ΠΑΛΑΙΟΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ Η ΠΟΙΗΣΗ
                 2/12/Ο5

Σε κρατώ στα χέρια μου, ξεχασμένε ποιητή,
στο οστεοφυλάκιο ενός παλαιοβιβλιοπωλείου.
Στοιβαγμένος, χρόνια, στα αζήτητα
ανάμεσα σε κιτρινισμένες σελίδες
ανάκατες σκέψεις πόνου κι έρωτα,
όπου όλα αγοράζονται και πωλούνται
εκτός από σένα.
Ουδείς τυμβωρύχος
θ' αναταράξει την ατέρμονη γαλήνη
του αθάνατου Φαραώ Ακενατόν.
Ο ήλιος ζεσταίνει όνειρα και μνήμη
ο Νείλος ποτίζει ξεραμένα χείλη.
Κι ο ποιητής,
άλυτο αίνιγμα στην έρημο.
χαμένης πυραμίδας μυστικό.



Κωνσταντίνος Δ. Παπανικολάου