Από μακριά είδα πολιτείες να μισοψήνονται
στις κατάρες του δειλινού
όσα φωτοστέφανα κι αν τους χάριζε ο ουρανός
αυτές βουτούσαν στο αίμα πανηγυρίζοντας
δεν είμαι ούτε σοφός ούτε άγιος αλλά διέκρινα  
μια αλλόκοτη μανία σαν την λύσσα της αμαρτίας  
να τις τραντάζει συθέμελα  
Μικροσκοπικά άκεφα όντα εκεί μέσα  
παστωμένα είδα να βασανίζονται 
στον πυρετό της απληστίας  
Εφιαλτικά απάνθρωπα παλιόμουτρα να μαστιγώνουν  
δίχως οίκτο τους αδύναμους  
Κι όσο πλησίαζα τόσο η κακία ανάβλυζε από τα σπίτια 
σαν ασταμάτητη αιμορραγία  
Και θρήνησα τους δύσμοιρους και τόβαλα στα πόδια 
μακριά από τους ανθρώπους

Αλεξανδρος Αραμπατζης