ΜΕ  ΤΗ  ΒΟΗΘΕΙΑ  ΤΗΣ  ΝΥΧΤΑΣ

        Γλιστρώντας  μέσα  στη  σκιά  σου  με  τη  βοήθεια  της  νύχτας.

        Ακολουθώντας  τα  βήματά  σου,  η  σκιά  σου  στο  παράθυρο.

        Αυτή  η  σκιά  στο  παράθυρο  είναι  δικιά  σου,  δεν  είναι  κάποιας  άλλης,  είσαι  εσύ.

        Μην  ανοίγεις  αυτό  το  παράθυρο,  αυτό  το  παράθυρο  που  κουνιέσαι  πίσω  απ’ τις  κουρτίνες  του.

        Κλείσε  τα  μάτια.

        Θά’ θελα  να  στα  κλείσω  με  τα  χείλια  μου.

        Αλλά  το  παράθυρο  ανοίγει  κι  ο  αέρας, ο  αέρας  που  κουνά  παράξενα  την  φλόγα  και  τη  σημαία  κυκλώνει  τη  φυγή  μου  με  το  παλτό  του.

        Ανοίγει  το  παράθυρο  ανοίγει  κι  ο  αέρας,  ο  αέρας  που  κουνά  παράξενα τη  φλόγα  και  τη  σημαία  κυκλώνει  τη  φυγή  μου  με  το  παλτό  του.

        Ανοίγει  το  παράθυρο:  δεν  είσαι  εσύ.

        Το  γνώριζα  καλά.

Robert Desnos