Aρχίζει ο Αρχίλογος
ένα βαρύ ρεμπέτικο δικό του

<< Θεριό του έρωτα ο πόθος
κουλουριασμένος στην καρδιά
έχυνε συννεφιά στα μάτια
και σάλευε τα σωθικά >>

Ο Μάρκος παίζει το μπουζούκι
χορεύει ο Ζορμπάς ζεϊμπέκικο
κι ο Άδης επικράνθη



Κώστας Μπαλάσκας

.........................................................................


 

ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ

Γράφω θα πει δρόμος
   <κι αντίστροφα...>
θα πει δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω
θα πει γυρνάω
περπάτημα
δημοσιές
σταυροδρόμια
θα πει
τόποι / σταθμοί / πολιτείες / άνθρωποι
μουσικές των ανθρώπων

Γράφω θα πει δρόμοι της μουσικής
          και της αγάπης



Θεόδωρος Μπασιάκος

.........................................................................

   Δέντρο

Είμαι ένα δέντρο γυμνό
που πληθαίνει στη ρίζα.
Δεν έχω ίσκιο.
Τα φύλλα μου στη γη τα ρίχνω
για ν΄αφρατεύει το χώμα
κι από τα λουλούδια μου
είναι οι στήμονες κομμένοι
μη γίνει ο ύπνος μου μυριστικός
και λιγοθυμήσει
κανένα όνειρο ανήλικο
μες το αειθαλές δικό μου.
Ανήκω μόνο στη βροχή
στον άνεμο
και στη βουρκωμένη
ερημιά του  τοπίου.
Μου ανήκει
το τρέμουλο
μιας πλάτης
που ακούμπησε φευγαλέα
ο δισταγμός του μαχαιριού
πριν με  χαράξει για πάντα.



Λίλιαν Μπουράνη