ΒΡΑΔΥΝΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ

Να κι ο χειμώνας που 'χει φτάσει
και σκοτεινιάζει πριν βραδιάσει,

και σκοτεινιάζει μες στην πόλη,
στη φύση και στη ζήση μου όλη...

Να και το βράδυ που 'χει πέσει
και κόβει τη ζωή στη μέση,

και κόβει τη ζωή στα δύο
με το βοριά και με το κρύο.

Να κι καρδιά μου που στο τζάκι
θ ' αράξει σαν το καραβάκι,

που από ταξίδια ωραία φτάνει
και ναυαγεί μες το λιμάνι

   - - - - -

Ναυγισμένοι πλάι στο τζάκι
με την καρδιά μας καραβάκι,

πώς θα μπορέσουμ' εμείς τώρα,
με το βοριά και με τη μπόρα,

να ξαναρχίσουμε τα ίδια
των αναμνήσεων τα ταξίδια;



Μήτσος Παπανικολάου