Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ

Η μικρόσωμη γριά η ζαρωμένη αισθάνθηκε αγαλίαση κοιτάζοντας αυτό το όμορφο παιδί που ο καθένας το δεχόταν με χαρά που όλοι ήθελαν να του αρέσουν…αυτό το όμορφο πλάσμα, τόσο εύθραυστο σαν κι αυτή , σαν τη μικρόσωμη γριά, και, σαν κι αυτή επίσης, χωρίς δόντια και χωρίς μαλλιά.
Και πλησίασε κοντά του, για να του κάνει γελάκια και ευχάριστες γκριμάτσες.
Μα το παιδί φοβισμένο χτυπιόταν κάτω από τα χάδια της καλής γυναίκας της ρημαγμένης και γέμιζε το σπίτι με ουρλιαχτά.
Τότε η καλή γριά αποτραβήχτηκε μέσα στη μοναξιά της την παντοτινή, και έκλαιγε σε μια γωνία, και έλεγε:
-αχ για μας τα δυστυχισμένα θηλυκά τα γέρικα, ο χρόνος που αρέσαμε ακόμα και στους αθώους έχει περάσει…και προκαλούμε τρόμο στα μικρά παιδιά που θέλουμε να τα αγαπάμε.



CHARLES BAUDELAIRE