι

Συστρέφεται ο κατακόρυφος τονισμός

Και έξω όλη η πόλη

Ασυγκράτητη

Στο διαστημικό λεωφορείο

Φωτογραφίζει καταραμένα το κενό

Οθέλλο

Γεωργία Τρούλη

………………………………………………

ΠΟΙΗΜΑ

Πάνω στο σεντόνι
είμαι ένα ώριμο ροδάκινο
να περάσω μέσα απ' τα χείλη σου
ν' αφανιστώ στον ουρανίσκο σου
μεθυσμένη



Μυρτώ Αναγνωστοπούλου-Πισσαλίδου

………………………………………………..

ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ

Ψίχουλο ψίχουλο η ομορφιά σου λιγοστεύει
κι η μοναξιά σου χτίζεται από τους εραστές σου.
Η λήθη κυπαρίσσι, σου τρυπάει τον ουρανό σου
και τρέχει πανικόβλητη στην φλέβα του θανάτου



Κωσταντίνος  Ιωαννίδης