Δεσμώτρια λανθάνουσας μνήμης
άλλη μια νύχτα,κυνηγώ τη σκιά σου.
Ακουμπώ στην απουσία σου
τις ελπίδες μου ματώνω.
Ανακτώ στιγμές.
Μνήμες αγαπημένες,με πιάνουν απ΄το χέρι.
Κυλούν στις φλέβες μου
αγκομαχώντας δανεικές αναπνοές.
Να εισπνέω την δική σου ουσία.
Να κλείσω τα βλέφαρα
να αποξεχαστώ...
Για κοίτα όμως...
Δες,πως φεύγουν έτσι οι στιγμές.
Ήσυχα και αθόρυβα
όπως κυλάει ένα δάκρυ
απ΄την άκρη του ματιού.
Και πως να τις κρατήσω.
Τη δίψα της ψυχής
πως να τη σβήσω..

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου

.............................................................

ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΙΣΜΕΟΥΣ ΚΡΟΤΑΦΟΥΣ
(Σε όσους χάθηκαν το '90)
 

Οι φίλοι έφυγαν χωρίς να χαιρετήσουν. Χάθηκαν ανάμεσα σε στήθη λευκά θηλάζοντας ύπνο.
Για αυτό επιστρέφω τις
νύχτες στ' όνειρό μου. Ένα εκκρεμές στα δόντια του άγριου καιρού. Πέφτω, τα χέρια απλώνοντας για να τους φτάσω.
Αλλά στο παγωμένο χορτάρι, ίχνη τους ματωμένα. Στους ανθισμένους τους κροτάφους
μαζεύω λουλούδια πορφυρά. Κλείνοντας στις χούφτες μου την απορία που βαριανασαίνει
στα χείλη τους. Δεν ήταν Γη αυτή, ήταν νερό. Με την ψυχή του στριμωγμένη. Σαν
καθρέφτης ετοιμόρροπος μιας χώρας μακρινής .
Οι κήποι του ύπνου μου πνιγμένοι στα νυχτόβια άνθη.
Με μάτια κόκκινα καμένα από το φως. Τα σχοινιά τους,
έντρομα φίδια κρέμονται από το ταβάνι.
Με τα παπούτσια τους σφιχταγκαλιάζοντας ένα ενδεχόμενο,
θρεμμένο σε χώμα παρθένο.




Eλένη Ντούξη

............................................................................

 [ Σήμερα θα γιγαντώσω
το κενό σου
διαστέλλοντας τον ορίζοντα
να είναι τα χάδια

ε π ι β ρ α δ υ ν ό μ ε ν α
σε μία μάζα αγκαλιάς
Να έρθει
το κατάρτι σου
βυθοσκόπε ναύτη
ταράζοντας σωθικά

Καθώς
φτεροκοπώ ασάλευτη
εντοιχισμένη πρόωρα
σε νησιά-Συμπληγάδες
Παραμονεύω

στους καθρέφτες σου
σαν με ξημερώσουν
μόνο

το ομοίωμά μου να παραμείνει
υδατοστεγές

Την υπόλοιπη
με θέλω σε θραύσματα. ]



Ειρήνη Καραγιαννίδου

...............................................................

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μερικές φορές τα ακούς
σαν παλιές γειτόνισσες
που έσυραν τις καρέκλες τους
στην βολική σκιά
έξω από την αυλή σου.

Κλέβουν βελονιές
από το μπαούλο της προίκας
και μυστικά συνταγών
από δικά τους κεράσματα.

Τελειώνοντας την συνομιλία τους

αφήνουν ένα υπόλοιπο
στο μικρό πιατάκι
και καληνυχτίζονται
στην εξώπορτα.



Μαίρη Μπριλή

......................................................................

O ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

Φωνές του δέρματος
δεήσεις της αφής
επικλήσεις κι οιμωγές της παλάμης μου.

Θλάση των νυχιών μου
τραύματά μου ανώφελα

Δεν χαμηλώνουν τα βουνά εδώ κάτου,
Δεν έχει τέλος η Σκιά!



Σταύρος Βαβούρης

.................................................................

ΣΕ ΚΕΙΝΟΝ

Τι κρίμα ρε φίλε
πριν γίνεις μέλλον
έχεις γίνει ήδη παρελθόν


Αγγελική Μακρή

..................................................................

Μετά από κάθε ταξίδι
στο στόμα  μου κατοικεί
πάντα η τρικυμία
των τόπων



Χρήστος Λαθουράκης