ΕΛΙΣΑΒΕΤ Η ΑΡΤΙΣΤΑ

Ας είχε μπαγιατέψει

Ακόμα καθόταν στο πλατύσκαλο

και σεργιανούσε στο δρόμο

με τα πόδια ορθάνοιχτα.

Είχε μια τρύπα υγρή και σκοτεινή

σε κάποια πάροδο, στην Άνω Πόλη,

στη Σαλονίκη,

κι ούτε κουβέντα για το παρελθόν.

Όσο περνούσε η μπογιά της

του ’δινε να καταλάβει,

Είχε χαλάσει κρεβάτια και κρεβάτια

ώσπου στο τελευταίο

μούχλιασαν τα σεντόνια της.

<<Ελισάβετ η αρτίστα>> στον καιρό της

ύστερα σαν ξέπεσε <<Κακάβα>>.

Τώρα οι ρίζες παλεύουν

να ρουφήξουν το κορμί της

Θοδωρής Βοριάς