Τρίτη 25 Μαρτίου 2014


OI ΠΛΗΓΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ

Έτσι που περιμένω όρθιος
στη μέση του δωματίου
ασάλευτος κι έτοιμος να σωριαστώ
τ' άγάλματα σκέφτομαι
που δεν βρήκαν θέση 
σε Μουσείο, που τα πρόσωπά τους
είναι σπασμένα απ' τις βροχές
κι η στάση τους πάντα
η ίδια: της προσμονής.
Από το δέρμα τους τίποτε δεν έμεινε.
Απ΄τα χτυπήματα και τις πληγές
τα φωτεινά σημεία πού και πού μόνο 
θυμίζουν την αλλοτινή τους λάμψη
τις υποσχέσεις γι' άλλη ζωή...



Αλέξανδρος Ίσαρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου