ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΗ ΤΟ ΦΙΛΙ

Το φιλί που παίρνουν τα χείλη
η ψυχή το χαίρεται.
Χωρίς ψυχή το φιλί
μοιάζει δαγκωματιά φιδιού
που σ΄ εξοστρακίζει απ΄τον παράδεισο.



Δημήτρης Κάβουρας

……………………………………………….



Τώρα θα ζω με το πουκάμισο που φόραγες
Με κείνον τον άνεμο που χάιδευε το πρόσωπό σου
Μαζί με τις ατέλειωτες στιγμές του έρωτά μας
Και κείνο το χωράφι στο νησί που τρέχαμε γυμνοί


Κώστας Αλευράς

………………………………………………..

       Το αναπηρικό καροτσάκι
            έτρεχε ιλιγγιωδώς
               στην άσφαλτο
           και δεν σταμάτησε
                  καθόλου
            να με πάει βόλτα
                 στο πάρκο
              που ανθίζουν
  μικρα τραυματισμένα χαμόγελα
            του Φθινοπώρου.




Μιχάλης Αγγελάκης

………………………………………………

ΠΟΤΑΜΕ ΜΟΥ

Ποταμέ μου σ' έχασα
Σαν τους κυνηγημένους δολοφόνους
που και στο γυάλισμα της κανάτας
βλέπουνε το στραφτάλισμα του δεσμοφύλακα
Στο μουχλιασμένο αυτό ξερόχωμα
βλέπω ότι ξερότοποι αγκαθεροί
χωρίς συγκρατημό θα με σκεπάσουν

Ήταν δροσιά και βεργίτσες σκύβανε στα νερά σου
ήτανε πεντακάθαρα τα χαλίκια
Πατάν τα πόδια μου στο βρωμονέρι, μύγες
κουνούπια, μιά μπόχα π' όνομα δεν έχει



Γιάννης Πατσώνης

……………………………………………..

TO AΣΠΡΟ ΧΩΜΑ

Το άσπρο χώμα
μου θυμίζει το θάνατο.
Μπορεί επειδή είναι ουδέτερο
ή γιατί θυμίζει χιόνια και παγωνιά,
ή γιατί και τα σάβανα
είναι πάντα λευκά.

Ίσως ακόμα
γιατί τη μέρα που έφυγες
φορούσες ένα άσπρο φουστάνι.



Περικλής Σφυρίδης

……………………………………….

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΕΡΜΑ

Είμαι ένα μικρό κέρμα.
Τρέμω τη συσκευή
που θα με κάνει τραγούδι
να με τραγουδάς μ' όποιον κι όποιον.




Σπύρος Λαζαρίδης

…………………………………………

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Oι γυναίκες αγαπάνε το φεγγάρι
το φεγγάρι αγαπάει την ερημιά
κι οι γυναίκες δεν το ξέρουν.




Κώστας Γαρίδης

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ

Την ώρα
Που έβγαζε τον επικήδειο
Ο πεθαμένος σηκώθηκε
Και του 'κλεισε
Το στόμα



Αργύρης Μαρνιέρος

Περισσότερο από την ποίηση με ενδιαφέρει η νίκη της 
ποίησης.
Περισσότερο από την ευαισθησία με ενδιαφέρει η νίκη
της ευαισθησίας.
Περισσότερο από την αγάπη με ενδιαφέρει η νίκη της αγάπης.



Στέλιος Ροΐδης

ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΚΑΜΑΤΗ

Έτσ' όπως μας ηρθ' ο Γιάννος, έτσι μας αφήκε γειά:
εροκάνισε τους τόκους - έφαε και τη σερμαγιά`
δε λογάριασε ποτέ του θησαυρούς, μαϊδέ λεφτά.
Τα χρονάκια που' ζησε τα κονόμησε σωστά:
Τα εμοίρασε στα δυό, κι έτσι από τα δυό μισά
το' να ήτανε για ύπνο, τ' άλλο για την ταμπελιά.



ΖΑΝ ντε ΛΑΦΟΝΤΑΙΝ
{ μεταφ. Βάιος Λιάπης }

ΠΑΛΑΙΟΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ Η ΠΟΙΗΣΗ
                 2/12/Ο5

Σε κρατώ στα χέρια μου, ξεχασμένε ποιητή,
στο οστεοφυλάκιο ενός παλαιοβιβλιοπωλείου.
Στοιβαγμένος, χρόνια, στα αζήτητα
ανάμεσα σε κιτρινισμένες σελίδες
ανάκατες σκέψεις πόνου κι έρωτα,
όπου όλα αγοράζονται και πωλούνται
εκτός από σένα.
Ουδείς τυμβωρύχος
θ' αναταράξει την ατέρμονη γαλήνη
του αθάνατου Φαραώ Ακενατόν.
Ο ήλιος ζεσταίνει όνειρα και μνήμη
ο Νείλος ποτίζει ξεραμένα χείλη.
Κι ο ποιητής,
άλυτο αίνιγμα στην έρημο.
χαμένης πυραμίδας μυστικό.



Κωνσταντίνος Δ. Παπανικολάου

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ

Αγγίγματα αποκομμένα απ΄το συναίσθημα
χάιδεψαν κι απόψε τη σάρκα σου.
Τίποτα περισσότερο δεν ζητάς,
έμαθες να αρκείσαι στα λίγα.
Ποιός ξέρει πόσα ημερόνυχτα βούλιαξες,
πόσες εβδομάδες σύρθηκες,
πόσους μήνες πένθησες, ίσως και χρόνια,
μέχρι να πάψεις να θυμάσαι,
να πάψεις να αποζητάς,
να πάψεις να αγαπάς.
Έχεις πιά πειστεί πως έχεις
τον έλεγχο των κινήσεων,
τον έλεγχο γενικώς....
Έχεις αναβαθμιστεί σε ανθεκτικότερη έκδοση
κι αν καμιά φορά καταλάβεις πως εκπίπτεις, κοιτάς κατάματα τα αγάλματα και συνέρχεσαι.
Άλλωστε πάντοτε τα θαύμαζες,
τώρα έγινες όμοια με αυτά.
  



Κωνσταντίνα Βουβόλα

 

.........................................................................

ΥΠΕΡΒΑΛΛΩΝ ΖΗΛΟΣ

Τον κατηγόρησαν για απληστία
Είχαν δίκιο
Με τι θράσος απαιτεί κάποιος σήμερα
ένα μπαλκόνι με θέα στη θάλασσα
ένα μπουκάλι κρασί
και μια ξανθιά νεράιδα
να τον φιλάει στο στόμα;



Μάκης Γιουρτζόγλου

................................................................

ΜΟΥΣΙΚΗ

Ξέχειλη από σιωπή η απέραντη αίθουσα.
Και το πιάνο ήταν η μεγάλη, άγια Τράπεζα
όπου πάνω της, τα χέρια ενός άντρα, λιγνά κι ασυγκράτητα
κόβαν και μοίραζαν γύρω
τον άρτο της αιωνιότητας.



Τάσος Λειβαδίτης



....................................................................


ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Ό,τι δεν πρόλαβε
να τραγουδήσει η αστραπή
το αφηγείται
με υπομονή η στάχτη.



Γιώργος Στάμος

………………………………………….

Ενοικιάζεται κορμί
Περιορισμένων τετραγωνικών
Διαμπερές από τραύματα
Σε καλή κατάσταση
Πρόσφατα ανακαινισμένο
Φρεσκοβαμμένο
Με εσωτερική αυτόνομη θέρμανση
Εξωτερική μόνωση
Σε περιοχή ήσυχη
Με θέα σε πάρκο
Ελαφρώς επιπλωμένο
Χωρίς αναμνήσεις
Τιμή λογική
Εξαιρούνται οικογένειες
Προτιμώνται τύποι μοναχικοί
Και μονόχνοτοι
Για ιδιοκατοίκηση
Πληροφορίες εντός


Aγγελική Λάλου

…………………………………………………

    XΩΡΙΣ ΓΥΡΙΣΜΟ

Ντυμένος την απύθμενη πνοή σου
στις θάλασσες των ματιών σου
ταξιδεύω
χωρίς γυρισμό.



Κώστας Πάτσης

………………………………………………….

BOYTIA

Μολις του ανοιξε την πορτα την φιλησε με λυσσα.
Βουτηξε ολος μεσα στο στομα της.
Επειτα εκεινη γινηκε θαλασσα. Άπατη.
Περασαν χρονια, υπερβολικα πολλα.

΄κεινη ακομη θαλασσα.
'κεινος ακομη Δυτης της.

Καθε που θα ανταμωθουν, η βουτια οπως η πρωτη παραμενει.

Και ποσο αυτος λυπαται που καποτε θα χαθουν!
Ο ενας θα πεθανει
κι ο αλλος κατω απο ενα δεντρο, σαν ξερόφυλλο, θα περιμενει
τη σειρα του
αναπολωντας τα νιατα του τα ζωηρα
και την Καλη του Αγαπη.



Καtia Tornay

………………………………………………………..

ΣΟΥ 'ΚΛΕΨΑ

Φεύγοντας σου 'κλεψα
την οδοντόβουρτσα.
Παλιά τριμμένη μισοφαγωμένη
δε φαντάζομαι
να σου έλειψε.

Καιρός ήταν
να πάρεις καινούργια.
Εγω κάθε πρωί
τα δόντια μου
με την οδοντόβουρτσά σου πλένω

στο στόμα μου
το στόμα σου
τη δική σου γεύση
φιλώντας.

Όσο καιρό μου κρατήσει
δε θα φύγει
από το στόμα μου
η γλώσσα σου.



Στέλλα Αλεξοπούλου

                     ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ

Για  πούλημα  αυτό  που  οι  Εβραίοι  δεν  έχουν  πουλήσει,  αυτό  που  ούτε  η  αρετή  ούτε  το  έγκλημα  το  έχουν  δοκιμάσει,  αυτό  που  το  αγνοούν  ο  καταραμένος  έρωτας  και  η  σατανική  αγαθότητα  των  μαζών,  αυτό  που  ούτε  ο  χρόνος  ούτε  η  επιστήμη  το  έχουν  αναγνωρίσει.

     Οι  φωνές  που  ξαναϊδρύονται,  η  αδελφική  έγερση  όλων  των  ενεργειών  χορικών  και  ορχηστρικών  και  οι  ακαριαίες  τους  εφαρμογές `  η  ευκαιρία,  μοναδική,  να  ελευθερώσουμε  τις  αισθήσεις  μας !

