COITUS

Φορώντας τη σάρκα σου
<μόνο τότε> σ' ανακαλύπτω-
σε ερμηνεύω
διαβάζοντας στις κινήσεις σου
τη μεγάλη αγάπη`

όλα τ' άλλα - περίπου περιττά:
μες στο λειψό σκοτάδι καλύτερα
ούτε μια λέξη να μην πείς:
φτωχά τώρα τα λόγια
                        τα βλέμματα
όταν τα χέρια - όταν το δέρμα
ομιλούν.



Κάσσανδρος Σιβεριώτης  

…………………………………….

Άβουλο πλάσμα` αφού αυτό με ήθελες
αυτό που ήμουνα` υποταγμένη στις ανάγκες σου
προσαρμοσμένη στους ρυθμούς σου
και τα μέτρα` όμως ατίθαση, γιατί
μες στο μανίκι μου κρατούσα 2-3 άσσους.

Ρούμπη Θεοφανοπούλου

.............................................................

Ατυχίες

Ένα αυτοκίνητο περνάει με κόκκινο και
γίνεται θρύψαλα
πάνω σ’ έναν τοίχο
Σ’ ένα άλλο φανάρι ένας μετανάστης
προσπαθεί να πουλήσει ό, τι δεν κατάφερε να πουλήσει κανείς μέχρι τώρα
Μια μάνα σφίγγει στην αγκαλιά της με δύναμη
ένα μωρό και το σκάει
Το χαλάκι της εξώπορτας αρχίζει να πετάει
αρνούμενο την ταπεινότητά του
Ένα βιολί τρελαίνεται κι ακούγεται
σαν πιάνο
Ένα πιάνο τρελαίνεται κι ακούγεται
σαν σφυρί που καρφώνει στραβά ένα καρφί στον τοίχο
Εκεί κρεμάω έναν τεράστιο καθρέφτη
κι αυτός πέφτει
και γίνεται χίλια κομμάτια
Εφτά χρόνια γρουσουζιά ακόμα,
[έχω κι ένα υπόλοιπο απ’ τον παλιό λογαριασμό]
Ένα ρολόι
γίνεται μολύβι
ένα μολύβι γίνεται νανούρισμα
ένα νανούρισμα γίνεται
μοιρολόι
κι έτσι πάλι ξαγρυπνώ.
Ένα κουνούπι αυτοκτονεί υπερήφανο
πίνοντας το αίμα του
για να μην το σκοτώσω`
 μ’ αυτό τον τρόπο παραμένει νεκρό για πάντα
Εν ολίγοις, θέλω να σας πω πως
αλλάζουν τα πράγματα

Eιρήνη Σουργιαδάκη