BOYTIA

Μολις του ανοιξε την πορτα την φιλησε με λυσσα.
Βουτηξε ολος μεσα στο στομα της.
Επειτα εκεινη γινηκε θαλασσα. Άπατη.
Περασαν χρονια, υπερβολικα πολλα.

΄κεινη ακομη θαλασσα.
'κεινος ακομη Δυτης της.

Καθε που θα ανταμωθουν, η βουτια οπως η πρωτη παραμενει.

Και ποσο αυτος λυπαται που καποτε θα χαθουν!
Ο ενας θα πεθανει
κι ο αλλος κατω απο ενα δεντρο, σαν ξερόφυλλο, θα περιμενει
τη σειρα του
αναπολωντας τα νιατα του τα ζωηρα
και την Καλη του Αγαπη.



Καtia Tornay

………………………………………………………..

ΣΟΥ' ΚΛΕΨΑ

Φεύγοντας σου' κλεψα
την οδοντόβουρτσα.
Παλιά τριμμένη μισοφαγωμένη
δε φαντάζομαι
να σου έλειψε.

Καιρός ήταν
να πάρεις καινούργια.
Εγω κάθε πρωί
τα δόντια μου
με την οδοντόβουρτσά σου πλένω

στο στόμα μου
το στόμα σου
τη δική σου γεύση
φιλώντας.

Όσο καιρό μου κρατήσει
δε θα φύγει
από το στόμα μου
η γλώσσα σου.



Στέλλα Αλεξοπούλου

…………………………………………………..

ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΗ ΤΟ ΦΙΛΙ

Το φιλί που παίρνουν τα χείλη
η ψυχή το χαίρεται.
Χωρίς ψυχή το φιλί
μοιάζει δαγκωματιά φιδιού
που σ΄ εξοστρακίζει απ΄τον παράδεισο.



Δημήτρης Κάβουρας

……………………………………………….



Τώρα θα ζω με το πουκάμισο που φόραγες
Με κείνον τον άνεμο που χάιδευε το πρόσωπό σου
Μαζί με τις ατέλειωτες στιγμές του έρωτά μας
Και κείνο το χωράφι στο νησί που τρέχαμε γυμνοί


Κώστας Αλευράς

………………………………………………..

       Το αναπηρικό καροτσάκι
            έτρεχε ιλιγγιωδώς
               στην άσφαλτο
           και δεν σταμάτησε
                  καθόλου
            να με πάει βόλτα
                 στο πάρκο
              που ανθίζουν
  μικρα τραυματισμένα χαμόγελα
            του Φθινοπώρου.




Μιχάλης Αγγελάκης

………………………………………………

ΠΟΤΑΜΕ ΜΟΥ

Ποταμέ μου σ' έχασα
Σαν τους κυνηγημένους δολοφόνους
που και στο γυάλισμα της κανάτας
βλέπουνε το στραφτάλισμα του δεσμοφύλακα
Στο μουχλιασμένο αυτό ξερόχωμα
βλέπω ότι ξερότοποι αγκαθεροί
χωρίς συγκρατημό θα με σκεπάσουν

Ήταν δροσιά και βεργίτσες σκύβανε στα νερά σου
ήτανε πεντακάθαρα τα χαλίκια
Πατάν τα πόδια μου στο βρωμονέρι, μύγες
κουνούπια, μιά μπόχα π' όνομα δεν έχει



Γιάννης Πατσώνης