Ο,ΤΙ ΔΑΚΡΥΖΕΙ

Ο,τι δακρύζει
Δεν είναι κάποια θύμηση
Που γέρνει μαραμένη
Πάνω στα βλέφαρά μας
Αλλά ένα όνομα
Που τόσο αγαπήσαμε
Και δεν μπορούμε πια να το προφέρουμε
Κι αλίμονο απομένει
Σαν λίγο χιόνι που έλιωσε
Μέσα στη χούφτα μας.



Τάκης Βαρβιτσιώτης

.......................................................................

 

              Η ΒΕΡΑΝΤΑ

Αυτή η βεράντα που περάσαμε ένα βράδυ
κατάμονοι μες στην ερημωμένη πόλη
αυτή η βεράντα μες στο καλοκαίρι
είναι η μόνη ανάμνηση που απόμεινε
τώρα που ο άνεμος σηκώνεται και φέρνει σκόνη



Αλέξης Ασλάνογλου

.......................................................................

 

Απέραντη θλίψη
καθώς συναντάς
τα όνειρα
ενός ουρανού
που θέλει
να αλλάξει χρώμα.

 

Ντίνα  Γεωργαντοπούλου.

............................................................

AΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Όπως  τα πεύκα που χάνονται στη νύχτα
το πρόσωπό σου σβήνει, τα μάτια σου
δε λάμπoυν πια.

Σφυρίζει το τρένο, διαλύεται ο άσπρος καπνός
μέσα στη νύχτα` μόνος
απέμεινα στον έρημο σταθμό.




Γεράσιμος Ρομποτής

.................................................

Αφροδίτη

Για να με αγγίξεις
πρέπει να ξεγελάσεις τον δεσμώτη μου.
Για να σε αγγίξω
δούλοι προαιώνιοι
να δουλέψουν υπερωρίες.
Μονάχα κοίτα με λοιπόν.
Και θαύμασέ με.
Έχει άλλη γλύκα
το χάδι που δε δόθηκε.



Aφροδίτη Λυμπέρη

..................................................................

ΣΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Σαν τα πουλιά που αναζητούν μια πλώρη καραβιού
   για να κουρνιάσουν,
χαμένα μισοπέλαγα, με κόντρα καιρό, χωρίς ελπίδες
   ξηράς,
ψάχνω να βρω ένα κορμί να ξαποστάσω,
μιαν αγκαλιά, για να ζεστάνω τη γύμνια μου.



Τάσος Κόρφης