Πολλά τα μάτια
αλλά λίγα βλέπουνε
μέσα στην καρδιά.



Ανδρέας Τσαφαράς

.................................................................

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Σαν τσαμπί σταφύλι με κρατάς
στα δυο σου χέρια
Αγαπημένε
σαν κούπα κόκκινο κρασί
σα μεγάλο γυαλιστερό κοχύλι
Είναι κουπιά τα χέρια σου
και πλέουν
στη χλιαρή καλοκαιριάτικη 
θάλασσα
αστέρια στην ψιλή αμμουδιά
να ηλιάζονται
δυο σάλιαγκοι που βγήκαν
με την πρωινή δροσιά
στο περιβόλι.



Ελένη Βακαλό

.....................................................................

AΝΕΓΓΙΧΤΗ ΕΦΗΒΕΙΑ

Ανέγγιχτη εφηβεία το κορμί σου
καμιά ντροπή δε χειραφέτησε το αίμα σου
έκπαγλα αδιάφθορη η κάθε σου αρτηρία`

όμως κι εσύ αύριο θα χορέψεις
στον ουρανό ραγισματιά θα περπατήσεις
σαν Κυριακή στη παραλία θα σωπάσεις
όταν ο πύργος υποστέλλει τη σημαία.

Το υγρό σου σώμα θα περάσει απ' τη μνήμη
σαν πυροτέχνημα στο πιο ζεστό μου καλοκαίρι.



Γιάννης Καρατζόγλου

............................................................................

ΕΡΩΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ  '83

Όπως τινάζει τα μακριά μαλλιά της
Μέσα στο πάμφωτο πρωί
Ουράνιες κλίμακες
Βλέπω να ξεπροβάλλουν
Απ' τις γωνίες του σύμπαντος



Αλέξης Ζήρας

...........................................................................

XΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ

Όταν είσαι μακριά μου
έχω τόσα πολλά να σου πω!
Όταν σ' ακούω,
λέξη ν' αρθρώσω δεν μπορώ.
Σου μιλώ νοερά.
Σ' αγαπώ χωρίς αντάλλαγμα.



Τζούλυ Μιχαήλ-Μάντζιου

...............................................................................................................

Συναντώντας τον Αντόρνο τη νέα χιλιετία

Καμιά φορά βγάζω νύχια,
τους επιτρέπω, δηλαδή, να μεγαλώσουν,
κι αν βγω στο δρόμο, κάθε εικόνα με πονά.
-Ποιά ποίηση, λέω τότε,
δεν βλέπεις τον ανθρώπινο πόνο;
Τον βλέπω.
Πονούν, γιατί πονούν τον πλησίον.
Πεινούν, γιατί ληστεύουν τον πλησίον.
Εξαπατούνται, γιατί εξαπατούν τον πλησίον.
Ιδρύουν συλλόγους
εναντίον του πόνου,
εναντίον της κλοπής,
εναντίον της απάτης,
κι αρχίζουν πάλι ανάμεσά τους
να πληγώνονται, να ληστεύονται και να εξαπατούν.
Γυρίζω τότε πίσω.
Τόσο κακός που απόμεινα μόνος
και γράφω στίχους:
-Ναι, μου αξίζει η τιμωρία αυτή!



Γιώργος Καρτάκης

..........................................................................

Κάθε βράδυ που επιστρέφω στο σπίτι
Νιώθω σα φονιάς από το πολύ κοπανιστήρι
Να ’σουν εσύ αγάπη μου στην αγκαλιά του ακαριαίου θανάτου
Πυκνός σα χνούδι ελαφιού όταν έρχεται αυτός τρισάθλιος και διαμπερής
Να ‘σουν εσύ αγάπη μου το αργό σώμα που κόβει και ράβει
Το ασύμμετρο τελείωμα του παραβάν
Να ‘σουν η λαίλαπα
Ο μαθητής που διαβάζει για τη λαίλαπα
Ο δάσκαλος που λέει στο μαθητή για τη λαίλαπα
Αχ και να ‘σουν ένα μικρούλι δράμα




Λαμπρινή Αιωροκλέους