AΠΟΠΕΙΡΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Η θάλασσα, σκούρα πράσινη, χώνευε ήσυχα
Το τελευταίο φως της ημέρας
Που τρυφερά αγκάλιαζε
Τ' αμπέλι με τα μικρά κυπαρίσσια...

Σ' αυτό το ήμερο τοπίο
Η ερωτική περίπτυξη
Δεν έμοιαζε καταφύγιο της μοναξιάς
Αποκτούσε γλυκύτερο νόημα.

Βασίλης Καραβίτης

………………………………….

Mια τεράστια ρόγα
είναι το καθένα
απ' τα δυο μικρούλικα
βυζάκια σου
Μια τεράστια φλόγα



Τάκης Σιδέρης

…………………………………………

σπάζω το δάκρυ μου
φυλακισμένα αστέρια
στο στήθος μου



Ζαχαρίας Φωτίου

…………………………………………

ΕΝΑ ΦΩΣ

Ένα μικρό κατάρτι
στη μέση της νύχτας
ωκεανός ο κόσμος'
ανύπαρκτος.
Μόνο ένα φως
στον χαμένο
ορίζοντα.

Γιώργος Ξανθάκος

………………………………………………..

ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΩΡΑΙΟΣ ΛΑΜΠΕΡΟΣ

Σαν ήλιος ωραίος λαμπερός
κρέμεσαι στους βράχους
και γω ριγμένος στο φως
τρέχω ξυπόλυτος
γδυμένος τα πράγματα του κόσμου.



Σταύρος Μίχας.

…………………………………………………


Η επιμονή σου
να βασανίζεις το λόγο
να τον βάζεις' να αποδείξεις
-ντε και καλά-
ό,τι κάτι αξίζεις
σαν ποιητής.



Γιώργος Σταμούλης

……………………………………..

Tελειώνει ο Αύγουστος, ολοένα ξεκαρφώνεται
Μετατοπίζεται σ' ένα Σεπτέμβρη αγερινό.
Πώς να τη δέσω αυτή τη μνήμη που δεν πιάνεται.
Νύχτα πραγματικότητα αδυσώπητη.
Παιδιά δεν έχω, όλα τα πήρε το ποτάμι σου.
Οι σπόροι μου μεσ' στο αίμα σου καταποντίστηκαν
την ώρα που άγγιζα τα χέρια σου
και μέσα μου ορθωνότανε σαν τιμωρία η θάλασσα.



Τάκης Σινόπουλος