     Για  πούλημα  τα  κορμιά  χωρίς  τιμή,  απ’ όλες  τι  ράτσες,  απ’ όλο  τον  κόσμο, από  κάθε  φύλο,  από  κάθε  καταγωγή ! Τα  πλούτη  αναβλύζουν  σε  κάθε  βάδισμα!  Ξεπούλημα  των  διαμαντιών  χωρίς  εξέταση !

     Για  πούλημα  η  αναρχία  για  τις  μάζες `  η  ακατάβλητη  ευχαρίστηση  για  τους  ανώτερους  ερασιτέχνες,  ο  αποτρόπαιος  θάνατος  για  τους  πιστούς  και  για  τους  εραστές !

     Για  πούλημα  οι  κατοικίες  και  οι  μεταναστεύσεις,  σπορ,  μαγείες  και  άριστες  ανέσεις,  και  ο  θόρυβος,  η  κίνηση  και  το μέλλον που φτιάχνουν!                                                                                 

     Για  πούλημα  οι  εφαρμογές  των  υπολογισμών  και  τα  πρωτοφανή  άλματα  της  αρμονίας.  Τα  ευρήματα  και  οι  φιλύποπτες  εκφράσεις, άμεση  παράδοση ,

     Εξόρμηση  παράλογη  κι  απέραντη  στις  αφανείς  λαμπρότητες,  στις  ανεπαίσθητες  τέρψεις,- και  τα  παλαβά  της  μυστικά  για  κάθε  βίτσιο- και  η  τρομαχτική  της  ευθυμία  για  το  πλήθος.

     Για  πούλημα  τα  Κορμιά,  οι  φωνές, ο  απέραντος  ασυζήτητος  πλούτος,  αυτό  που  ποτέ  δε  θα  πουλήσουμε. Οι  πωλητές  δεν  έχουν  τελειώσει  ακόμα  το  ξεπούλημα ! Οι  ταξιδιώτες  δε  χρειάζεται  να  δώσουν  την  παραγγελία  τους  τόσο νωρίς !

ΑRTHUR RIMBAUD

βρώμικη πηγή
ένα σπουργίτι πέφτει
δεν αναπνέω
...

η τύχη ζάρι
ριγμένο στη θάλασσα
δρόμο ανοίγει
...

το πρόσωπό σου
ανακαλύπτω ξανά 
δάσος καμμένο
 ...

άνοιξη` φεύγεις
πετάς σαν πεταλούδα
και θα ξεχάσεις



Ηλίας Ν. Μέλιος

Απόψε είναι η λύπη μου
πυκνή
καημό θα την έλεγα
απόψε
δε μιλώ
δε διαμαρτύρομαι
δε φωνάζω
άρρωστοι
πικραμένοι
μοναχοί
καταδιωγμένοι
και σείς οι χωρίς ελπίδα
απόψε είμαι κοντά σας



Γιάννης Ευσταθιάδης

Όταν άπλωσες το χέρι σου να με χαϊδέψεις
ο κόσμος είχε γίνει κόκκινος




Γιώργος Ευλογημένος

MΠΑΛΛΑΝΤΑ

Αυτή η γαλάζια
η τετράγωνη
στιγμή
που με περιέχει

είναι ζάρι
ζεστό

στη φούχτα
μιας γυναίκας
με ανέσπερα
μαλλιά



Νάσος Βαγενάς

...................................................................

  Τυχοδιώκτης των πέντε αισθήσεων

Δε χρειάστηκε να φύγω μακριά
  Στη Σαμαρκάνδη
  Στη θάλασσα του Μπέρινγκ
  Στη γη του πυρός
Για να παίξω τη ζωή μου κορώνα γράμματα
Το άγνωστο είναι παντού
Γύρω μου
Και μέσα μου
Συνεχώς



Σάκης Τότλης

................................................................


 

Ας απεργήσει όσο θέλει η ΔΕΗ
όνειρα βλέπουμε και στο σκοτάδι.



Μανόλο

..................................................................

ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

Δες.
Το αλάτι που έγλυψα απ' το λαιμό σου
Έγινε σταγόνα σιρόπι κάτω απ' τη γλώσσα μου
Κι έμεινε εκεί.
Μεγάλωσε και πύκνωσε.
Κάτω απ' τη γλώσσα μου κρυμμένο
ένα μαργαριτάρι.



Άννα-Μαρία Παπαδοπούλου

..............................................................................

TO ΦΟΡΕΜΑ ΣΟΥ

Άσπρο καραβίσιο πανί
Το φόρεμά σου
Γράφει θαλασσινά ταξίδια

Το στήθος σου δυο κύματα
Κρυφά
Με βουλιάζουν.



Αυγερινός Μαυριώτης

Μέσα στις πέτρες 

Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στό
πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα εδώ σ’ αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μες τις πέτρες.




Άρης Αλεξάνδρου

Πονώ γιατί πέρασε μέσα απ’ την καρδιά μου

                 ένα μεγάλο αγκάθι

   σπρωγμένο με τόση άνεση από δάχτυλα

  που αγάπησα δίχως ελπίδα δίχως σύνεση

   και τώρα πια δεν έχω λόγια να σκεπάσω

                   τούτη την πληγή

            φωνές για να την κρύψω.

