Ήχος γλυκός

Μετρώ τις χάντρες του κομπολογιού μου.
Αστράφτουνε
κεχριμπαρένιες κι όμορφες
μπροστά στο φλογισμένο
μέτωπο του ηλίου .
Όπου να ‘ναι θα δύσει ο ήλιος
πίσω απ’ τους λόφους της απέναντι στεριάς θα χαθεί.
Σαν πέσει η νύχτα
οι χάντρες του κομπολογιού μου οι ετερόφωτες
δεν λάμπουνε πλέον
ακούγεται όμως ο ήχος τους
γλυκύς , κρυστάλλινος , καθώς
γλιστρούνε ζωηρές
στα δάχτυλα μου. 



Xάρης Ψαρράς