Η ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ

Κι αυτός ο στίχος
στιμμένη λεμονόκουπα

Για να ριχτώ στους δρόμους
ξεγυμνωμένη

Σ' ένα παραλήρημα ζωής



Μαρία Κούρση

………………………………………….

<μνημοτεχνική>

Η φευγαλέα εικόνα σου: μαλλιά κοντά αγορίστικα,
πράσινο βλέμμα, φόρεμα καφετί μέχρι τα γόνατα,
λευκοί αστράγαλοι, μπεζ πέδιλα ανοιχτά.

Για να συγκρατήσω καλύτερα την εικόνα σου
θα προσθέσω την εξής λεπτομέρεια: στο πέρασμά σου
ένα βυσινί λουλούδι μπουκαμβίλιας
έπεσε στον κήπο του διπλανού αρχοντικού.

Ιγνάτης Χουβαρδάς

………………………………………………………..

......

Mην ξαναφύγεις μακριά μου
Ούτε να το διανοηθείς ποτέ
Υπέμεινα βάσανα πολλά

Ελλιπής ο κόσμος μου
Λατρεμένο μου μουτράκι
Έλα τώρα εδώ σε περιμένω
Ισχνά τα χρόνια που περάσανε
Ψυχανεμίστηκα μια αλλιώτικη ζωή
Ερινύες με τριγύρισαν και πάθη
Σώπασε τώρα κι αγκάλιασέ με

.....


 Νέστορας Πουλάκος

……………………………………………….

H ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΥΑΛΙ

Μπαμπά, μαμά, με φτάξατε
Από γυαλί.
Δε μεριμνήσατε για ένα
Πιο ανθεκτικό υλικο. Μ' αφήσατε
Στην τύχη μου
Και όλο τρέμετε για μένα
Μήπως σπάσω.

Και πιο πολύ, γιατί στο βάθος
Ξέρετε
Πως τα κομμάτια μου θα κόψουν
Το λαιμό σας.



Έλενα Πολυγένη