 Γιατί δεν θέλω, δεν μπορώ, δεν καταδέχομαι, 

                       όσα έζησα

          τώρα μονάχα ποίηση να’ ναι

Βύρων Λεοντάρης

ΗΛΙΑΚΕΣ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ

Οι ηλιακές μπαταρίες
και οι μεγάλοι ποιητές
μπορούν και δουλεύουν
κατευθείαν με τον ήλιο
ενώ άλλες μικρότερες
χρειάζονται συνέχεια
ξαναφόρτισμα:
φόρτισμα με φήμη
ή βότκα
και ίσως φόρτισμα με τη χρήση
άλλων ποιητών



Boris Slutsky

Αν δεν κρατούσες με τόσο πείσμα

στα χείλια και στα δόντια τα σύμφωνα,

σαν στρείδι

που κλείνει στον κίνδυνο μπροστά,

ίσως περνούσα μέσα σου

την απαλή ανάσα δυο φωνηέντων.

Στου έρωτα τον συλλαβισμό

ακόμα λαχταρώ

να προφέρουμε μαζί

έστω μια λέξη…

Λίλιαν Μπουράνη

Από μακριά είδα πολιτείες να μισοψήνονται
στις κατάρες του δειλινού
όσα φωτοστέφανα κι αν τους χάριζε ο ουρανός
αυτές βουτούσαν στο αίμα πανηγυρίζοντας
δεν είμαι ούτε σοφός ούτε άγιος αλλά διέκρινα  
μια αλλόκοτη μανία σαν την λύσσα της αμαρτίας  
να τις τραντάζει συθέμελα  
Μικροσκοπικά άκεφα όντα εκεί μέσα  
παστωμένα είδα να βασανίζονται 
στον πυρετό της απληστίας  
Εφιαλτικά απάνθρωπα παλιόμουτρα να μαστιγώνουν  
δίχως οίκτο τους αδύναμους  
Κι όσο πλησίαζα τόσο η κακία ανάβλυζε από τα σπίτια 
σαν ασταμάτητη αιμορραγία  
Και θρήνησα τους δύσμοιρους και τόβαλα στα πόδια 
μακριά από τους ανθρώπους

Αλεξανδρος Αραμπατζης

ΑΝΑΣΤΡΟΦΑ

.....Από κάτω σε βρήκα, ντυμένο συρματόπλεγμα και πυρομαχικά.
Εκρηκτικός μηχανισμός αυτοσχεδίου θλίψης
Απροσάρμοστης, αξόδευτης
Φορούσες ανάστροφα τις παλάμες σου και την καρδιά σου
Κι ήσουν σαν μπαλωμένο σκαρί με σκισμένη παντιέρα την ελπίδα
Δεν είχε ρέστα η ζωή μου να σου δώσει
Μόνο σκοινί και αδιέξοδο

Κι έμεινες έτσι: ξύλινος, ακούνητος, παραμορφωμένος έρωτας
Κι έμεινα εκεί: περιπαίζοντας τον κυνισμό της θάλασσας
Το κύμα ταΐζει το χώμα και την ορφάνια μας
Ζώα νηστικά σερνόμαστε
Φορώντας ανάστροφα τα μυστικά μας

Πεθαίνουμε…

  

Μαίρη Κλιγκάτση

Ο,ΤΙ ΔΑΚΡΥΖΕΙ

Ο,τι δακρύζει
Δεν είναι κάποια θύμηση
Που γέρνει μαραμένη
Πάνω στα βλέφαρά μας
Αλλά ένα όνομα
Που τόσο αγαπήσαμε
Και δεν μπορούμε πια να το προφέρουμε
Κι αλίμονο απομένει
Σαν λίγο χιόνι που έλιωσε
Μέσα στη χούφτα μας.



Τάκης Βαρβιτσιώτης

.......................................................................

 

              Η ΒΕΡΑΝΤΑ

Αυτή η βεράντα που περάσαμε ένα βράδυ
κατάμονοι μες στην ερημωμένη πόλη
αυτή η βεράντα μες στο καλοκαίρι
είναι η μόνη ανάμνηση που απόμεινε
τώρα που ο άνεμος σηκώνεται και φέρνει σκόνη



Αλέξης Ασλάνογλου

.......................................................................

 

Απέραντη θλίψη
καθώς συναντάς
τα όνειρα
ενός ουρανού
που θέλει
να αλλάξει χρώμα.

 

Ντίνα  Γεωργαντοπούλου.

............................................................

AΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Όπως  τα πεύκα που χάνονται στη νύχτα
το πρόσωπό σου σβήνει, τα μάτια σου
δε λάμπoυν πια.

Σφυρίζει το τρένο, διαλύεται ο άσπρος καπνός
μέσα στη νύχτα` μόνος
απέμεινα στον έρημο σταθμό.




Γεράσιμος Ρομποτής

.................................................

Αφροδίτη

Για να με αγγίξεις
πρέπει να ξεγελάσεις τον δεσμώτη μου.
Για να σε αγγίξω
δούλοι προαιώνιοι
να δουλέψουν υπερωρίες.
Μονάχα κοίτα με λοιπόν.
Και θαύμασέ με.
Έχει άλλη γλύκα
το χάδι που δε δόθηκε.



