ΤΟ ΤΣΑΚΜΑΚΙ
 
Ένα ποίημα κάνε μου 
με πέτρα και φυτίλι  
ένα ποίημα μικρό
ίσα ίσα να χωρά στην τσέπη:
μήπως και μου ζητήσουνε  
φωτιά στο δρόμο.


Σάββας Πατσαλίδης

…………………………

                                   στην Ελένη
Είμαι ένα φθινοπωριάτικο δέντρο  
γδύνομαι τα φύλλα μου
 και σε προσμένω.
 
Είσαι ο Χειμώνας.


Νίκος Δαββέτας

……………………………

Πήγα κάτω στην Commercial Street
και είδα ξανά τα διαμερίσματα που νύχτα
κάποια νοτιοαφρικάνα από το μπάρ
που τ’όνομα μου διαφεύγει
-καιρό πολύ πια, δεν τόλμησα να ξαναπάω-
ωσότου το πρωί χάραξε στο παράθυρο
και πέρα μέχρι το Gherkin
την στάση του μετρό
στο απέναντι πεζοδρόμιο
τα σκυμμένα βήματα, το πρόωρο απόγευμα.


Θοδωρής Ρακόπουλος

………………………………………

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ
 
Όλα μπορείς να τα σωπάσεις  
όμως ποτέ τον έρωτα'
την ώρα που ανοίγουν τ' άστρα,  
όταν αρχίζει στην καρδιά η μουσική  
και κόβονται γλυκά τα γόνατα.
Τότε σε οδηγούν τα βήματά σου.


Γιώργος Ιωάνννου

………………………………………

ΔΟΚΑΝΟ
 
Θα σου φτιάξω μια λευτεριά
να χωράς
 
θα σε κλείσω μέσα κρυμμένη  
να μη στην πάρουνε
 
κι απ' έξω αλυσίδες, λουκέτα  
να μη στην κλέψουνε
 
και μάνταλα πολλά μάνταλα
 
κι εγώ στην πόρτα μπροστά
να φυλάω


Αντώνης Λεγάκης

……………………………………

 

 TO ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟ ΦΕΓΓΙΤΗ

Έκλεψες πάλι την πανσέληνο απόψε  
άνοιξες το φεγγίτη σου  
κι αφαίμαξες όλο το λευκό
της νύχτας  

έκλεψες την πανσέληνο  
και έγινες ποτάμι 
έγινες βροχή και φεύγεις  
ανάμεσα από τα δάχτυλά μου


Ευριπίδης Κλεόπας

.......................................................

θεοί άνθρωποι & κτήνη
 
τα χρόνια μου
γυρίζουν στην πόλη 
μόνα αδέσποτα σκυλιά πεινασμένα
κοιτάζουν τους θεούς οκνηρούς 
και τους ανθρώπους να τρέχουν  
δεν τα ταΐζει κανείς


Ιωάννης Τσίρκας

…………………………………

ΑΓΑΠΗ
 

Μην ξεχαστείς  
στο πικρό   
της  ιαχής  
που είμαι


Κώστας Ρεούσης