Aφροδίτη Λυμπέρη

..................................................................

ΣΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Σαν τα πουλιά που αναζητούν μια πλώρη καραβιού
   για να κουρνιάσουν,
χαμένα μισοπέλαγα, με κόντρα καιρό, χωρίς ελπίδες
   ξηράς,
ψάχνω να βρω ένα κορμί να ξαποστάσω,
μιαν αγκαλιά, για να ζεστάνω τη γύμνια μου.



Τάσος Κόρφης

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΑΪΚΟΥ

Μέρα και νύχτα
με σκοινί αόρατο
κάποιος μας δένει.

Άκουγα κουπιά
χωρίς να βλέπω βάρκα
μέσα στο πούσι.

Ουρά παγωνιού
σε πισινό μαϊμούς
τούτος ο κόσμος.

Όλοι χωράμε
οι ζωντανοί κι οι νεκροί
σ' ένα ποίημα.



Γιώργης Παυλόπουλος

......................................................

 

ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση
κι εγώ που δεν διαβάζω
κινδυνεύουμε.
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
κι εγώ τις αφορμές τους.



Μιχάλης Γκανάς

ΛΙΣΑΒΩΝΑ
  25/12/01

Λισαβώνα,
ω, Λισαβώνα μου,
τ' άρωμά σου μεθυσμένο πρώτες ώρες πρωινές.
Σιντεφένια τα ίχνη στις πέτρες σου,
τα λόγια στις πλώρες των καραβιών σου είναι χρυσά...
Λισαβώνα ερωτική, Λισαβώνα μου,
τ' αστέρια σου κολυμπούν απάνω στο κύμα σου...
Μαγεμένη κι απόψε, σαν κάθε νύχτα,
ζαλισμένη απ' την προσμονή και την έκσταση,
με παίρνεις μαζί σου...
Λισαβώνα, που δε σ' είδα ποτέ για να σε ξέρω,
γι' αυτό με γητεύεις μες το ψέμα μου`
γιατί σε πλάθω όπως εγώ το θέλω



Αργύριος Κυριακός

                    < σε έναν ναύτη >

θέλω να πέσω στη θάλασσα των ματιών σου
μα δεν ξέρω κολύμπι
τάχα θα τρέξεις να με σώσεις
ή θα μ' αφήσεις να πνιγώ;



Ντίνος Χριστιανόπουλος

........................................................................

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Toυ έρωτα
πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί
όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί
ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη
                        μεταλαβιά
                                 αιωνιότητας∙ ο έρωτας
είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι
                       η αγαλλίαση
                                του Καιρού.


Γιάννης Υφαντής

...............................................................................

 
Η ζωή μία στιγμή, ένας αέρας αυγινός.
Και η θάλασσα τόσο πλατιά, απέραντη για να μερεύει το μυαλό.
Που αρχίζει το φως ; Που τελειώνει η θλίψη ;
Eτοιμαζόμουν πάλι να ταξιδέψω στων ματιών σου τα μωβ σύννεφα.
Μα τα φτερά είναι πάντα αδύναμα,
μία μολυβένια πόρτα φράζει το άπειρο.

Τώρα βρέχει.
Στα χείλη σου ανθίζει το φθινόπωρο.
Της χαμένης αθωότητας τα μικρά θραύσματα λαμπυρίζουν
σαν τις σταγόνες της βροχής στις πευκοβελόνες.
Και στην αέναη κίνησή σου εσύ,
μόνο εσύ,
να φέγγεις μέσα στον κόσμο...



'Ελυα Βερυκίου

................................................................

ΟΙ KΑΚΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ

Κύριε είμαστε άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα,
<κι' η ψυχή μας
ήταν το ύφασμα που δεν τ' αγόρασε κανείς>.
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ’ την ούγια
η πήχη και τα ρούπια ήταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμής ποτέ:
η αμαρτία μας .

Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
- πιάνουν στη γη λίγο τόπο τα πολύτιμα.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
μέτρησε μας’ δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας.
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!.

Δ. Αντωνίου

 ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ

Έβαλα πλυντήριο χτες.
Χωρίς πρόπλυση,
με ένα απορρυπαντικό που καθαρίζει στους 40 βαθμούς.
Και μετά έβαλα τα κλάματα.
Είχαμε απομείνει εγώ, το πλυντήριο,
το ψυγείο, η τοστιέρα, η κουζίνα και το καλοριφέρ.
Ευτυχώς, την ώρα που κορύφωναν οι λυγμοί
και οι στροφές του πλυντηρίου,
μπήκε από το ανοιχτό παράθυρο ο γάτος μου
και νιαουρίζοντας θυμωμένα,
μου είπε να σου πω
ότι είσαι μεγάλη κουφάλα.

 

Άννα Νιαράκη 

Θέλω λίγο από τον χρόνο σου
λίγο από τον τόπο σου
λίγο από το βλέμμα σου
λίγο από τη σκέψη σου  
πολύ από σένα.



Mίνα Ξηρογιάννη

ΑΦΗΣΕ ΜΕ

να ξεμπλέξω
τα μαύρα σου μαλλιά
θα βγάλω ένα χελιδόνι.



Παναγιώτης Σταύρακας

Σήμερα το φως είναι αδύναμο,
γιατί ο Ήλιος όλη νύχτα
οργίαζε με τη Σελήνη.



Θανάσης Άνθιμος

Πολλά τα μάτια
αλλά λίγα βλέπουνε
μέσα στην καρδιά.



Ανδρέας Τσαφαράς

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μερικές φορές τα ακούς
σαν παλιές γειτόνισσες
που έσυραν τις καρέκλες τους
στην βολική σκιά
έξω από την αυλή σου.

Κλέβουν βελονιές
από το μπαούλο της προίκας
και μυστικά συνταγών
από δικά τους κεράσματα.

Τελειώνοντας την συνομιλία τους

αφήνουν ένα υπόλοιπο
στο μικρό πιατάκι
και καληνυχτίζονται
στην εξώπορτα.



Μαίρη Μπριλή

......................................................................

O ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

Φωνές του δέρματος
δεήσεις της αφής
επικλήσεις κι οιμωγές της παλάμης μου.

Θλάση των νυχιών μου
τραύματά μου ανώφελα

Δεν χαμηλώνουν τα βουνά εδώ κάτου,
Δεν έχει τέλος η Σκιά!



Σταύρος Βαβούρης

.................................................................................

ΣΕ ΚΕΙΝΟΝ

Τι κρίμα ρε φίλε
πριν γίνεις μέλλον
έχεις γίνει ήδη παρελθόν


Αγγελική Μακρή

......................................................................

Μετά από κάθε ταξίδι
στο στόμα  μου κατοικεί
πάντα η τρικυμία
των τόπων



Χρήστος Λαθουράκης

....................................................................

XIONIA ΠΟΛΛΑ

Χιόνια πολλά
λεν οι ζωντανοί.
Χρόνια πολλά
απαντούν οι πεθαμένοι.



Γιάννης Βαρβέρης

......................................................................

                    

                        Vox Humana

ΚΑΠΟΤΕ, ένα βρέφος μ' επισκέφτηκε στο όνειρό μου.
δεν μίλησε-δεν μίλησα. μόνο που τα πηδάλια της σκέψης του
μου μετέφεραν την ιδέα ότι
αν εμπιστευόμουν μια μελλοντική προσευχή
σε μια Θεά της σιωπής
η προσευχή δεν θα αποκαλυπτόταν ποτέ
παρά μόνο σ' εκείνον που είναι ταγμένος-
να ασκείται στην Σιωπή...



Γιώργος Αλισάνογλου

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Σαν τσαμπί σταφύλι με κρατάς
στα δυο σου χέρια
Αγαπημένε
σαν κούπα κόκκινο κρασί
σα μεγάλο γυαλιστερό κοχύλι
Είναι κουπιά τα χέρια σου
και πλέουν
στη χλιαρή καλοκαιριάτικη 
θάλασσα
αστέρια στην ψιλή αμμουδιά
να ηλιάζονται
δυο σάλιαγκοι που βγήκαν
με την πρωινή δροσιά
στο περιβόλι.



Ελένη Βακαλό

AΝΕΓΓΙΧΤΗ ΕΦΗΒΕΙΑ

Ανέγγιχτη εφηβεία το κορμί σου
καμιά ντροπή δε χειραφέτησε το αίμα σου
έκπαγλα αδιάφθορη η κάθε σου αρτηρία`

όμως κι εσύ αύριο θα χορέψεις
στον ουρανό ραγισματιά θα περπατήσεις
σαν Κυριακή στη παραλία θα σωπάσεις
όταν ο πύργος υποστέλλει τη σημαία.

Το υγρό σου σώμα θα περάσει απ' τη μνήμη
σαν πυροτέχνημα στο πιο ζεστό μου καλοκαίρι.



Γιάννης Καρατζόγλου

Αχ! αυτή η καρδιά
ελαττωματική.
Κι οι σχέσεις ρημάζουν
σαν προπολεμικές στέγες



Κωστής Νικολάκης




.....................................................



Είχα ένα κυπαρίσσι στο στήθος μου
και το' κοψα. Τώρα η ρίζα σαν χταπόδι
μου τρυπάει την καρδιά.

Δε μου' μεινε τίποτα πια να μοιράσω-
γυρίζω σταχομαζώχτρα στα μέρη που
πέρναγα σαν αστραπή με τ' άλογο
ξεσέλωτο.



Δημήτρης Παπακώστας

......................................................

H ΦΥΛΑΚΗ

Σφύριξε σχόλασμα
το γύρω γύρω
στην αυλή
οι χωροφύλακες
φτυαρίσαν έναν έναν
κακοποιό
στο κελί του

Το κελί είναι στέγη
οι φυλακές
είναι πύργοι
οι χωροφύλακες
είναι φτωχοί
οι καταδικασμένοι
προσπαθούν να ζήσουν
όπως εμείς



Αλίκη Γιατράκου Fossi
 

..............................................................

Δεσμώτρια λανθάνουσας μνήμης
άλλη μια νύχτα,κυνηγώ τη σκιά σου.
Ακουμπώ στην απουσία σου
τις ελπίδες μου ματώνω.
Ανακτώ στιγμές.
Μνήμες αγαπημένες,με πιάνουν απ΄το χέρι.
Κυλούν στις φλέβες μου
αγκομαχώντας δανεικές αναπνοές.
Να εισπνέω την δική σου ουσία.
Να κλείσω τα βλέφαρα
να αποξεχαστώ...
Για κοίτα όμως...
Δες,πως φεύγουν έτσι οι στιγμές.
Ήσυχα και αθόρυβα
όπως κυλάει ένα δάκρυ
απ΄την άκρη του ματιού.
Και πως να τις κρατήσω.
Τη δίψα της ψυχής
πως να τη σβήσω..

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου

......................................................................

ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΙΣΜΕΟΥΣ ΚΡΟΤΑΦΟΥΣ
(Σε όσους χάθηκαν το '90)
 

Οι φίλοι έφυγαν χωρίς να χαιρετήσουν. Χάθηκαν ανάμεσα σε στήθη λευκά θηλάζοντας ύπνο.
Για αυτό επιστρέφω τις
νύχτες στ' όνειρό μου. Ένα εκκρεμές στα δόντια του άγριου καιρού. Πέφτω, τα χέρια απλώνοντας για να τους φτάσω.
Αλλά στο παγωμένο χορτάρι, ίχνη τους ματωμένα. Στους ανθισμένους τους κροτάφους
μαζεύω λουλούδια πορφυρά. Κλείνοντας στις χούφτες μου την απορία που βαριανασαίνει
στα χείλη τους. Δεν ήταν Γη αυτή, ήταν νερό. Με την ψυχή του στριμωγμένη. Σαν
καθρέφτης ετοιμόρροπος μιας χώρας μακρινής .
Οι κήποι του ύπνου μου πνιγμένοι στα νυχτόβια άνθη.
Με μάτια κόκκινα καμένα από το φως. Τα σχοινιά τους,
έντρομα φίδια κρέμονται από το ταβάνι.
Με τα παπούτσια τους σφιχταγκαλιάζοντας ένα ενδεχόμενο,
θρεμμένο σε χώμα παρθένο.




Eλένη Ντούξη

............................................................................

 [ Σήμερα θα γιγαντώσω
το κενό σου
διαστέλλοντας τον ορίζοντα
να είναι τα χάδια

ε π ι β ρ α δ υ ν ό μ ε ν α
σε μία μάζα αγκαλιάς
Να έρθει
το κατάρτι σου
βυθοσκόπε ναύτη
ταράζοντας σωθικά

Καθώς
φτεροκοπώ ασάλευτη
εντοιχισμένη πρόωρα
σε νησιά-Συμπληγάδες
Παραμονεύω

στους καθρέφτες σου
σαν με ξημερώσουν
μόνο

το ομοίωμά μου να παραμείνει
υδατοστεγές

Την υπόλοιπη
με θέλω σε θραύσματα. ]



Ειρήνη Καραγιαννίδου

  

                                             

Τραγούδι  του  δεσμοφύλακα

Πού  πας  όμορφε  δεσμοφύλακα

Μ’ αυτό  το  κλειδί  λεκιασμένο  από  αίμα

Πάω  να  ελευθερώσω  εκείνη  που  αγαπώ

Εάν  υπάρχει  ακόμα  χρόνος

Και  που  την  έχω  φυλακίσει

Τρυφερά  και  με  σκληρότητα

Στο  πιο  μυστικό μέρος  του  πόθου  μου

Στα  πιο  βαθιά  της  ταραχής

Μέσα  στα  ψέματα  του  μέλλοντος

Μέσα  στις  βλακείες  των  όρκων

Θέλω  να  την  ελευθερώσω

Θέλω  να  είναι  ελεύθερη

Κι  ακόμα  ας  με  ξεχάσει

Κι  ακόμα  ας  φύγει

Κι  ακόμα  ας  ξαναγυρίσει

Κι  ακόμα  ας  μ’ αγαπήσει

Ή  να  αγαπήσει  κάποιον  άλλο

Αν  κάποιος  άλλος  της  αρέσει

Κι  αν  απομείνω  μόνος

Κι  αυτή  να  έχει  φύγει

Θα  φυλάξω  για  παντοτινά

Μέσα  στα  δυο  μου  κούφια  χέρια

Μέχρι  το  τέλος  της  ζωής

Τη  γλύκα  απ’  τα  στήθια  της

Που  τα  έπλασε  ο  έρωτας .

JACQUES PREVERT

ΕΡΩΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ  '83

Όπως τινάζει τα μακριά μαλλιά της
Μέσα στο πάμφωτο πρωί
Ουράνιες κλίμακες
Βλέπω να ξεπροβάλλουν
Απ' τις γωνίες του σύμπαντος



Αλέξης Ζήρας

XΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ

Όταν είσαι μακριά μου
έχω τόσα πολλά να σου πω!
Όταν σ' ακούω,
λέξη ν' αρθρώσω δεν μπορώ.
Σου μιλώ νοερά.
Σ' αγαπώ χωρίς αντάλλαγμα.



Τζούλυ Μιχαήλ-Μάντζιου

Συναντώντας τον Αντόρνο τη νέα χιλιετία

Καμιά φορά βγάζω νύχια,
τους επιτρέπω, δηλαδή, να μεγαλώσουν,
κι αν βγω στο δρόμο, κάθε εικόνα με πονά.
-Ποιά ποίηση, λέω τότε,
δεν βλέπεις τον ανθρώπινο πόνο;
Τον βλέπω.
Πονούν, γιατί πονούν τον πλησίον.
Πεινούν, γιατί ληστεύουν τον πλησίον.
Εξαπατούνται, γιατί εξαπατούν τον πλησίον.
Ιδρύουν συλλόγους
εναντίον του πόνου,
εναντίον της κλοπής,
εναντίον της απάτης,
κι αρχίζουν πάλι ανάμεσά τους
να πληγώνονται, να ληστεύονται και να εξαπατούν.
Γυρίζω τότε πίσω.
Τόσο κακός που απόμεινα μόνος
και γράφω στίχους:
-Ναι, μου αξίζει η τιμωρία αυτή!



Γιώργος Καρτάκης

Η βροχή
έρχεται
μέσα στο μυαλό μου
πλένει
τα όνειρά μου



Μίλτος Σαχτούρης

.............................................................

Αυτό το μικρό
ποίημα
ήταν κρυμμένο
για χρόνια
στο λαιμό μου
τόσες ακτινογραφίες
και δεν το είδε
κανένας
τόσο οινόπνευμα
και δεν κάηκε
έπρεπε να πνιγώ
στη θέα σου
για να βγει



Βαγγέλης Βελώνιας



..........................................
 

Σε ξεσκόνισα με τα χείλια μου,
σε σφουγγάρισα με τη γλώσσα μου,
σε τύλιξα με τα χέρια μου,
είσαι, λοιπόν, έτοιμος για πούλημα.



Ειρήνη Μπομπόλου

.....................................................................


ΑΚΡΩΣ ΕΡΩΤΙΚΟΝ

Όταν θα κατεβάσεις
Το γαλάζιο φερμουάρ του φουστανιού μου
Ένα πελώριο ψάρι πράσινο
Θα ξεπεταχτεί
Κι όταν ευθύς σε καταπιεί
Μη φοβηθείς
Αμέτρητοι οι ωραίοι νεκροί
Στο ακύμαντο βελούδο του βυθού μου

Ισμήνη Λιόση

...............................................................................

ΕΙΚΟΝΕΣ

Αν ήμουν παιδί, δεν θα ήξερα πως ν' αρχίσω
να ζωγραφίζω τη θάλασσα.
Θα χανόμουν στο απέραντο μπλε της.
Όταν ήμουν παιδί χανόμουνα στα
πουπουλένια σύννεφα.
Ζούσα μέσα στις παραστάσεις τους,
χωρίς να βρίσκω την αρχή και το τέλος τους.
Αν ήμουν παιδί, δεν θα μπορούσα να
ζωγραφίσω το φεγγάρι.
Θα χανόμουν στο φως του.
Όταν ήμουν παιδί, προσπαθούσα να
πιάσω την αγάπη στον κόρφο της μάνας μου,
ψάχνοντας την καρδιά της.-

Πόπη Αρωνιάδα

............................................................................

Επιτύμβιο

Η δίψα σου αενάως ακατασίγαστη. Ίσως επειδή αντί για νερό, έπινες φως ή την υπόσχεση της ανάλαφρης διαφάνειας ή τη βεβαιότητα της λαμπρότητας - όμως πώς να ξεδιψούσες με λάμψεις; Τώρα ανεμοπόρος πίνεις φωτεινές ελαφρότητες, λούζεσαι σε λαμπερές διαφάνειες, εξαγνισμένος από κάθε όνειδος. Τώρα είσαι ένα φτερένιο, πανθορών φως, μια αιχμή βέλους χρυσού στις κόρες των ματιών μου. Κι αν δεν υπάρχει παράδεισος, τον φτιάχνω ιδίοις χερσί, για σένα, πατέρα μου

Mπελίκα Κουμπαρέλη

........................................................................................................................

ΕΥΤΥΧΕΙΣ ΕΡΑΣΤΕΣ

Τώρα δε φοβάμαι πιά την αστάθεια σου
η θλίψη μου δάμασε τις άγριες απειλές
του φευγιού σου
σ’ αυτήν όρκισα τα δάχτυλα μου
να μη σε γυρέψουν
στον ύπνο μου μόνο θα σε βλέπω
με αχτένιστα μαλλιά
να χαμογελάς και θα ξημερώνει
κι όταν ξεστρατήσεις σε απόμερους τόπους
με μια άβυσσο στους ώμους
θα αφήσω ελεύθερο και τον τελευταίο πόνο
αυτόν που έκρυψα καλά
στην καινούργια μέρα.



Έλενα Λυμπεροπούλου

.................................................................................

ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ

Σε σκέφτομαι
με ένα χαμόγελο μισό
με μια σκιά θλίψης στα μάτια
με ένα γύρισμα του κεφαλιού προς το μέρος μου
με ένα βότσαλο στα χέρια
Σε σκέφτομαι
στα σκαλάκια απομεσήμερο
στον πύργο που ξέχασαν να χρωματίσουν
στη στάση να περιμένεις
στο σταθμό της ζωής σου
να αναστενάζεις
Σε σκέφτομαι



Μαρία Τσιράκου